Ήμουνα νια και γέρασα, όπως λέει ο σοφός – κάποτε – λαός μας και βλέπω – μετά από ένα διάλειμμα 11 χρόνων – ανθρώπους να χύνουν τόνους ιδρώτα και να στάζουν χολή για τον διπλανό τουςώστε να καταφέρουν να γεμίσουν το στομάχι τους με ένα κομμάτι μουσακά και να φουσκώσουν τον τραπεζικό τους λογαριασμό κατά 100.000 ευρώ. Οκ! Παραδέχομαι ότι αυτό είναι κίνητρο και λίγοι είναι υπεράνω χρημάτων!
Και δεν είναι μονο το Survivor που είναι σαν ξαναζεσταμένο και κακό φαγητό, είναι ότι αυτό το “Survivor” είναι η απαρχή για να ξαναδούμε στην πολύπαθη ελληνική τηλεόραση reality, που έχουν δύο σκοπούς: να γεμίσουν τα ταμεία των καναλιών και να ανοίξουν ξανά την κλειδαρότρυπα, ώστε να παρακολουθούμε ζωές και χαρακτήρες, για να τους “κράζουμε” στα social στη συνέχεια με το αναλογο hashtag.
Και δεν είναι κακό να γεμίζουν τα ταμεία των καναλιών, αρκεί να πληρώνονται σωστά οι άνθρωποι που στελεχώνουν αυτά τα κανάλια. Πράγμα, βέβαια, που δεν γίνεται αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση! Η κλειδαρότρυπα, όμως, είναι κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί!
To “Survivor” έφερε μνήμες από τα reality του παρελθόντος, που δεν ήταν ούτε ένα, ούτε, δύο, ούτε τρία. Ήταν δεκάδες, αρκετά από αυτά ήταν σκληρά, φίσκα στην βωμολοχία και καθρέφτης της κοινωνίας που ζούμε. Οι παίκτες ήταν επιλεγμένοι έτσι ώστε να φέρουν τα αναμενόμενα, να έχουν την διάθεση να εξευτελιστούν μπροστά στην κάμερα για μερικά λεπτά δημοσιότητας και στη συνέχεια να μας πρήζουν με τις εμφανίσεις τους στα πάνελ της εποχής. Η πληθωρική Ρούλα Βροχοπούλου είναι ένα τρανό παράδειγμα!
Εγώ για να είμαι ειλικρινής, τα παρακολουθούσα, όχι με μανία αλλά περισσότερο από διαστροφή, αν και επαγγελματικά, είχα την τύχη να εργάζομαι σε εκπομπές που ποτέ δεν ασχολήθηκαν με αυτό το τηλεοπτικό είδος, που εύχομαι να ήταν προς εξαφάνιση, αλλά δυστυχώς, το σύμπαν δεν ακούει πάντα τι εύχομαι. Που είσαι Κοέλιο, να σου τα ψάλλω λίγο, γιατί άλλα μου είχες υποσχεθεί; Εσύ δεν μου έλεγες, ότι το σύμπαν με ακούει; Αν με ακούει, εμένα και εκατομμύρια άλλους τηλεθεατές, γιατί βλέπω τον Σπαλιάρα και τον Κινέζο Ορέστη στους δέκτες μου, να ζορίζονται για ένα κομμάτι μουσακά; Ε; Για πες μου!
Και επανέρχομαι στο θέμα μας!
Δεκάδες reality με κάτι φάτσες και χαρακτήρες, που ήθελες να τους πιάσεις και να τους χτυπάς στον τοίχο. Με κάτι ατάκες, που έγιναν σλόγκαν της εποχής και ακούγονταν από στόμα σε στόμα.
Οι παρουσιαστές και δη ο Ανδρέας Μικρούτσικος, που ήταν μανούλα σε αυτά, έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση, όταν έσβηναν τα φώτα. Είχε καταφέρει να ρίξει λάδι στη φωτιά, να βγάλει την “κατίνα” μέσα από τους παίκτες αλλά και τους τηλεθεατές, που με ανοικτό το στόμα, παρακολουθούσαν τα δρώμενα, μέσα στα τηλεοπτικά σπίτια.
“Big Brother” και τα sequel του, το “Mission“, η “Φάρμα“, το “Bar“, “The Wall“, το “Fame Story“, το “Survivor” και αν σε αυτά προσθέσουμε και τα talent show, χωρίς εγκλεισμό, η λίστα δεν θα έχει τέλος.
