Κριτική για την ταινία Soul – Cineramen

0
14

Βαθμολόγησε το άρθρο

[Total: 0   Average: 0/5]


Pixar και κινηματογραφική “μαγεία”. Δυο κόσμοι παράλληλοι. Και ναι , μπορεί να έχουν πέρασει 25 χρόνια από την πρώτη γνωριμία μας με την “ιστορία” του Γούντυ και του Μπάζ , αλλά ακόμα περιμένουμε να δούμε μια κακή ταινία από δαύτους (εντάξει, Cars 2 & 3 στο χαντάκι , μαζί με το Monsters University).

  • Γράφει ο Παναγιώτης Πυλαρινός (CinemaFiles)

Με γνώμονα την αφήγηση ξεχωριστών και πρωτότυπων ιστοριών , αλλά και γνήσιο συναίσθημα είναι πραγματικά αφάνταστα ικανοποιητικό να παρακολουθούμε ταινία της Pixar (το Soul είναι η 23η ταινία της) , η οποία διαθέτει (ακόμα) την απαραίτητη μαγεία που έχουμε συνηθίσει από αυτήν , έστω και αν μερικές φορές – όπως εδω ο Joe – νιώσαμε οτι έχασε τον δρόμο της.

Και ενώ οι παραγωγές της Pixar χαίρουν μεγάλης κριτικής αλλά και εισπρακτικής εκτίμησης με σχεδόν κάθε νεα της κυκλοφορία , είναι το έργο του σκηνοθέτη Pete Docter που έχει δώσει έναν νεο αέρα ανανέωσης στο studio . Η κινητήρια δύναμη πίσω από τα Inside Out και Up , και τώρα του Soul , έχει “ωθήσει” την Pixar σε διαφορετικές δημιουργικές κατευθύνσεις, δινοντάς μας συναρπαστικές, ξεκαρδιστικές και βαθιά συναισθηματικές ταινίες.

Το τελευταίο του πόνημα , με μια πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται σαν ένα “Inside Out” riff , που επιστρέφει στον κόσμο των ανθρώπων και στις εσωτερικές τους ανησυχείες . Κι όμως . Ενώ το σενάριο “μοιράζεται” κάποιες ομοιότητες στον τόνο και το θέμα, το Soul στοχεύει πιο ψηλά, με τον Docter και την ομάδα του να δημιουργούν μια ταινία για το δώρο της ζωής και πώς οι χαρές της ύπαρξης ενός ανθρώπου , συχνά πνίγονται από την προσπάθεια τους να βρουν σκοπό .

Ο Joe, ένας τζάζμαν σαν τον πατέρα του, βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Όχι πλέον νέος – αν και δεν ξέρουμε ακριβώς πόσο χρονών είναι – είναι καθηγητής μουσικής , ενω όνειρο ζωής είναι ενα gig στο Half Note Club. Μια προσφορά εργασίας πλήρους απασχόλησης (στο σχολείο) και μια ευκαιρία να καθίσει στο πιάνο της A-list σαξοφωνίστας Dorothea (Angel Bassett) φτάνουν την ίδια ημέρα, η οποία αποδεικνύεται επίσης η τελευταία ημέρα της ζωής του Joe , καθώς ένα πρόωρο ατύχημα αναγκάζει την ψυχή του Gardner να διαχωριστεί από το σώμα του και να μεταφερθεί στον Μεγάλο Πριν, έναν κόσμο όπου οι ψυχές αναπτύσσουν προσωπικότητες, ιδιορρυθμίες και γνωρίσματα προτού αποσταλούν στη Γη. Προσπαθώντας να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει στο σώμα του , θα “αρπάξει” τον ρόλο του μέντορα της 22 (Tina Fey) , μια ψυχή που αρνείται να “βρεί” το τελευταίο κομμάτι της , ώστε να ενταχθεί στην ανθρωπότητα. Συνεργαζόμενες , όμως , οι δυο ψυχές βρίσκουν το δρόμο τους προς τη ζωή πιο περίπλοκο από ότι φαντάζοταν προηγουμένως.

Είναι σπάνιο για κάθε ταινία, πόσο μάλλον για ενα animation “ όλων των ηλικιών “ , να μπαίνει σε μια τόσο βαθιά και δυνητικά τρομακτική μεταφυσική περιοχή , αλλά σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που το στούντιο τούτο έχει κατευθύνει τους σεναριακούς και οπτικούς του πόρους σε ισχυρά φιλοσοφικά μονοπάτια . Το Soul ακολουθεί την Coco – σε αυτή την περίπτωση – για να δημιουργήσει ένα λεπτομερές όραμα της μετά θάνατον ζωής – και επίσης σε αυτήν την περίπτωση του προ της ζωής, ενω ενώνεται με το Inside Out μετατρέποντας τις αφηρημένες έννοιες σε αστείους χαρακτήρες και ζωντανά τοπία. Ο κόσμος από τον οποίο περνούν οι ανθρώπινες ψυχές στο δρόμο μας μέσα και έξω από τη ζωή είναι ένας λαμπερός, μινιμαλιστικός χώρος με κινηματογραφικές μεταφορές και αστεία , που κατοικούνται από εκτοπλασματικές ψυχές και γραφειοκρατικούς “συμβούλους” που ονομάζονται Jerry.

