Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ότι κι αν ισχύει εντός ΑΕΚ όσον αφορά στη θέση του τερματοφύλακα, το συγκεκριμένο παράσημο, ουδείς μπορεί να το αφαιρέσει από τον Παναγιώτη Τσιντώτα: ήταν ο γκολκίπερ με τις περισσότερες εμφανίσεις στη διάρκεια της πρωταθληματικής πορείας της ομάδας, στη σεζόν 2017-18. Μέτρησε 15 ματς στη Σούπερ Λίγκα, 9 περισσότερα από όσα ο Βασίλης Μπάρκας και 6 παραπάνω από όσα πρόλαβε να παίξει ο Γιάννης Ανέστης, προτού τεθεί, αναίτια τότε, στο περιθώριο.
Ήταν επίσης εκείνος που υπερασπίστηκε την εστία της ομάδας στο νικηφόρο 2-1 επί του Ολυμπιακού στο «Γ. Καραϊσκάκης», ματς το οποίο πρέπει να λογίζεται ως η αφετηρία της μεγάλης αντεπίθεσης, μέσω της οποίας η Ένωση έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου, καθώς πριν από αυτό, ήταν πίσω στη βαθμολογία τόσο από τον ΠΑΟΚ, όσο και από τον Ολυμπιακό. Ήταν κάποια από τα στοιχεία που προσμετρήθηκαν για να πάρει φέτος την ευκαιρία ως βασικός, παρά το γεγονός ότι τις προηγούμενες δύο σεζόν είχε συνηθίσει να ζει στη σκιά του Μπάρκα, ο οποίος εξελίχθηκε πολύ και έφτασε στο σημείο να αντιμετωπίζεται ως ο βασικός της Εθνικής Ελλάδας. Εσχάτως και της Σέλτικ…
Αυτό για το οποίο ο ίδιος μόνιμα παρακινούσε τον εαυτό του τα επόμενα δύο χρόνια, ήταν να βρει την πνευματική ισορροπία ώστε να είναι έτοιμος για την παραμικρή ευκαιρία που θα του δοθεί, περιμένοντας τη σειρά του για να παίξει, κυρίως μέσα από συγκυρίες. Όπως τότε στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης, όταν έδιωξε καταπληκτικά την κεφαλιά του Λουίς Φερνάντεθ, πραγματοποιώντας την απόκρουση της περυσινής σεζόν στο πρωτάθλημα της Superleague.
Ο Τσιντώτας έπιασε το πέναλτι με το οποίο η ΑΕΚ έμεινε μέσα στη διεκδίκηση του τροπαίου στον τελικό του του Κυπέλλου μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης, παρόλο που ήταν ανήμπορη για το το οτιδήποτε παραπάνω από το να χάσει. Ήταν εκείνος επίσης που με τον ίδιο τρόπο, κράτησε τη νίκη της ομάδας στο Αγρίνιο. Το ίδιο πρόσωπο που χθες, διατήρησε την Ένωση στην ισορροπία με τον αντίπαλο, όταν οι φάσεις «σφύριζαν» σαν σφαίρες στην εστία του. Πλέον η συζήτηση για το αν θα πρέπει να έρθει άλλος για το νο. 1 έχει οριστικά τελειώσει.
Είναι ένας αθλητής που αγαπάει πολύ την ομάδα, είναι δεμένος μαζί της, ουδέποτε δημιουργεί προβλήματα, αντιθέτως πρόκειται για ιδιαίτερα ενωτικό στοιχείο στα αποδυτήρια. Ακολουθεί έναν πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής εν συγκρίσει με τους νέους της ηλικίας του που παίζουν επαγγελματικά ποδόσφαιρο, είναι ιδιαίτερα σοβαρός, δεν ασχολείται νυχθημερόν με τα Social Media ενώ κάνει κολλητή παρέα με τον Ηλία Ατματσίδη, ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο μέντοράς του.
Και τι να πεις και για τον Βασιλαντωνόπουλο που βγήκε από την αφάνεια…
Ακριβώς επειδή ο Καρέρα είναι δίκαιος προπονητής, αποφάσισε σε ένα τόσο κρίσιμο ματς όσο το χθεσινό, το οποίο θα έφερνε τριγμούς στην ομάδα σε διαφορετικό αποτέλεσμα, να μην κόψει τα φτερά ενός ποδοσφαιριστή τον οποίο ο ίδιος (και αυτό του αναγνωρίζεται) έβγαλε από την αφάνεια για να του δώσει σημαντικό ρόλο στο πρώτο παιχνίδι πρωταθλήματος απέναντι στον Παναιτωλικό.
Ο τρόπος με τον οποίον ο Σταύρος Βασιλαντωνόπουλος αγωνίζεται, η έντασή του, η αγωνιστικότητά του, το πάθος και η διάθεσή του να τρέξει για τους άλλους, η επιθυμία του να αποδείξει ότι τόσα χρόνια αδικείται κατ’ εξακολούθηση, καθώς δεν του δίνονται πραγματικές ευκαιρίες να δείξει αν μπορεί ή όχι να σταθεί στην ΑΕΚ, ήταν λόγοι αρκετοί και ικανοί ώστε ο προπονητής να αποδώσει δικαιοσύνη, εμπιστευόμενος και πάλι τον 28χρονο ποδοσφαιριστή στη βασική ενδεκάδα. Η εικόνα των Μπακάκη και Παουλίνιο στα προηγούμενα δύο επίσημα ματς (τελικού Κυπέλλου και 1η αγωνιστική πρωταθλήματος αντιστοίχως) έδωσαν στον Καρέρα ένα ξεκάθαρο πάτημα για να τον τοποθετήσει μπροστά τους στην ιεραρχία, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση που διανύει η ομάδα.
Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, ήταν εκεί για να κρατήσει τη θέση του ανασταλτικά, ενώ τα ανεβάσματά του δεν ήταν συχνά, αλλά σχεδόν πάντα με το σωστό τρόπο και μέσα από καλές συνεργασίες, είτε με τον Ανσαριφάρντ, είτε με τους μέσους. Ένα κέρδος από το πουθενά και ένα παράδειγμα προς μίμηση για την υπομονή του όλα τα τα χρόνια που η ΑΕΚ τον παραχωρούσε από εδώ κι από εκεί ως βασικό, δίχως ποτέ να του δώσει μια κανονική ευκαιρία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
