Οι ερωτευμένοι Μαρίνα και Ορλάντο σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί. Ένα απρόσμενο συμβάν θα φέρει τη Μαρίνα αντιμέτωπη με την οικογένεια του συντρόφου της. Η ιστορία του αγώνα μιας γυναίκας για το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της.
Ο Sebastián Lelio, του πολυβραβευμένου Gloria επιστρατεύει το ταλέντο της Daniela Vega σε αυτή την ταινία-ύμνο στη διαφορετικότητα, σε παραγωγή Μάρεν Άντε (Toni Erdmann) και Πάμπλο Λαραΐν (Νερούδα).
Οι ερωτευμένοι Μαρίνα και Ορλάντο σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μαζί. Η εικοσιεπτάχρονη Μαρίνα εργάζεται ως σερβιτόρα και φιλοδοξεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι. Ο Ορλάντο είναι είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της και ιδιοκτήτης μιας εταιρίας εκτυπώσεων.
Ένα βράδυ, μετά τον εορτασμό των γενεθλίων της Μαρίνας, ο Ορλάντο νιώθει μια ξαφνική αδιαθεσία. Εκείνη θα τον οδηγήσει εσπευσμένα στα επείγοντα, όπου δυστυχώς θα πεθάνει αμέσως μόλις φτάσει στο νοσοκομείο.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του συντρόφου της, η Μαρίνα αντιμετωπίζει όχι μόνο την απροθυμία της οικογένειας του να την συμπεριλάβει στο πένθος, αλλά και την καχυποψία τους, σχετικά με τις συνθήκες κατά τις οποίες συνέβη το τραγικό συμβάν.
Η Μαρίνα “όμως” είναι τρανσέξουαλ και αυτή είναι η ιστορία του αγώνα της για το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της. Έναν αγώνα που δίνει σε όλη τη ζωή, με σκοπό να γίνει η γυναίκα που είναι σήμερα – μια σύνθετη, δυνατή , ειλικρινής και φανταστική γυναίκα.
Άλλη μια σπουδαία παραγωγή απο την Αργεντινή, που συνεχίζει το έκπληκτικό της σερί, με τον Lelio – αυτή την φορά – να επιστρατεύει το φλογερό ερμηνευτικό ταμπεραμέντο της Daniela Vega (τρανσέξουαλ και η ίδια), σε έναν αλμοδοβαρικών αποχρώσεων ύμνο στη διαφορετικότητα και να φτιάχνει μια ταινία αισθητικού μεγαλείου, αφηγηματικού σθένους, έντασης και συναισθημάτων, η οποία ανατρέπει τις προκαταλήψεις και δίνει πάτημα σε μία “φανταστική γυναίκα” να γίνει πραγματική ηρωίδα.
Η πολυτονική, πολύ-βιωματική, πολύ-συναισθηματική Μαρίνα Βιδάλ, είναι ένα πλάσμα που αλλάζει συνεχώς μορφές, που κυλάει, που πάλλεται και μεταβάλλεται συνεχώς. Σε παρασύρει σε μία ιστορία θαρραλέου επαναπροσδιορισμού, σε έναν ανακλαστικό καθρέφτη της κοινωνικής υποκρισίας που αγκαλιάζει το διαφορετικό στο όνομα της πολιτικής ορθότητας αλλά στις προσωπικές στιγμές επιλέγει να το αγνοεί. Αυτό που βλέπουν δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται, η Μαρίνα είναι μια δίνη που εξιτάρει τη φαντασία και την επιθυμία του θεατή, προσκαλώντας τον να δοκιμάσει τα όρια της δικής του ενσυναίσθησης.
Με τα ζητήματα της σεξουαλικής ταυτότητας, του προσδιορισμού του φύλου, τις οικογενειακές αγκυλώσεις αλλά και το μελόδραμα, το πάθος και την μουσική να είναι τα βασικά συστατικά του φίλμ, η “Φανταστική Γυναίκα“, γίνεται μια ταινία αισθητικού μεγαλείου, αρκετά σκληρή με την ηρωίδα της… μια ταινία που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η καλύτερη του Pedro Almodóvar εδώ και δέκα χρόνια.
3,5/5
