Όποιος ασχολείται πιο συστηματικά με τα βιντεοπαιχνίδια που προέρχονται από την ανατολή, σίγουρα κάπου θα έχει δει ή ακούσει για το The World Ends With You της Square Enix. Ο τίτλος κυκλοφόρησε αρχικά τον Ιούλιου του 2007 για το Nintendo DS και αργότερα γνώρισε και άλλα ports, όπως το 2012 για iOS και το 2014 για Android, αλλά και το 2018 για το Nintendo Switch. Tην περασμένη χρονιά κυκλοφόρησε και μια animation σειρά στο σύμπαν του παιχνιδιού με την ονομασία The World Ends with You: The Animation. Όπως καταλαβαίνετε, η εταιρία εκμεταλλεύεται το όνομα του τίτλου όσο μπορεί, μιας και έχει κερδίσει αρκετές θετικές κριτικές όλο αυτό τον καιρό και συγκαταλέγεται από πολλούς στους “must-have” τίτλους για το DS.
Έτσι, ερχόμαστε στο σήμερα και στο sequel του παιχνιδιού με την ονομασία Neo: The World Ends with You, το οποίο από εδώ και πέρα θα το αναφέρω ως NTWEWY ή απλά ως Neo για ευνόητους λόγους. Ο τίτλος είναι διαθέσιμος για το Nintendo Switch, το PS4 (και PS5 μέσω backwards compatibility), καθώς και για τα Windows. Τι νέο όμως μας φέρνει το δεύτερο μέρος και κατά πόσο το χρειαζόμασταν; Πάμε να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά!
Όπως και ο προκάτοχός του το 2007, το Neo είναι ένα παιχνίδι ρόλων δράσης με anime αισθητική που διαδραματίζεται στην εμπορική περιοχή Shibuya της Ιαπωνίας. Οι παίκτες ελέγχουν τον Rindo, ο οποίος αναγκάζεται να συμμετάσχει σε έναν θανατηφόρο διαγωνισμό μιας εβδομάδας, γνωστό ως Reaper’s Game. Ο Rindo και οι συμπαίκτες του έχουν προφανώς πεθάνει και το παιχνίδι των Reapers είναι ένα είδος καθαρτηρίου και ευκαιρία για λύτρωση. Εάν κερδίστε το παιχνίδι μπορείτε να αναστηθείτε στον πραγματικό κόσμο ή να σας χορηγηθεί κάποια άλλη επιθυμία, αλλά αν έρθετε στην τελευταία θέση, διαγράφεται οριστικά η ύπαρξή σας. Το σενάριο δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο και αν και έχει κάποιο βάθος στο τέλος της διαδρομής δε νομίζω να σας κερδίσει.
Το Neo μοιάζει σαν κλώνος των Persona. Εκτός από το σύστημα μάχης που θυμίζει περισσότερο αυτό των Kingdom Hearts και Final Fantasy, όλα τα υπόλοιπα είναι σχεδόν ίδια με τους τίτλους της Atlus. Ειδικότερα η αισθητική, με τους αγαπημένους για τους Ιάπωνες, over-the-top χαρακτήρες. Και μιας και μιλάμε για αισθητική, ας πούμε και για τον τεχνικό τομέα, ο οποίος είναι απλά “εντάξει”, χωρίς κάτι το ιδιαίτερα εντυπωσιακό.
Με μια ματιά στο διαδίκτυο διαπίστωσα πως υπάρχουν αρκετές αναφορές για frame drops, ειδικά στην έκδοση για το Nintendo Switch, κάτι το οποίο δεν μπορώ να επιβεβαιώσω, μιας και εγώ έπαιξα την PS4 έκδοση στο PS5, με απολύτως κανένα πρόβλημα! Όλα έτρεχαν όπως έπρεπε. Το μόνο μειονέκτημα για μένα είναι η σταθερή κάμερα, κάτι που ειδικά στην αρχή κάνει το παιχνίδι αρκετά εκνευριστικό, αλλά και να φαίνεται απαρχαιωμένο. Όμως, κατά την ενασχόληση σου, μετά από κάποιες ώρες, ψιλοξεπερνάς την αρχική απογοήτευση και απλά συμφιλιώνεσαι με αυτό.
Υπάρχουν άφθονες δευτερεύουσες αποστολές, unlockables και άλλα καλούδια διάσπαρτα σε όλη την Shibuya και το παιχνίδι ανταμείβει ενεργά τους παίκτες που είναι πρόθυμοι να πάνε πίσω και να εξερευνήσουν κάθε γωνιά του χάρτη. Αυτή η επιστροφή γίνεται μέσω ενός skill του πρωταγωνιστή, με το οποίο μπορεί να επιστρέφει πίσω στο χρόνο σε κάποιες ειδικές στιγμές. Προσωπικά δεν με τράβηξαν τόσο ώστε να ασχοληθώ περισσότερο, αν και είναι θετικό που πρόσθεσαν περισσότερο περιεχόμενο στο τίτλο. Όπως και στα περισσότερα RPGs υπάρχουν τα shops για να αγοράσετε νέα ρούχα, αν και το παραστράτημα εδώ είναι πως δεν αλλάζει η εμφάνιση των πρωταγωνιστών μας μετά από την αλλαγή ρουχισμού, παρά μόνο τα στατιστικά τους. Πρόκειται για μια αδικαιολόγητη κίνηση που αφαιρεί πόντους από τον τίτλο.
Από την άλλη, η μουσική του παιχνιδιού σίγουρα είναι ένα από τα δυνατά του σημεία. Το Neo μπορεί να υπερηφανεύεται για μια μυριάδα πρωτότυπων τραγουδιών που κυμαίνονται από την rock και την pop, μέχρι το heavy metal και το hip-hop, καθώς και τις remixed εκδόσεις των επιτυχιών του πρώτου τίτλου. Μετά το κλείσιμο της κονσόλας είναι σχεδόν σίγουρο πως θα σας έχει “κολλήσει” ένα από τα themes του.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του παιχνιδιού είναι αδιαμφισβήτητα το σύστημα μάχης του! Καθώς νικάμε εχθρούς, αλλά και μέσα από quests, κερδίζουμε τα λεγόμενα Pins. Κάθε Pin αντιστοιχεί και σε μια επίθεση και σε ένα συγκεκριμένο κουμπί που την εκτελεί, πχ. O, R1 κτλ. Κάθε χαρακτήρας μπορεί να έχει στην κατοχή του ένα μόνο pin, άρα και μια μόνο συγκεκριμένη κίνηση.
Με αυτό το τρόπο εκτελούμε συνδυαστικές κινήσεις μεταξύ των χαρακτήρων, καταφέρνοντας εντυπωσιακά combos. Ένα ιδιαίτερο σύστημα μάχης που δίνει την δυνατότητα στους παίχτες να πειραματιστούνε με το τι τους ταιριάζει, αλλά και σε σχέση με τους διάφορους εχθρούς και τις αδυναμίες που έχει ο καθένας τους.
