Στην Championship επέστρεψε μία ξεχασμένη κόντρα, μία έχθρα δύο γειτόνων που έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στα φαινόμενα βίας που αντιμετώπισε η Αγγλία στον προηγούμενο αιώνα, όμως έχουν να ανταμώσουν χρόνια. Η Luton με την Watford μοιράζονται μία παλιά, ιστορική αντιπαλότητα που, ευτυχώς για όσους είναι στην πρώτη γραμμή πάταξης της οπαδικής βίας, απουσίαζε εδώ και καιρό. Ο περυσινός υποβιβασμός όμως της δεύτερης, την φέρνει τώρα στην επιφάνεια.
Η Watford μπορεί να πέρασε πέντε σερί χρόνια στην Premier League, με ενίοτε αξιοπρεπείς πορείες, και να έκανε νέους «φίλους», όμως οι προτιμήσεις κι οι παλιές κόντρες δεν ξεχνιούνται. Πρώτος και κύριος αντίπαλος των «Hornets» παραμένει η ομάδα 25 χιλιόμετρα στα βόρεια, η μισητή, Luton Town. Αν και δεν της φαίνεται σήμερα, η Luton έχει περάσει πολύ σπουδαιότερα χρόνια απ’ ότι η τελευταία δεκαετία της την αφήνει να δείξει. Παρότι έμεινε πέντε χρόνια στην Conference μέχρι στο 2014, κι άλλα τέσσερα αμέσως μετά στην League Two, βρίσκεται από πέρσι στην Championship κι αψήφησε τις προσδοκίες του κόσμου που την έβλεπε να πέφτει όπως ανέβηκε. Κι η αλήθεια είναι πως, όσον αφορά τις συγκρίσεις με την Watford, από πολλές περιπτώσεις οι «Hatters» είναι πιο επιτυχημένη ομάδα!
Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, φτάνουμε στις 29 Οκτωβρίου 1898 και την πρώτη επίσημη αναμέτρηση των δύο ομάδων. Η Luton ήταν ήδη δεκατριών ετών και η Watford εκείνη τη χρονιά βίωνε την συγχώνευση που «γέννησε» τον σύγχρονο σύλλογο, αυτή των West Herts και Watford St. Mary’s. Ο αγώνας στην έδρα της πρώτης λήγει με 2-2, αναγκάζοντας τις ομάδες να αναμετρηθούν ξανά λίγα χιλιόμετρα παραπέρα, όπου το ένα γκολ αρκεί στην Luton για να πανηγυρίσει την πρώτη της επιτυχία έναντι στους μελλοντικούς της εχθρούς.
Από το 1900 και για τα περισσότερα χρόνια μέχρι το 1920, αμφότερες οι ομάδες αγωνίζονταν στην Southern League κι οι αναμετρήσεις μεταξύ τους είχαν τουλάχιστον δύο αγώνες ανά έτος. Το 1920 ήταν και οι δύο τους ιδρυτικά μέλη της Third Division, αλλά φυσικά και της Third Division South, από το επόμενο έτος. Οι αγώνες συνέχισαν κανονικά, μέχρι τον προβιβασμό της Luton το 1937. Έως το 1963 οι ομάδες αγωνίζονταν μόνιμα σε διαφορετικές κατηγορίες κι η μόνη τους επίσημη συνάντηση ήταν για ένα τοπικό κύπελλο, αναμέτρηση όπου οι «Hatters» νίκησαν με 4-3.
Πίσω στην Third Division ξανά το 1963, η Luton αντιμετώπίζε τον κίνδυνο ενός υποβιβασμού. Ο σημαντικότατος τελευταίος αγώνας της σεζόν έφερνε στο Kenilworth Road την Watford, που από μέρους της κυνηγούσε την άνοδο στην Second Division για πρώτη φορά στην ιστορία της και μία νίκη θα την έφτανε στον στόχο της. Οι γηπεδούχοι κάνουν την έκπληξη, επικρατούν με 2-1, σώζοντας τον εαυτό τους αλλά στερώντας κι απο τους «Hornets» ένα μεγάλο επίτευγμα. Η επιτυχία της παραμονής δεν είχε συνέχεια και το 1965. Οι «Hatters» πήραν τον δρόμο προς την Fourth Division με την μισητή αντίπαλο να τους κερδίζει σε αμφότερες τις αναμετρήσεις μέσα στη σεζόν!