Αν και τα περισσότερα “φίλμ” της Pixar έχουν επισκεφτεί πραγματικά μέρη (Παρίσι, Σαν Φρανσίσκο, τον κοραλιογενή ύφαλο της Αυστραλίας κλπ.), αυτή είναι η πρώτη που η Pixar βουτάει πλήρως στις πολυαισθητηριακές διαθέσεις μιας ζωντανής πόλης , κυνηγώντας τους ρυθμούς της , τους λαϊκούς της δρόμους , τις αρχιτεκτονικές της λεπτομέρειες. Γιατί το Soul μπορεί να είναι μια ταινία για το θάνατο, την τζαζ, τη λαχτάρα και τις επιλογές της ζωής …. είναι , όμως , και μια ταινία της Νέας Υόρκης .

Ο διδακτικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ειλικρινής και αδιαχώριστος από την τέχνη της. Η τζαζ, που δεν είναι τυχαία στο… Soul, είναι αναπόσπαστο μέρος του επιχειρήματός της σχετικά με το πώς δημιουργείται, διατηρείται και εκτιμάται η ομορφιά της . Η ψηφιακή “ερμηνεία” του Joe είναι ενεργητική , γαλήνια και έξυπνα σεναριακά γραμμένη , ενω οι υπέροχες τζάζ συνθέσεις του Jon Batiste εναλλάσσονται με το λεπτό , εγκεφαλικό score των Trent Reznor και Atticus Ross, δημιουργώντας μια ηχητική γέφυρα μεταξύ του φυσικού και του μεταφυσικού.

Τεχνικά η ταινία, (ναι ακόμα είμαστε θαμπωμένοι με το animation της), ξεπερνάει και θέτει νεα standard στο face texture και την κίνηση της κάμερας, ενω αξιοσημείωτo είναι το εύρος του πλάνου , το οποίο βάζει σχεδόν όλους τούς χαρακτήρες στο ίδιο κάδρο και μας δείχνει με λεπτομέρια την αλληλεπίδραση μέταξύ τους. Αλλά και η χρωματική παλέτα της ταινίας (σε όποιον “κόσμο” και αν κινείται) τόσο σε σχέση με τους χαρακτήρες της ταινίας , όσο και στον περιβάλλοντα χώρο , ενισχύει σημαντικά την αισθητική της ταινίας.

Η μια και μοναδική μου ένσταση; Όπως και άλλες ταινίες της Pixar, έτσι και το Soul γνωρίζει τα παράδοξά του. Ο “κύκλος” του Toy Story ήταν ένα έπος για τα άψυχα αντικείμενα. Το Inside Out ήταν ένας πληθωρικός κινηματογραφικός μύθος για τη σημασία της θλίψης. Το Soul – απο την άλλη – με τα φιλοσοφικά ερωτήματα, τις ανησυχίες και τις εμμονές , μαζί με τις υπαρξιακές ανασφάλειες για την ζωή που δεν έζησες και πρέπει να ζήσεις, γίνεται για την ταινία μια πιθανώς φιλόδοξη προειδοποίηση κατά της υπερβολικής σοβαρότητάς της.

Το Soul της Pixar προσπαθεί μέσα στις επιταγές της εμπορικής ψυχαγωγίας , να χαράξει μια ταυτότητα για τον εαυτό της ως κάτι διαφορετικό από ένα blockbuster ή ένα τεχνολογικά επαναστατικό αριστούργημα.

Με ενα, όμως, συγκινητικό και αριστουργηματικά δομημένο σενάριο (στοιχεία-όπλα που μόνο η Pixar γνωρίζει πολύ καλά να μεταχειρίζεται), γίνεται μια “λεπτή” ταινία ( που μπορεί να μην ταιριάζει απόλυτα στήν κάθε νότα της ), αλλά με τον συνδυασμό τεχνικών δεξιοτήτων, κινηματογραφικής φαντασίας και έμπνευσης να συνοψίζεται απόλυτα στον τίτλο της .

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★★☆

– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:


0

Λεπτά

 

  • Jamie Foxx
  • Tina Fey
  • Ahmir Questlove Thompson

Soul Trailer

Cineramen

Νίκος Δρίβας

Facebook Twitter Google+

Δημιουργός και συντάκτης του www.cineramen.gr αλλά κυρίως φανατικός του σινεμά

Δείτε ακόμα στο Cineramen

Πηγή