Οι Έλληνες τηλεθεατές, τα πρώτα χρόνια, μπαστακώνονταν μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες για να μην χάσουν καρέ απ΄όσα γίνονταν μέσα στο σπίτι. Το να παρακολουθούν τα ξεκατινιάσματα, τα πεσίματα, τα φλερτ, τις ίντριγκες, τις στρατηγικές και τις αφελείς συμεριφορές ήταν προτεραιότητά τους κάθε βράδυ. Και την επόμενη ημέρα το πρωί, συζητούσαν με την παρέα τους, το τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ. Είχε φτάσει η στιγμή, που η δική μας ζωή είχε μπει σε δεύτερη μοίρα. Προηγούνταν οι πρωταγωνιστές των reality.
Ήταν έτσι η δομή αυτών των τηλεοπτικών προϊόντων. Τα “συστατικά” ήταν έτσι, ώστε να δημιουργούν εξάρτηση. Αλλιώς δεν δικαιολογούνται τα τεράστια ποσοστά τηλεθέασης. Ο πρώτος τελικός του “Bιg Brother” με αντίπαλους τον Τσάκα και τον Πρόδρομο, είχε συγκεντρώσει ποσοστό τηλεθέασης 80% και μάλιστα παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ποιος θα πάρει τα χρήματα; Ήταν το ερώτημα που ταλάνιζε τον Έλληνα τηλεθεατή.
Τα κανάλια είχαν βρει την χρυσή συνταγή, εκείνη που τους έφερνα έσοδα, εκατομμύρια έσοδα και το έφτασαν στα άκρα. Τους έκλειναν στα σπίτια, τους έκλειναν σε φάρμες και εκείνοι άρμεγαν και τάιζαν τα κακόμοιρα τα ζώα, τους έβαζαν σε δοκιμασίες για να ζουν πότε στο πλούσια σπίτι και πότε στο φτωχό, τους έκλειναν στο σπίτι για να τραγουδάνε κάθε Κυριακή.
Κι εκείνοι υστερίαζαν, ερωτεύονταν, δολοπλοκούσαν ακόμα περισσότερο και από την Σάντρα στη “Λάμψη” και έκαναν τα πάντα για τη νίκη, τα χρήματα και την δημοσιότητα. Βέβαια, κανένα από τα κανάλια και τις εταιρείες παραγωγής, δεν τους έβαζαν το πιστόλι στον κρόταφο και τους απειλούσαν με απαγωγές αγαπημένων τους προσώπων να μπουν στα σπίτια και να υποστούν όλο αυτό. Ενήλικες ήταν και αποφάσιζαν οι ίδιοι για το πως θα χειριστούν τη ζωή τους!
Και ο Έλληνας τηλεθεατής τα παρακολουθούσε όλα με κομμένη την ανάσα. Μέχρι που κάποια στιγμή, εκεί γύρω στο 2010, τους γύρισε την πλάτη, τους πρόδωσε και χρέωσε την Ρούλα Κορομηλά και τον Alpha με μια μεγάλη αποτυχία. Και κάπως έτσι τα reality έφτασαν στο τέλος της χρυσής εποχής τους.
Αλλά μας είχαν αφήσει σαν παρακαταθήκη, την ταλαντούχα αλλά ιδιαίτερα υστέρω Άσπα Τσίνα και τις κακίες της, τον έρωτα του Κώστα Καραφώτη και της Μάρω Λύτρα, που έσβησε με μιας όλους τους γνωστούς έρωτες από καταβολής ανθρώπου…
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την κουμπαριά Πρόδρομου και Τσάκα, την Στέλλα Μπεζαντάκου, την γραφική Ρούλα Βροχοπούλου και το φλερτ με τον wanna be Ωνάση και την μετέπειτα πορεία της στα πάνελ των κίτρινων εκπομπών, στα οποία κλαιγόταν για τον έρωτά της με τον Φρανκ, την Καλομοίρα με τα μαρίδια, την Ορθούλα Παπαδάκου, την ιδιαίτερα κακεντρεχή ατάκα του Τάκη Χατζηστεφάνου “Βλάχα βλαχάρα” προς την Δάφνη Μπόκοτα στο Fame Story και τις ανυπέρβλητες κακίες του Νίκου Μουρατίδη ( όχι ότι σε αρκετές από αυτές δεν είχε δίκιο). Εντάξει, το “Βλάχα, βλαχάρα” αξίζει να το ξαναθυμηθούμε…
Και το πως επιδρούσαν όλα αυτά τα reality στην ψυχολογία των Ελλήνων τηλεθεατών, φαίνεται και από τον τρόπο που επέλεγαν τους νικητές. Μη μου πείτε ότι ο Νότης Χριστοδούλου ή η γλυκύτατη Καλομοίρα ή ο Περικλής Στεργιανούδης ήταν τα ταλέντα, γιατί θα πηδηχτώ από το παράθυρο, όπως είπε κάποτε και ο Γιώργος Λεβέντης.
