Το βρετανικό υπερωκεάνιο «Λουζιτάνια» ήταν το καμάρι της ναυπηγικής βιομηχανίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Ανήκε στην εταιρία Cunard και ήταν το πιο γρήγορο πλοίο της κλάσης του. H βύθισή του από γερμανικό υποβρύχιο στις 7 Μαΐου 1915 συνετέλεσε στην είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πλοίο άρχισε να χτίζεται το 1903 κι έκανε το παρθενικό του ταξίδι από το Λίβερπουλ στη Νέα Υόρκη στις 7 Σεπτεμβρίου 1907. Ήταν εκτοπίσματος 32.000 τόννων και ανέπτυσσε ταχύτητα 26 κόμβων. Τις παραμονές του Μεγάλου Πολέμου, το πλοίο είχε υποστεί μετατροπές σε ναυπηγείο του Λίβερπουλ για τις ανάγκες του Βρετανικού Πολεμικού Ναυτικού.
Την Πρωτομαγιά του 1915 κι ενώ ο Μεγάλος Πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη σε όλα τα μέτωπα, χερσαία και θαλάσσια, το «Λουζιτάνια» απέπλευσε από τη Νέα Υόρκη για το προγραμματισμένο δρομολόγιό του προς το Λίβερπουλ με 1.959 επιβάτες και πλήρωμα.
Στις 7 Μαΐου κι ενώ βρισκόταν κοντά στις ιρλανδικές ακτές, το «Λουζιτάνια» δέχθηκε επίθεση από γερμανικό υποβρύχιο τύπου U-20. Μία τορπίλη το βρήκε στα πλευρά και την πρώτη έκρηξη ακολούθησε μία δεύτερη, που το έσχισε στα δύο. Το πλοίο βυθίσθηκε μέσα σε 20 λεπτά και 1.198 άνθρωποι πνίγηκαν. Η απώλεια τού υπερωκεανίου και τόσων επιβατών, μεταξύ των οποίων ήταν 114 αμερικανοί πολίτες, προκάλεσε κύμα αγανάκτησης στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον διαμαρτυρήθηκε έντονα στη γερμανική κυβέρνηση για την καταβύθιση του «Λουζιτάνια» και σε διακοίνωσή του …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
