Συνέντευξη στο περιοδικό «Τηλέραμα» και την Αθηνά Ζαχαράκη έδωσε ο ηθοποιός Γιάννης Βασιλώττος, ο οποίος μίλησε για το ρόλο του «Μπάμπη» στην επιτυχημένη δραματική σειρά του ΑΝΤ1 «Άγριες Μέλισσες». Παράλληλα, αναφέρθηκε και στο πώς αποφάσισε να μπει στο χώρο της υποκριτικής.
- Άρα η μοίρα σάς οδήγησε στον… Μπάμπη;
Μα φυσικά, τι άλλο; Αρχικά με είχαν καλέσει στην πρώτη σεζόν να υποδυθώ για μερικά επεισόδια έναν έμπορο υφασμάτων, εγώ όμως, για δικούς μου λόγους, επέλεξα να μην το κάνω. Στον 2ο κύκλο μού έγινε πρόταση για τον Μπάμπη. Άρα πού καταλήγουμε; Ήταν προκαθορισμένο από το σύμπαν να πω “όχι” την πρώτη φορά, ώστε τη δεύτερη να “συναντηθώ” με τον ήρωά μου.
- Και ήταν… έρωτας με την πρώτη ματιά;
Εννοείται! Έχουμε άλλωστε πολλά κοινά: ανεμελιά, προοδευτικότητα, συμπόνια, ανιδιοτελή αγάπη, ανάγκη να μιλάμε έξω απ’ τα δόντια, αλλά και ένα αίσθημα δικαιοσύνης.
- Πώς γίνατε ηθοποιός;
Είναι κάτι που δεν περίμενα ποτέ! Ούτε παράσταση δεν είχα δει ως τα 23 μου. Είχα λοιπόν σχέση με μια κοπέλα, που ασχολιόταν με την υποκριτική ερασιτεχνικά. Κάποτε μου είπε πως θα έδινε εξετάσεις σε δραματική σχολή και με ρώτησε αν ήθελα να δοκιμάσω.
Από έρωτα και από περιέργεια, είπα «ναι». Και πράγματι, εγώ που δεν ήξερα καν τι σημαίνει μονόλογος, έμαθα έναν μονόλογο, ένα ποίημα και ένα τραγούδι και πήγα, χύμα στο κύμα, και έδωσα εξετάσεις. Έτσι, σαν από θαύμα, βρήκα αυτό που ήθελα να κάνω στη ζωή μου.
Και άρχισα μέσα από αυτό να μαθαίνω και τον εαυτό μου, τα θέλω μου, έκανα μια τεράστια ενδοσκόπηση, την οποία συνεχίζω. Αν δεν είχα μπει στη δραματική σχολή, ίσως να μην είχα ανακαλύψει ότι έχω μέσα μου τόσα συναισθήματα, καρδούλα και δάκρυα…
Τώρα, αν δω στην Ομόνοια έναν άστεγο ή έναν άνθρωπο λιωμένο από τις καταχρήσεις, θα με πιάσει η καρδιά μου, θα ψάξω τρόπο να τον βοηθήσω, γιατί ίσως να ήμουν εγώ στη θέση του ή κάποιος δικός μου. Τέτοιος άνθρωπος ήμουν πάντα, αλλά πριν από τη σχολή δεν το ήξερα, δεν σκεφτόμουν.