Όλοι ήταν όμως εκεί ξανά για την σεζόν του 1969, όπου σημειώθηκαν και τα πρώτα σοβαρά επεισόδια μεταξύ φιλάθλων. Για σχεδόν ολόκληρη την χρονιά η Watford ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας, όπου κι εν τέλει τερμάτισε. Κέρδισε την Luton 1-0 στο Vicarage Road και ο επαναληπτικός που λόγω καιρικών συνθηκών πήρε παράταση μέχρι τον Απρίλιο, ήταν «σφαγή». Η γηπεδούχος του Kenilworth Road κέρδισε με 2-1 τόσο στα γκολ, όσο και στις κόκκινες κάρτες (!), παρά την αγωνιστική αδιαφορία της Watford, που είχε ήδη εξασφαλίσει όχι μόνο την άνοδό της, αλλά και την πρώτη θέση. Τον αγώνα ακολούθησαν σοβαρά επεισόδια μεταξύ των οπαδών στο Σεντ Άλμπανς, μία πόλη στα μισά του Λούτον με το Γουότφορντ. Η Luton ανέβηκε κι αυτή στην Second Division την επόμενη χρονιά, όμως ο υποβιβασμός των «Hornets» το 1972 κράτησαν τα μεταξύ τους παιχνίδια στο μίνιμουμ και δεν ξανασυναντήθηκαν για άλλα επτά χρόνια, μέχρι το 1979, τη χρονιά που κατάφερε να ανέβει ξανά η Watford!
Το 1982 ήταν από τις πιο ανταγωνιστικές κι επιτυχημένες χρονιές αμφότερων των ομάδων. Η Luton είναι στην πρώτη θέση της Second Division, η Watford στην δεύτερη. Είναι η τρίτη φορά που η πρώτη συμμετέχει στην κορυφαία κατηγορία και η πρώτη για την αντίπαλό της. Η ισορροπία σπάει αμέσως στην επόμενη σεζόν. Η Luton κερδίζει δύσκολα την παραμονή της στο πρωτάθλημα, με τον πιο δραματικό τρόπο. Το γκολ του Radomir Antić στο 85ο λεπτό του τελευταίου αγώνα στην Manchester City ρίχνει την τελευταία για πρώτη φορά στην χρονιά σε θέση υποβιβασμού και σώζει τους «Hatters»! Την ίδια χρονιά, η Watford είναι η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος κι η δεύτερη θέση που καταλαμβάνει, μόνο πίσω από τη Liverpool, της δίνει το εισιτήριο για το UEFA Cup. Ήταν η μοναδική της έξοδος στην Ευρώπη και τελείωσε μόλις στον τρίτο γύρο από την Sparta Prague. Αυτή ήταν κι η ανώτερη θέση που έχει τερματίσει ποτέ η ομάδα στο πρωτάθλημα, κερδίζοντας στην πορεία και την Luton με 5-2 εντός έδρας.
Ακόμη μία από αυτές τις στιγμές που χτίζουν έχθρες μεταξύ ομάδων ήταν η αναμέτρηση του Απριλίου του 1984. Η Watford παίρνει το διπλό με 1-2, όμως ο αρχηγός της, Wilf Rostron, αντικρίζει την κόκκινη κάρτα μετά από διάφορες έντονες στιγμές που προκλήθηκαν από τους παίκτες της Luton. Δυστυχώς για τον ίδιο και την ομάδα του, ο επόμενος αγώνας, στον οποίο θα ίσχυε κι η τιμωρία, ήταν ο τελικός του κυπέλλου με αντίπαλο την Everton. Η ομάδα έφτασε τόσο κοντά, ήταν ο πρώτος της τελικός στον οποίο θεωρούνταν και φαβορί, όμως η απουσία του αρχηγού της την έπληξε. Οι «Toffees» επικρατούν με 2-0 κι οι «Hornets» δεν ξέχασαν την ομάδα που τους στέρησε τον αρχηγό τους σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι!
Το 1988 η Watford υποβιβάζεται, το 1992 ακολουθεί κι η Luton, αφού πρώτα κατέκτησε το μοναδικό major trophy στην ιστορία και των δύο ομάδων. Το 1988 ήταν καλή χρονιά για τους «Hatters» όχι μόνο επειδή είδε την αντίπαλό τους να αποχαιρετά την κατηγορία, αλλά κι επειδή έφτασε μέχρι τον τελικό του League Cup, ενάντια στην Arsenal. Οι δύο ομάδες παρέδωσαν έναν εξαιρετικό αγώνα, όπου το γρήγορο γκολ της Luton ανατράπηκε με δύο γκολ της Arsenal στο 71′ και το 74′, μόνο για να τα ανατρέψει κι αυτά η ίδια με τη σειρά της στο 82′ και το 90′ και να στεφθεί κυπελλούχος. Έφτασε στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης και την επόμενη χρονιά, όμως η Nottingham Forest του Brian Clough αποδείχθηκε δυνατότερη και βγήκε νικήτρια με 3-1.
