Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0/5]
H ταινία Mangrove έχει να κάνει με την την ιστορία του Φρανκ Κρίτσλοου ενός ιδιοκτήτη εστιατορίου στο Λονδίνο, όπου το 1970 αποτέλεσε τόπο συνάντησης ακτιβιστών, καλλιτεχνών και διανοούμενων. Όταν η επιχείρησή του βρέθηκε στο επίκεντρο αστυνομικών εφόδων, που καθοδηγούνταν από ρατσιστικές προκαταλήψεις για τη δεδομένη διακίνηση ναρκωτικών στον χώρο, ο Φρανκ και μια ομάδα φίλων αποφασίζουν να προχωρήσουν σε ειρηνική διαμαρτυρία, που οδηγεί ωστόσο στη σύλληψή τους. Επακόλουθο της σύλληψης αυτής, μία πολύκροτη δίκη.
Όποιος γνωρίζει έστω και λίγο το σινεμά του πολύ καλού σκηνοθέτη Steve McQueen, αναμφίβολα ξέρει τι περιμένει να δεί από το Mangrove, που αποτελεί κομμάτι της σειράς Small Axes, η οποία έχει 5 αυτόνομες ταινίες.
Έχει αποδείξει ότι ξέρει να καταπλήσσει και τους πιο φανατικούς θαυμαστές του και συνδυάζει σινεμά ποιοτικό και καταγγελτικό ταυτόχρονα. Και πραγματικά αυτό κάνει και τώρα στην προκειμένη περίπτωση.
Ξαναγίνεται ουσιαστικός σε μια ακόμα στιβαρή ταινία για τον ρατσισμό, χωρίς να έχει κλισέ και στερεότυπα άλλων προσπαθειών. Δεν μασάει τα λόγια του και κάνει άμεση κοινωνική κριτική, έχουμε άτομα που επιζητούν κοινωνική εκδίκηση για μια τεράστια αδικία.
Πιστός στα τρικ του και τα σήματα κατατεθέν του, με γκρο πλάν, απότομη αλλαγή εικόνων, και το κυριότερο εξαιρετικούς διαλόγους με τον Steve McQueen να δίνει μια ακόμα καταγγελτική ταινία, η οποία βέβαια τραβάει λίγο σε διάρκεια.
Φημίζεται για το εξαιρετικά κοφτερό του μυαλό και εκτός από το πρωτότυπο του σενάριο εφευρίσκει και διαλόγους όχι απλά για να κρατήσει μια ταινία που κρατάει πάνω από 2 ώρες αλλά να τον κάνει να μην βαρεθεί.
Καταφέρνει να καταπιαστεί πολύ καλύτερα το θέμα του ρατσισμού και κάθε άλλο παρα προσβλητικός είναι, ούτε ωστόσο το πάει στο άλλο άκρο. Είναι πραγματικά τόσο απλό να κάνεις μια πολύ καλή ταινία, η οποία είναι αυθεντική και δεν θέλει απλά να σε… οδηγήσει κάπου, με την συγκεκριμένη να βάζει τα γυαλιά σε αρκετές πολυδιαφημισμένες.
Φαινομενικά το Mangrove μπορεί να δείχνει αβανταδόρικο θέμα και σε κάποια σημεία πάει να χρησιμοποιήσει κάποια κλισέ, αλλά εντέλει όσο προχωράει τόσο περισσότερο σε κερδίζει. Καταφέρνει να δώσει στην τελική όλα όσα θέλει να περάσει, χωρίς να προβοκάρει ή να θέλει να κερδίσει το συναίσθημα του θεατή μέσα από… εύκολες καταστάσεις. Ένα αρνητικό είναι αν μπορούμε να πούμε, ότι δεν αξιοποιούνται όσο πρέπει κάποιοι από τους χαρακτήρες.
Το Mangrove θα μπορούσε να αποτελέσει μια ταινία η οποία δεν σέβεται τον εαυτό της και λαϊκίζει, όπως συμβαίνει σε ταινίες παρόμοιας θεματολογίας ειδικά με την κατάσταση που υπάρχει αυτό τον καιρό, ωστόσο παρόλο που λίγο αργεί να πάρει μπρος, το δεύτερο πραγματικά καθηλώνει.
Γενικότερα υπάρχει ένα κλίμα το οποίο επιτρέπει στον θεατή να ταυτιστεί με τους πρωταγωνιστές, χωρίς ουσιαστικά την ακατάσχετη φλυαρία και τον διδακτισμό άλλων προσπαθειών, αν και θα μπορούσε σε ένα μικρό κομμάτι να υπάρχει καλύτερη διαχείριση.
Όλα τα κλισέ που εμπεριέχει ένα τέτοιο θέμα, αλλά και οι χειρισμοί κάποιου άλλου δημιουργού ίσως δημιουργούσαν ένα βαρύγδουπο παραλήρημα, ωστόσο αυτή τη φορά μιλάμε για μια ταινία που έχει πολλά να δώσει.
Το Mangrove άκρως ενδιαφέρον, περνάει πάρα πολλά μηνύματα, είναι πάνω απ’ όλα αυθεντική και χωρίς να θέλει να παραπλανήσει τον θεατή, ενώ σε παρασύρει με το σαρωτικό δεύτερο μέρος της και δίνει μια στιβαρή ταινία.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★★✬☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
0
Λεπτά
Mangrove Trailer
Cineramen