Ο μόνος νικητής από reality και δη μουσικό, που έκανε καριέρα και είναι σήμερα από τα πρώτα ονόματα στην πίστα, ήταν ο Νίκος Οικονομόπουλος. Επί τη ευκαιρία ας ακούσουμε κι ένα άσμα του!
Οι Έλληνες τηλεθεατές κάποια στιγμή έκαναν τη μεγάλη στροφή και “εφτυσαν” τα reality, την ίδια στιγμή που το “Big Brother” σάρωνε στο εξωτερικό και μεταδιδόταν για 15η σεζόν. Ο Έλληνας βαρέθηκε και πέταξε τους πρωταγωνιστές σαν στιμένες λεμονόκουπες. Και το όνειρο πολλών από αυτών να χτίσουν όνομα και καριέρα μέσω της TV, γκρεμίστηκε. Και για να λέμε και αλήθειες, ευτυχώς! Που θα τους βάζαμε όλους αυτούς τους τυχάρπαστους; Να μου πείτε, όλοι βρίσκουν το χώρο τους στην ελληνική τηλεόραση, αλλά πόσα τηλεοπτικά πρόσωπα να αντέξει και αυτή η TV;
Τι και αν έφαγαν ποντίκια, όπως παραδέχθηκε ο Ηλίας Βαλάσης, πρώην παίκτης του Survivor; Τι και αν είχε ψυχολογικά θέματα μετά την συμμετοχή της στο “Survivor I” η νικήτρια Ευαγγελία Δερμετζόγλου, όπως η ίδια υποστήριξε σε πρόσφατη συνέντευξή της; Ποιος την θυμάται πια; Ποιος θυμάται τους νικητές από την πλειοψηφία των reality;
Μέχρι που η ελληνική τηλεοπτική ένδοια, εμπλουτίστηκε με το “Survivor” στο ΣΚΑΙ και οι πίνακες της Nielsen είδαν νούμερα, που είχαν χρόνια να δουν. Το ΣΚΑΙ τρίβει τα χέρια του ικανοποιημένο, τα έσοδα είναι πολλά και το τηλεοπτικό κοινό έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα: τους “Μαχητές” και τους “Διασήμους“, κατηγορία βέβαια, που φέρνει γέλια. Μα “Διάσημοι”;
Το γιατί πήγαν να υποστούν όλες αυτές τις δοκιμασίες, είναι δική τους δουλειά. Δεν με αφορά. Το ότι το τηλεοπτικό κοινό, παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα, τα όσα διαδραματίζονται στον μακρινό Άγιο Δομίνικο και γράφει ασταμάτητα στο Twitter, με βάζει σε σκέψεις και με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στον Έλληνα αρέσει η κλειδαρότρυπα και είναι μεγάλος fan του ξεκατινιάσματος, μια κλειδαρότρυπα που ίσως δείχνει και μια ελαφρώς πειραγμένη εικόνα!
Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που και ο ΑΝΤ1 ψάχνεται για ένα παρόμοιο reality, to “Ι΄m celebrity“, το οποίο και ανακοίνωσε αλλά την επόμενη ημέρα το έκλεισε στο συρτάρι για την επόμενη σεζόν. Δεν ξέρω… πόσο βοηθά το να βλέπουμε wanna be celebrities να τρώνε ακρίδες, κατσαρίδες και αράχνες; Μας βοηθά να διαπιστώσουμε μέχρι που είναι ικανός ο άνθρωπος να φτάσει όταν πεινά; Που μπορεί να φτάσει κάποιος για την δημοσιότητα ή για να βγει από την ναφθαλίνη; Πόσο ανάγκη το έχουν αυτό στην τελική και πόσο ανάγκη έχουμε οι τηλεθεατές την κλειδαρότρυπα; Είναι μόδα ή ανάγκη;
Παρακαλώ, όποιος δεν βλέπει “Survivor” να σηκώσει και να μου κάνει παρέα!Και μετά μαζί θα αναρωτηθούμε: “Γιατρέ μου έχω πρόβλημα;”