Με την επιστροφή των δύο ομάδων στις χαμηλότερες κατηγορίες στα 90s, το αγωνιστικό κομμάτι της κόντρας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος του, χωρίς βέβαια να υποπτεύεται κανείς τίποτα. Τον Οκτώβριο του 1997 η Watford ταπεινώνει την αντίπαλό της με 0-4 και οι οπαδοί ξεσπάνε. Με το σφύριγμα της λήξης αρκετοί φίλοι των «Hatters» προσπαθούν να αποτρέψουν τους φιλοξενούμενους οπαδούς από το να βγουν από το γήπεδο και στην πορεία προς τον σιδηροδρομικό σταθμό δημιουργούνται διάφορες μικρές εστίες βίας. Η αστυνομία δεν παίρνει ρίσκα, μαθαίνει από τα λάθη της και στον επαναληπτικό αγώνα αργότερα στη σεζόν η ένστολη παρουσία είναι ισχυρότατη. Ευτυχώς οι «Hornets» ανεβαίνουν κατηγορία στο τέλος της σεζόν κι η κόντρα μπαίνει ξανά σε παύση!
Το «M1 Derby», όνομα που πήρε από τον δρόμο M1 που διασχίζει τις δύο πόλεις, βίωσε μία σύντομη, αλλά δυνατή επιστροφή το 2002 για το League Cup. Η συγκέντρωση των φιλάθλων των δύο ομάδων στο Γουότφορντ έφερε τριβές και χωρίς καν να έχει παιχτεί δευτερόλεπτο αγώνα, υπήρξαν επεισόδια στο κέντρο της πόλης, στον σιδηροδρομικό της σταθμό, αλλά και στην πορεία προς το γήπεδο. Ακόμη και αφού όλοι μπήκαν στο γήπεδο και στις αντίστοιχες θύρες τους, τα προβλήματα συνεχίστηκαν. Αρκετές φορές πρόλαβαν και εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο οι φίλαθλοι της Luton, αναγκάζοντας την αστυνομία να παρέμβει, η οποία αστυνομία δέχθηκε σφόδρα κριτική εκείνη τη μέρα για την κακή κι ελλιπή προετοιμασία που είχε κάνει για την διαχείριση του αγώνα!
Η ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου, που έκλεινε την επόμενη μέρα ένα χρόνο ακυρώθηκε κι ο αγώνας κατάφερε να ξεκινήσει με δεκαπέντε, μόνο, λεπτά καθυστέρηση. Ήταν ίσως όλη η ενέργεια των φιλάθλων της, που επέτρεψε στην φιλοξενούμενη να πάρει μία σπουδαία νίκη γοήτρου με 1-2, την τελευταία της κόντρα στην μεγάλη της αντίπαλο. Ο επόμενος γύρος ήταν ένα ακόμη ταξίδι, αυτή τη φορά στο Μπέρμιγχαμ και την Aston Villa, όμως το ταξίδι της επιστροφής αυτή τη φορά ήταν πικρό, με σκορ 3-0. Τη μέρα του ντέρμπι στο Vicarage Road έγιναν 29 συλλήψεις, 25 εκ των οποίων ήταν οπαδοί της Luton!
Η τελευταία συνάντηση των ομάδων ήταν πριν δεκατέσσερα χρόνια. Έχοντας κατακτήσει την League One, η Luton πέρασε την σεζόν 2005/06 στην Championship, μαζί με την γειτονική της αντίπαλο. Η αστυνομία αυτή τη φορά ήταν πιο διαβασμένη και προνόησε καταλλήλως ώστε να αποφευχθούν περιστατικά σαν αυτά του 2002. Η Watford κέρδισε εκτός έδρας με 1-2 και έφερε ισοπαλία 1-1 στον αγώνα του δεύτερου γύρου στο Vicarage Road. Η ίδια πήρε την άνοδο στην Premier League, απ’ όπου υποβιβάστηκε αμέσως. Η Luton όμως ήταν ήδη απούσα, είχε ξεκινήσει μία μεγάλη κατρακύλα, που θα τελείωνε μόνο μετά από τρεις σερί υποβιβασμούς και την Conference Premier. Χρειάστηκε να φτάσει το 2018 απλά για να ξαναδεί την League One, όπου προς έκπληξη όλων στέφθηκε αμέσως πρωταθλήτρια κι επέστρεψε στην Championship, καταφέρνοντας κιόλας να υπερασπιστεί την παρουσία της καταλαμβάνοντας την 19η θέση!
