Δύο νευρολόγοι, ο Δρ Ray Dorsey από το University of Rochester Medical Center στις ΗΠΑ και ο Δρ Bastiaan Bloem, από το Radboud University Medical Center στην Ολλανδία, προειδοποιούν τους υπεύθυνους δημόσιας υγείας για μια πανδημία που δεν ταιριάζει στον συνηθισμένο ορισμό της, την “πανδημία της νόσου Πάρκινσον”.
Οι πανδημίες συνήθως αναφέρονται σε μολυσματικές ασθένειες όπως αυτές που προκαλούνται από τον ιό Ζίκα, τον ιό της γρίπης και τον ιό HIV. Αλλά οι υπεύθυνοι της δημόσιας υγείας πρέπει να επιταχύνουν τις προετοιμασίες για τη θεραπεία και τη φροντίδα ενός μεγάλου πληθυσμού ανθρώπων με προβλήματα ακινησίας και υγείας που συχνά συνδέονται με τη νόσο Πάρκινσον, έγραψαν ο Dorsey και ο Bloem στο τελευταίο τεύχος του JAMA Neurology.
«Οι νευρολογικές διαταραχές είναι η κύρια αιτία αναπηρίας παγκοσμίως», λέει ο Dorsey. “Και η αύξηση της νόσου Πάρκινσον ξεπερνά αυτή της νόσου Αλτσχάιμερ”. Ο επιπολασμός, η αναπηρία και οι θάνατοι που σχετίζονται με τη νόσο του Πάρκινσον υπερδιπλασιάστηκαν από το 1990 έως το 2015.
Για να καταπολεμηθεί αυτή η πανδημία, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η ιατρική κοινότητα θα πρέπει να ακολουθήσει τις ίδιες στρατηγικές που σε 15 χρόνια μεταμόρφωσαν τον ιό HIV από μια θανατηφόρα ασθένεια σε μια εξαιρετικά θεραπευτική χρόνια πάθηση.
Η νόσος Πάρκινσον είναι μια νευροεκφυλιστική διαταραχή και καθώς εξελίσσεται οι άνθρωποι μπορεί να αναπτύξουν βραδυκινησία, τρόμο, άκαμπτα άκρα και προβλήματα ισορροπίας.
Περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως ζουν με τη νόσο Πάρκινσον, με περίπου 1 εκατομμύριο από αυτούς στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Parkinson’s Foundation. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί τα επόμενα 20 χρόνια, λέει ο Dorsey. Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν την ασθένεια από τις γυναίκες. Αν και συχνά η νόσος συνδέονται με τη γήρανση, περίπου το 4% των ασθενών διαγιγνώσκεται πριν από την ηλικία των 50 ετών.
Ήσυχη η κοινότητα της νόσου
Οι αναπηρίες ήταν ιστορικά αποτέλεσμα βίας, τραύματος και λοιμώξεων όπως η πολιομυελίτιδα. Αλλά η αλλαγή στις νευρολογικές διαταραχές ως κύρια αιτία των αναπηριών είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, διότι οι διαγνώσεις της νόσου Πάρκινσον θα αυξηθούν εκθετικά με τη γήρανση του παγκόσμιου πληθυσμού.
Το αυξανόμενο κόστος της περίθαλψης είναι το άλλο μέλημα. Μια μελέτη του 2010 έδειξε ότι η θεραπεία μόνο της νόσου Πάρκινσον κοστίζει στις ΗΠΑ περίπου 14 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ποσό που σίγουρα θα αυξηθεί κατά πολύ. Τα συστήματα δημόσιας υγείας θα μπορούσαν εύκολα να κλονιστούν όταν περιλαμβάνονται και άλλες νευρολογικές διαταραχές όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.
Για πολλούς ασθενείς με νόσο Πάρκινσον η πρόσβαση στη θεραπεία δεν είναι εύκολη, επειδή πολλοί έχουν προβλήματα κινητικότητας και μεταφοράς, κάτι που οδηγεί σε πρόσθετα προβλήματα π.χ. πολλοί ασθενείς δεν μπορούν να οδηγήσουν.
Περίπου το 40% των ασθενών άνω των 65 ετών δεν λαμβάνουν την ιατρική φροντίδα που χρειάζονται. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι με νόσο Πάρκινσον είναι πιο πιθανό να πέσουν και να σπάσουν ένα ισχίο.
Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η κοινότητα γύρω από τη νόσο Πάρκινσον πρέπει να συγκεντρωθεί και να επικεντρώσει τον ακτιβισμό της στηρίζοντας την έρευνα για μια καλύτερη κατανόηση των περιβαλλοντικών, γενετικών και άλλων αιτιών της νόσου.
Για πολύ καιρό η κοινότητα της νόσου Πάρκινσον είναι πολύ ήσυχη σε αυτά τα θέματα, δήλωσε ο Dorsey. Με βάση το σύνθημα της κοινότητας του AIDS “σιωπή ίσον θάνατος”, η κοινότητα της νόσου Πάρκινσον πρέπει να ακούσει τη φωνή της. Το σημερινό και το μελλοντικό βάρος αυτής της εξουθενωτικής νόσου εξαρτάται από τη δράση της.
