Η αγωνιστική περίοδος 1970 – 1971 θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των φίλων Παναθηναϊκού, καθώς η ποδοσφαιρική ομάδα του συλλόγου έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Στον διάβα του για τη μεγαλύτερη διάκριση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε τα εμπόδια της Ζενές Ες, της Σλόβαν Μπρατισλάβας, της Έβερτον, του Ερυθρού Αστέρα, ενώ στον τελικό του Γουέμπλεϊ, στις 2 Ιουνίου 1971, ηττήθηκε με 2-0 από τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ.
Η ομάδα του Γουέμπλεϊ άρχισε να διαμορφώνεται από τον αναμορφωτή του Παναθηναϊκού Στέφαν Μπόμπεκ και τον διάδοχό του, Λάκη Πετρόπουλο. Στις 2 Ιουνίου 1970, ο Φέρεντς Πούσκας διαδέχτηκε τον έλληνα τεχνικό, που ανέλαβε προπονητής στην Εθνική Ελλάδος. Ο ούγγρος προπονητής, που ως ποδοσφαιριστής άφησε εποχή, αποδείχθηκε το μεγάλο όπλο της ομάδας, ιδίως στον τομέα της ψυχολογίας. Ο καλπάζων συνταγματάρχης, όπως ήταν το προσωνύμιό του, κατάφερε να πείσει τους παίχτες του ότι πρέπει να κοιτάζουν στα μάτια τούς αντιπάλους τους. «Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς» συνήθιζε να λέει. «Με αυτό το τροπάριο μάς εμψύχωνε συνέχεια και μας έκανε να αντιμετωπίζουμε τους αντιπάλους μας χωρίς το παραμικρό κόμπλεξ», δήλωνε ο Μίμης Δομάζος.
Σημαντικό μερίδιο στο χτίσιμο της μεγάλης ομάδας είχαν οι βοηθοί του, Γαβρίλος Γαζής και Γιάννης Τζουνάκος, καθώς και ο πρόεδρος του συλλόγου, Μιχάλης Κίτσιος, στρατιωτικός στο επάγγελμα και εκλεκτός των συνταγματαρχών που διοικούσαν τότε τον τόπο. Πολλά ακούστηκαν για την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού, ιδιαίτερα στην εμπλοκή της χούντας στην πρόκριση των «πρασίνων» στον τελικό, μετά τ …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