Ο υποβιβασμός της Watford της δίνει την ευκαιρία να υπερασπιστεί ένα μεγάλο σερί, αλλά και στην αντίπαλό της να το σπάσει, αυτό της νίκης στο πρωτάθλημα, αφού δεν έχει κερδίσει σε τέτοιο ντέρμπι από το 1994! Σίγουρα, οι δυναμικές των ομάδων εξακολουθούν να είναι διαφορετικές. Για την Watford, υπό τις οδηγίες του Vladan Ivić, ο στόχος είναι η επιστροφή στην Premier League, ενώ της Luton θα της αρκέσει άλλη μία σωτηρία.
Ίσως η κόντρα να φαίνεται περίεργη κι ασυνήθιστη σε κάποιον νεότερο. Είναι όμως οι μόνες ομάδες στις επαρχίες τους, Μπέντφορντσαϊρ και Χέρτφορντσαϊρ αντίστοιχα, που υπήρχαν για πολλά χρόνια, με την επίσης γειτονική Stevenage ιδρύθηκε μόλις το 1976. Κι εξετάζοντας περιστατικά σαν αυτά του 1969 και του 1982 γίνεται καθαρό πως αντιπαλότητες μεταξύ τοπικών ομάδων δεν έχουν τις ρίζες τους απαραίτητα μόνο σε περιστατικά εκτός αγωνιστικού χώρου και την γεωγραφική τους εγγύτητα. Εκτός αυτού, η Luton παρά τα πολλά χρόνια που πέρασε κάτω από την Watford τον τελευταίο αιώνα, διατηρεί την πρωτοκαθεδρία της ενάντια στην αντίπαλό της!
Υποβιβάστηκε την τελευταία σεζόν πριν την έναρξη της Premier League, όμως διατηρεί το ρεκόρ των δεκαέξι συμμετοχών της στην πρώτη κατηγορία, έναντι των δεκατριών της Watford. Είναι η μόνη ομάδα από τις δύο με κάποιο τρόπαιο, το League Cup του 1988. Δυστυχώς όμως η χρονιά εκείνη ήταν μέσα στον πενταετή αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων από την Ευρώπη και έχασε την ευκαιρία να αγωνιστεί για πρώτη φορά έξω από τα σύνορα της Αγγλίας, ορόσημο που η Watford είχε καταφέρει από το 1983! Ακόμη και στο «Rigby-Taylor Cup», μία άτυπη διοργάνωση ενός αγώνα των 50s που είχε σκοπό να διατηρήσει την αγωνιστική δράση μεταξύ των δύο παρά τις διαφορετικές κατηγορίες που αγωνίζονταν, η Luton είχε τέσσερις νίκες έναντι δύο της Watford, μαζί και με μία ισοπαλία. Συνολικά σε επίσημους αγώνες, το «M1 Derby» αριθμεί 53 νίκες για τους «Hatters», 36 για τους «Hornets», αλλά και 29 ισοπαλίες.
Ο ενθουσιασμός για την πρώτη τους μάχη μετά από δεκατέσσερα χρόνια, είναι στα ύψη. Η κλήρωση του πρωταθλήματος έφερε τον πρώτο αγώνα, στο Vicarage Road, μόλις στην τρίτη αγωνιστική, πράγμα που σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί χωρίς κόσμο. Αρκετοί φτάσανε στο σημείο να υποπτεφθούν την EFL για επιτηδευμένο προγραμματισμό του αγώνα νωρίς μέσα στη χρονιά ώστε να αποφευχθούν επεισόδια! Το κατά πόσο αυτό θα επιτευχθεί, αναμένεται να φανεί το Σάββατο. Το άγαλμα του Graham Taylor έξω από το γήπεδο έχει καλυφθεί από ξύλινες δοκούς προκειμένου να είναι ασφαλές από τα όποια δυσάρεστα επεισόδια.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η απουσία κόσμου δεν θα κάνει και πολλά για να κρατήσει μακριά την ένταση στις δύο πόλεις. Τα τοπικά ντέρμπι είναι αγώνες για τους οποίους τέτοιοι σύλλογοι ζουν κι αναπνέουν, είναι οι αγώνες που οι φίλαθλοι ανυπομονούν να έρθουν. Κι όταν το πάθος περιορίζεται σε γεμάτες κερκίδες με συνθήματα, πανηγυρισμούς και καζούρα, ή έστω σε γεμάτες παμπ με φιλοσοφικές συζητήσεις για το αποτέλεσμα και παθιασμένες φωνές μπροστά σε μία οθόνη, δεν μπορείς να μην το «αγκαλιάσεις».
ΠΗΓΗ: eyap.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, newpost.gr
