Η 27χρονη κεντρική, ξεκίνησε με αγωνιστικό αερόμπικ, όμως λόγω… ύψους την κέρδισε το βόλεϊ, αλλά όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Ότι ευκαιρία μου δοθεί, θα την αρπάξω από τα μαλλιά για να πετύχω τα όνειρά μου»!
Η διεθνής μπλοκέρ μιλάει αποκλειστικά στη συντάκτρια του Onsports, Δήμητρα Πολυχρονοπούλου για την Εθνική ομάδα, τον Ολυμπιακό και τη Μιλούζ, για την οποία πήρε συμβουλές από τη συμπαίκτριά της στην Εθνική ομάδα, Αθηνά Παπαφωτίου!
Ήδη η σεζόν έχει ξεκινήσει εκπληκτικά για την Τζίνα Λαμπρούση, καθώς η Μιλούζ κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Κύπελλο- για την περσινή σεζόν- ενώ στο πρωτάθλημα έχει πετύχει το 2Χ2.
Ωστόσο τι σκέφτεται η όμορφη Πρεβεζιάνα, η οποία λίγο πριν αναχωρήσει για τη Γαλλία, δοκίμασε τις… δυνατότητές της και στο SUP στο Kouros Club στην Ανάβυσσο, για μια ενδεχόμενη διακοπή του πρωταθλήματος λόγω του κορονοϊού, και πως επηρεάζει αυτή η πανδημία τον αθλητισμό;
Πότε και γιατί αποφάσισες να ξεκινήσεις να ασχολείσαι με το βόλεϊ ενώ ήσουν μέλος της Εθνικής ομάδας αγωνιστικού αερόμπικ, έναν συνδυασμό ενόργανης και ρυθμικής γυμναστικής με μουσική;
«Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση για μένα να φύγω από ένα τέτοιο άθλημα γιατί το αγαπούσα πολύ, αλλά λόγω ύψους αποφάσισα να το σταματήσω. Στα 16 μου ήμουν 1,84μ. και δε μπορούσα να βγάλω το ασκησιολόγιο εύκολα, οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω το βόλεϊ. Η μπάλα για μένα ήταν σαν… ξένο σώμα, αλλά σιγά σιγά και με σκληρή δουλειά κατάφερα να πετύχω αυτά που πέτυχα».
Στην Ελλάδα έχεις αγωνιστεί μόλις σε δύο ομάδες, τον Ηρακλή Κηφισιάς που ξεκίνησες την καριέρα σου από το 2008-2013 και τον Ολυμπιακό από το 2013 μέχρι φέτος. Πως προέκυψε αυτό;
«Στον Ηρακλή Κηφισιάς έκανα τα πρώτα μου βήματα μετά από πρόσκληση του κυρίου Σπύρου Χουντουμάδη που με έβλεπε να κάνω αγωνιστικό αερόμπικ και μου ζήτησε να ασχοληθώ με το βόλεϊ. Πέρασα από τις μικρές ηλικιακές ομάδες πρώτα μέχρι να πάω στην πρώτη ομάδα, οπότε νομίζω ότι ο κύκλος μου εκεί έκλεισε πολύ όμορφα. Το τάιμινγκ ήταν καλό για να δεχτώ τη πρόταση του Ολυμπιακού, που με ήθελε. Ήταν μια σωστή επιλογή για μένα να παραμείνω στον σύλλογο τόσα χρόνια, όπως αποδείχθηκε. Κατακτήσαμε τα πάντα σε αυτά τα 7 χρόνια στην Ελλάδα αλλά και ένα Ευρωπαϊκό».
Έχεις κατακτήσει 7 πρωταθλήματα Ελλάδας και 6 Κύπελλα όλα με την φανέλα του Ολυμπιακού, ενώ έχεις πανηγυρίσει και το Challenge Cup. Ήταν ο Ολυμπιακός το… λιμάνι σου και ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας;
«Ήταν μια ομάδα, όπου «έδεσα» αμέσως με τα κορίτσια και γενικά ταιριάξαμε ως σύνολο. Ήταν επτά χρυσά χρόνια. Το μυστικό θεωρώ πως είναι να υπάρχει ένα οργανωτικό επίπεδο και καλό προπονητικό τιμ, καθώς επίσης η επιλογή των σωστών αθλητριών. Αυτό αποδείχθηκε ότι λειτούργησε τόσα χρόνια από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε τον ίδιο βασικό κορμό και με τις προσθήκες, που γίνονταν φτάσαμε στην επιτυχία».
