Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0/5]
Η κατάσταση που ζούμε σίγουρα είναι πρωτόγνωρη και σίγουρα προτεραιότητα έχει η υγεία και η ασφάλεια όλων. Ωστόσο, με τα νέα μέτρα για την εμπόδιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού που δεν είναι καλά για τα σινεμά στην Ελλάδα.
Στην Εφημερίδα των Συντακτών μίλησαν οι Ηλίας Γεωργιόπουλος του «Δαναού» και ο Λευτέρης Αδαμίδης της εταιρείας διανομής «One from the Heart», για την δύσκολη κατάσταση στα Ελληνικά σινεμά.
Ο Ηλίας Γεωργιόπουλος, ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου «Δαναός»: «Τα έσοδά μας για το 2020 είναι πεσμένα 80-90%. Η πανδημία έκοψε στο πικ της μιας σεζόν, που πήγαινε περίφημα. Σκεφτείτε ότι όταν έγινε η πρώτη καραντίνα παίζονταν ο “Τζόκερ” και τα “Παράσιτα”, που παίζαμε κι εμείς. Και ξαφνικά, βρεθήκαμε σε μια νέα χειμερινή σεζόν, που σχεδόν τίποτα δεν υπάρχει. Κατ’ αρχήν, το κοινό νιώθει φόβο, μην κρυβόμαστε. Οταν ξανανοίξαμε η κατάσταση ήταν χάλια, τα εισιτήρια μονοψήφια, πέντε, έξι… Ακόμα και μηδέν. Υπήρξε βράδυ που δεν παίξαμε καθόλου. Αλλά υπάρχει πρόβλημα και με τις ταινίες. Φέτος δεν υπάρχουν οι πολύ μεγάλες ταινίες και δεν εννοώ τα μπλοκμπάστερ, στα οποία ο “Δαναός” έτσι κι αλλιώς δεν στηρίζεται. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: φέτος δεν έγιναν οι Κάνες, το φεστιβάλ που βγάζει τις δικές μας μεγάλες ταινίες, όπως τα “Παράσιτα” ή το “Τόνι Ερντμαν”. Αλλά και καλές ταινίες να υπάρχουν, αν ανοίξουμε -θεωρητικά μιλάμε τώρα- τον Δεκέμβριο, ποιος θα τολμήσει να τις βγάλει την πρώτη και τη δεύτερη εβδομάδα; Θα σου πει ο διανομέας “Δεν τη βγάζω, δεν την έχω διαφημίσει, κοινό δεν έχουμε ακόμα”…».
Ο Λευτέρης Αδαμίδης ανέφερε: «Το οικονομικό μας πρόβλημα είναι ανάλογο των αιθουσαρχών. Ακολουθούμε τη μοίρα των αιθουσών, γιατί είναι το πρώτο βήμα για τις ταινίες μας. Μετά ακολουθεί η πώλησή τους σε τηλεοράσεις, video on demand κ.λπ. Υπάρχει ένα line up συσσωρευμένων ταινιών, ταινιών πληρωμένων, που δεν μπορείς να τις δώσεις πίσω, υπάρχουν συμβόλαια. Να μια πρώτη μεγάλη χασούρα. Και όσο πιο πολύ μένουν κλειστές οι αίθουσες, τόσο μεγαλύτερο το “μποτιλιάρισμα” που θα δημιουργηθεί μετά. Απαιτούσαμε ειδικά μέτρα στήριξης της αίθουσας και της διανομής που δόθηκαν σε πολλές χώρες, όχι μόνο την πρωτοπόρα σ’ αυτά τα θέματα Γαλλία, αλλά ακόμα και στη Σλοβακία. Αλλά το δικό μας υπουργείο Πολιτισμού έχει πλήρη άγνοια του τι σημαίνει αίθουσα και κυρίως διανομή. Τσουβαλιάζει τα γραφεία που είναι αντιπρόσωποι των μεγάλων αμερικάνικων studio και φέρνουν τις ταινίες τους, αποδίδοντας ποσοστά από τα έσοδά τους, με τις μικρές, ανεξάρτητες εταιρείες διανομής. Είναι άλλο πράγμα να βάζεις τα δικά σου λεφτά, να παίρνεις ρίσκο και να στηρίζεις ένα ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό προϊόν αλλά και τις ελληνικές ταινίες. Η αίθουσα είναι το κύριό μας έσοδο», τονίζει ο Λευτέρης Αδαμίδης, «αλλά και πέρα από το οικονομικό, οι Ελληνες διανομείς είμαστε λίγο και της γαλλικής σχολής, την πιστεύουμε την αίθουσα, θέλουμε να την κρατήσουμε ζωντανή με νύχια και με δόντια. Γιατί ο κορονοϊός κάποτε θα περάσει, η αίθουσα πρέπει να είναι όρθια».
Cineramen
