Age of Empires III: Definitive Edition Review – Το τέλειο ορεκτικό;

Βάλτε αυτό να παίζει. Ναι, χρειάζεται περίπου 4 δευτερόλεπτα για να σε χτυπήσει κατακούτελα η νοσταλγία. Οι λίγες νότες της εισαγωγής φτάνουν και περισσεύουν.

Προσωπικά είμαι τρομερά δεμένος με τη σειρά Age of Empires, αφού τα παιχνίδια της πραγματικά με μεγάλωσαν. Θυμάμαι το χοντροκομμένο γκρι λάπτοπ που μου είχε πάρει ο πατέρας μου, αφού τον έπρηζα από μικρός πως “θέλω υπολογιστή”. Αφού τελικά ενέδωσε, μια μέρα μου έφερε και ένα μοναχικό CD του Age of Empires II. Φυσικά μιλάμε για μια εποχή που δεν είχαμε ακόμη internet στο σπίτι και το Age of Empires ήταν μέσα στα λίγα βιντεοπαιχνίδια που είχε ο μικρός μου εαυτός για να ασχολείται. Αναμενόμενα, μπορείτε να φανταστείτε τo ‘κάψιμο’ που ακολούθησε…

Λίγα χρόνια μετά ανακάλυψα πως υπήρχε και το Age of Mythology, αλλά και το Age of Empires III, παθαίνοντας ένα ολίγον τι μικρό σοκ. Ένας από τους λόγους αυτού του ‘σοκ’, λοιπόν, ήταν και τα γραφικά τους που απλά μου έμοιαζαν τόσο εξελιγμένα και διαφορετικά. Τώρα μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα το γιατί φυσικά. Το Mythology σηματοδοτεί το άλμα της θρυλικής σειράς στην 3D εποχή, αφού μέχρι και το Age of Empires II έκανε χρήση 2D sprites. Το άλμα αυτό είχε ακόμη ομαλότερη προσγείωση όσον αφορά πάντα τον τεχνικό τομέα, με το Age of Empires III. Το παιχνίδι έφτασε το 2005, ρίχνοντας σαγόνια με τα εντυπωσιακά για την εποχή γραφικά του, προσφέροντας συγχρόνως περισσότερή δόση από τη gameplay συνταγή που εκατομμύρια παίκτες αγαπήσαμε.

Πέρυσι, η Microsoft αποφάσισε να τιμήσει την ιστορία της Ensemble Studios, την οποία παραδόξως έκλεισε το 2009 μετά το πρώτο Halo Wars. Συγκεκριμένα, στην αγορά ήρθαν οι Definitive εκδόσεις των δύο πρώτων τίτλων της σειράς. Πρόκειται για remasters που φέρνουν τα παιχνίδια στο σήμερα με πληθώρα βελτιώσεων όχι μόνο στον τομέα των γραφικών, αλλά και στο UI, στο balance, στον ήχο…πρακτικά σε όλες τις πτυχές τους. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και με το Age of Empires III: Definitive Edition. Πρακτικά έχουμε να κάνουμε με ένα remaster που περισσότερο φλερτάρει με το να χαρακτηριστεί remake.

Το συγκεκριμένο πακέτο περιλαμβάνει το αρχικό παιχνίδι του 2005, το The WarChiefs πακέτο επέκτασης που κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο και το The Asian Dynasties του 2007. Αυτό σημαίνει πως έχετε αρκετά campaigns για να ασχοληθείτε που είναι ικανά να προσφέρουν περισσότερες από 30 ώρες ενασχόλησης, μέσα από 54 playable αποστολές. Πέρα από το περιεχόμενο που υπήρχε ήδη, η ομάδα ανάπτυξης Forgotten Empires έχει προσθέσει δύο ολοκαίνουργια civilizations, ανεβάζοντας το σύνολο σε 16. Συγχρόνως, μπορείτε να περάσετε αμέτρητες ώρες στις ιστορικές Μάχες, τα δύο Skirmish Modes, αλλά και τις ολοκαίνουργιες “The Art of War” challenge missions.

Η gameplay συνταγή δεν έχει αλλάξει πρακτικά καθόλου και είναι ακριβώς όπως την αγαπήσαμε 15 χρόνια πριν. Η μόνη αξιοσημείωτη διαφορά που βρήκα σχετίζεται με τον μηχανισμό των καρτών του Home City που επιτρέπει στους παίκτες ανά λίγα δευτερόλεπτα να στέλνουν εφόδια στο πεδίο της μάχης από τη ‘μαμά πατρίδα’. Πλέον όλες οι κάρτες είναι ξεκλειδωμένες εξ αρχής για όλα τα civilizations και υπάρχουν έτοιμα starter decks. Αυτό ναι μεν μπορεί να ξενίσει κάποιους φανατικούς, αλλά πιστεύω πως είναι μια κίνηση που θα βοηθήσει τους νέους παίκτες. Προσωπικά, η επιλογή της ομάδας με βρίσκει σύμφωνο μιας και ποτέ δεν είχα συμπαθήσει ιδιαίτερα το μηχανισμό αυτό του Home City.

Ώρα να περάσω στον «ελέφαντα στο δωμάτιο» που όπως με κάθε remaster, δεν είναι άλλος από τον τομέα των γραφικών. Ακολουθώντας το μοτίβο των δύο προηγούμενων Definitive εκδόσεων και εδώ το οπτικό σύνολο είναι δραματικά βελτιωμένο. Αρχικά, το παιχνίδι υποστηρίζει πλέον κανονικά όλες τις σύγχρονες αναλύσεις και τα cutscenes δεν παίζουν με μαύρες μπάρες στο πάνω και στο κάτω μέρος της οθόνης. Πριν κάνει ξεκινήσει η δράση, η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει με τα in-game assets εντυπωσιάζει. Όλα έχουν σχεδιαστεί εκ νέου σε 4K ανάλυση.