Πως αποφάσισες να πάρεις την απόφαση φέτος να φύγεις από τον Ολυμπιακό για να αγωνιστείς στο εξωτερικό και γιατί επέλεξες το γαλλικό πρωτάθλημα και τη Μιλούζ;
«Όλα αυτά τα χρόνια είχα πάντοτε στο πίσω μέρος του μυαλού μου να πάω στο εξωτερικό αλλά παρόλο που είχα προτάσεις δεν ήμουν έτοιμη να το κάνω. Τώρα μέσα στις συνθήκες και την καραντίνα που ζήσαμε, μου ήρθε αυτή η πρόταση από την πρώτη ομάδα του γαλλικού πρωταθλήματος τη Μιλούζ. Μίλησα και με την Αθηνά Παπαφωτίου που αγωνιζόταν εκεί και είπα το “ναι”. Αποφάσισα να… ανοίξω αυτήν την πόρτα και να εκπληρώσω αυτό το όνειρο, αυτήν τη φιλοδοξία μου, να συνεχίσω την καριέρα μου σε υψηλό επίπεδο σε άλλο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα»!
Φέτος η χρονιά διακόπηκε απότομα εξαιτίας του κορονοϊού, πως σε επηρέασε προσωπικά ως αθλήτρια και τι έκανες για να διατηρηθείς σε καλή φυσική κατάσταση;
«Η αλήθεια είναι πως στεναχωρήθηκα με τη διακοπή του πρωταθλήματος. Δε το έβαλα κάτω προσπαθούσα να τρέχω και να κάνω αερόβια άσκηση. Εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο που μου δόθηκε για να κάνω διαφορετικά πράγματα που δε θα είχα την ευκαιρία να κάνω παράλληλα με το βόλεϊ».
Πως σου φάνηκε η απόφαση της Ομοσπονδίας παρότι η χρονιά διακόπηκε να κατοχυρώσει το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό, ειδικά βλέποντας πως στους άνδρες αφενός το πρωτάθλημα συνεχίστηκε κανονικά και αφετέρου ο Παναθηναϊκός από την 3η θέση το κατέκτησε;
«Σίγουρα η απόφαση ήταν δύσκολη να παρθεί. Δε μπορώ να πάρω θέση για την Ομοσπονδία και αν ήταν σωστή ή λάθος η απόφαση. Εγώ σίγουρα ως αθλήτρια ήθελα να παίξω και να πάρω τον τίτλο μέσα στο γήπεδο και όχι εκτός. Μπορεί να καταφέρναμε να πάρουμε το τίτλο, μπορεί και όχι, αλλά ο στόχος μας ήταν αυτός, να πάρουμε τον τίτλο. Δεν τον πανηγύρισα όπως θα ήθελα, σίγουρα θα προτιμούσα να τον πανηγυρίσω μέσα στο γήπεδο».
Ποιον τίτλο ξεχωρίζεις στην καριέρα σου σε εθνικό ή συλλογικό επίπεδο;
«Ο κάθε τίτλος είναι ξεχωριστός. Κάθε χρονιά είναι ξεχωριστή και ότι ζούμε είναι ξεχωριστό. Το Ευρωπαϊκό στην Προύσα ήταν ένα όνειρο ανεκπλήρωτο που το πετύχαμε. Με την Εθνική η συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μετά από τόσα χρόνια. Πρέπει η Εθνική ομάδα να βρίσκεται στα ευρωπαϊκά σαλόνια».
Τι σημαίνει για σένα Εθνική ομάδα, όπου ξεκίνησες σε ηλικία μόλις 16 ετών στην Εθνική Νεανίδων, και μάλιστα ένα χρόνο μετά κατέκτησες το χάλκινο μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα, και μέχρι που πιστεύεις ότι μπορεί να φτάσει αυτή η Εθνική Γυναικών, με την οποία στους πανηγυρίσει στους το ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες;
«Η Εθνική πρέπει να είναι το όνειρο κάθε αθλητή. Πιστεύω ότι η Εθνική μας ομάδα μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Δείξαμε τα δείγματα στο ευρωπαϊκό. Γίνεται δουλειά και στα κλιμάκια των εθνικών ομάδων, και σε συνδυασμό με τον βασικό κορμό που υπάρχει τώρα στην ομάδα και τη νέα φουρνιά, πιστεύω ότι μπορεί αυτή η εθνική να πάει πολύ ψηλά».
Τι θα ήθελες να έχεις πετύχει μέχρι να ολοκληρώσεις την καριέρα σου;
«Πιστεύω ότι του κάθε επαγγελματία αθλητή το όνειρο είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, και αν δε προλάβω να πάω ως αθλήτρια, θα ήθελα να συμμετάσχω στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός είτε ως γυμνάστρια ή από άλλο πόστο. Επίσης να παίξω Champions League, που θα παίξω με τη νέα μου ομάδα, τη Μιλούζ. Να που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Ότι ευκαιρία μου δοθεί, θα την αρπάξω από τα μαλλιά για να πετύχω τα όνειρά μου».
Πως φαντάζεσαι την ζωή σου μετά το βόλεϊ;
«Όσο με κρατάνε τα πόδια μου θα παίζω, αρκεί να είμαι υγιής. Δε θα το αφήσω και μετά. Είναι πολύ νωρίς ακόμη. Θα ήθελα να παραμείνω στα γήπεδα, αλλά είναι πολύ νωρίς να σχεδιάζω το μέλλον μου για μετά το βόλεϊ».
Φοβάσαι μη σταματήσει και φέτος το πρωτάθλημα και πως έχει επηρεάσει γενικά το βόλεϊ ο κορονοϊός;
«Το μόνο που φοβάμαι είναι να μη μείνω εκεί στη Γαλλία. Πιστεύω όμως ότι θα παρθούν τα σωστά μέτρα και δε θα υπάρχει τέτοιο lock down όπως συνέβη φέτος. Ο κόσμος είναι πάντα ο έξτρα παίκτης της κάθε ομάδας. Εμείς δίνουμε μια… παράσταση και αυτό που προσφέρουμε είναι θέαμα για τον κόσμο. Είναι μειονέκτημα να παίζεις χωρίς κόσμο στο γήπεδο. Θέλουμε να έχουμε την ανταγωνιστικότητα από τον αντίπαλο, αλλά να έχουμε και τον κόσμο δίπλα μας».
Κάποια κουβέντα ή συμβουλή προπονητή που έχει επηρεάσει την καριέρα σου;
«Γενικά είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα σε πολύ καλούς προπονητές από τη Σύλβια Ιβάνοβα που είχα όταν ήμουν μικρή, μέχρι τον κύριο Μπράνκο Κοβάσεβιτς και τον Γκιγιέρμο Ναράνχο στην Εθνική. Όλοι είχαν να μου προσφέρουν κάτι. Πιστεύω ότι έμαθα τα σωστά πράγματα από μικρή ηλικία. Ήμουν πολύ τυχερή σε αυτόν τον τομέα και όλοι τους έβαλαν ένα λιθαράκι για να φτάσω μέχρι εδώ. Είχα καλούς προπονητές και τους ευχαριστώ όλους».
Διαβάστε όλα όσα… πιπεράτα είπε στη συνέντευξη της, η Τζίνα Λαμπρούση, που προσπαθεί να ισορροπήσει στη σανίδα της, πέφτει αλλά πάντα ξανασηκώνεται, με τη μπάλα βόλεϊ να την κερδίζει φυσικά, στο βίντεο που ακολουθεί.
*Ευχαριστούμε το Kouros Club στην Ανάβυσσο.