Κάθε βίντεο, κάθε 2D εικαστικό στα μενού, όλα τα 3D units, από τα κτήρια, στους στρατιώτες, στα πλοία, όλα τα textures είναι πανέμορφα, υψηλότερης ποιότητας και ευκρινή. Μάλιστα, οι επιπλέον πινελιές λεπτομέρειας που έχουν προστεθεί δεν αλλοιώνουν το όρμα των αρχικών δημιουργών, αφού όλα είναι πιστά στο πρωτογενές υλικό. Για παράδειγμα, πολλές λεπτομέρειες στο έδαφος των πιστών ή στα κτήρια ήταν «ψημένες» στα textures στο παρελθόν, κάνοντας κάπως πιο flat την απεικόνιση. Πλέον, οι developers έχουν αποτυπώσει για παράδειγμα με 3D γεωμετρία τα φυτά στο έδαφος, τα παράθυρα στα κτήρια, κ.α. Αυτό σαφώς κάνει πολύ πιο πλούσια τα γραφικά, ενώ τα μέγιστα συνεισφέρει και η συμπερίληψη του Ambient Occlusion στο σύστημα φωτισμού. Ομοίως, και οι σκιές είναι πλέον πιο ομαλές και υψηλότερης ποιότητας, με το τρεμόπεγμα που υπήρχε στο αρχικό παιχνίδι στις σκιές των units να απουσιάζει.

Πολύ ικανοποιημένος είμαι και με το UI. Πρόκειται σίγουρα για ένα εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι κάθε strategy τίτλου, αφού ανά πάσα στιγμή θέλεις να έχεις άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες, όπως οι διαθέσιμοι πόροι σου και συντομεύσεις για άμεσο έλεγχο κάθε παραμέτρου. Ο αρχικός τίτλος ίσως το παράκανε λίγο με τον χώρο που καταλάμβανε από την οθόνη, για την προβολή όλων αυτών. Η Definitive Edition φέρνει πολλαπλές επιλογές για να φέρετε το UI στα μέτρα σας και η default εκδοχή που προτείνουν οι developers της Forgotten Empires έχει συμμαζέψει τα πάντα στις γωνίες, ελευθερώνοντας αρκετό χώρο στην οθόνη για το πεδίο της μάχης. Στα ‘συν’ συγκαταλέγω και την υποστήριξη για ultra-wide οθόνες.

Τελειώνοντας με τα τεχνικά, έχω και δύο παράπονα. Το νερό, αν και πλέον αλληλοεπιδρά με τα πλοία με πιο ρεαλιστικά εφέ, κάτι που δεν υπήρχε καθόλου στο αρχικό παιχνίδι, στα μάτια μου φαίνεται κάπως χειρότερο. Ειδικά στα σημεία που έρχεται σε επαφή με τη στεριά, φαίνεται σαν να λείπει κάτι και η μετάβαση να γίνεται πολύ απότομα. Αυτό όμως είναι ψεγάδι που εύκολα προσπερνάς. Το δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω, το οποίο είναι και το μόνο σοβαρό παράπονο που έχω από τον τίτλο, αφορά το optimization. Όπως έχω αναφέρει και άλλες φορές στο παρελθόν, αυτή τη στιγμή ο υπολογιστής μου είναι εξοπλισμένος με μια τίμια GTX 1060 των 6GB, έναν Ryzen 1700X και 32GB RAM. Όλα έχουν δεχθεί ένα σεβαστό overclock, αλλά κατανοώ πως η ώρα της αναβάθμισης πλησιάζει επικίνδυνα. Ωστόσο, δε νομίζω πως το Age of Empires III θα έπρεπε να ‘γονατίζει’ τόσο αυτή τη σύνθεση, προσφέροντας συνήθως λίγο πάνω από 30 FPS ή κάπου στα 40 στην καλύτερη. Ο τίτλος μου φάνηκε εξαιρετικά απαιτητικός και κάνοντας λίγη έρευνα συνειδητοποίησα ότι η απόδοση δεν είναι ικανοποιητική ακόμα και με πολύ πιο ισχυρές κάρτες γραφικών. Ευτυχώς, η top-down προοπτική «κρύβει» κατά κάποιον τρόπο τον χαμηλότερο ρυθμό ανανέωσης και η κατάσταση δεν επιβαρύνεται από bugs. Στις ώρες που ασχολήθηκα δε συνάντησα κάποιο αξιοσημείωτο θέμα, ενώ και το loading είναι αστραπιαίο.

Συνεχίζοντας, και για να είμαι ειλικρινής, πάντα μου άρεσαν περισσότερο οι μάχες με την AI, οπότε δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το multiplayer. Για το συγκεκριμένο κομμάτι ακούστηκαν ομοίως παράπονα από παίκτες. Θεωρητικά και αυτός ο τομέας έχει επιδεχθεί βελτιώσεων, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα της ομάδας κάνει χρήση του ίδιου σταθερού backend που χρησιμοποιούν και οι Definitive εκδόσεις των δύο προηγούμενων τίτλων. Μάλιστα, και η λίστα χαρτών έχει εμπλουτιστεί με νέες προσθήκες που έχουν σχεδιαστεί σε συνεργασία με την competitive σκηνή. Η κατάσταση αναμένεται να ομαλοποιηθεί επομένως με τα επερχόμενα patches, αλλά σίγουρα είναι απογοητευτικό που εξ’ αρχής πολλοί παίκτες βρέθηκαν σε αυτή την αμήχανη θέση και δεν μπορούν να απολαύσουν το multiplayer ενός παιχνιδιού που αγόρασαν.