Δεν τρώγονται μόνο οι Ελληνες με τα ρούχα τους. Δεν έχουμε την παγκόσμια αποκλειστικότητα στην γκρίνια για ό,τι έχουμε και για ό,τι μας λείπει. Οι Γάλλοι μάς μοιάζουν αρκετά στη δυσθυμία με οτιδήποτε κερδίζουμε και οτιδήποτε χάνουμε.
Παράδειγμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες που ανέλαβε να διοργανώσει το Παρίσι το 2024. Διότι όταν οι Γάλλοι χάνουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες γκρινιάζουν. Οταν τους κερδίζουν, επίσης γκρινιάζουν.
Το 2005 στη Σιγκαπούρη, όπου ανακοινώθηκε ότι τους Ολυμπιακούς του 2012 θα διοργανώσει η πόλη του Λονδίνου, η γαλλική κοινή γνώμη ανακάλυψε μια μεγάλη «συνωμοσία» ενορχηστρωμένη από τον Τόνι Μπλερ. Τι «κλέφτη», τι «ψεύτη», τι «απατεώνα»… Περίσσεψαν τα κοσμητικά επίθετα με τα οποία έλουσαν τον τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας που «πλάνεψε με δόλιο τρόπο» τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής για να αναθέσουν στη βρετανική και όχι στη γαλλική πρωτεύουσα του Ολυμπιακούς του ’12.
Τώρα, εν έτει 2017, η ΔΟΕ «επανόρθωσε». Και ανέθεσε τους Ολυμπιακούς του 2024 στο Παρίσι. Αλλά και πάλι οι Γάλλοι γκρινιάζουν. Βοηθά σε αυτό και το θέρος και ειδικότερα ο Αύγουστος που κατά την έκειο ρήση «δεν υπάρχουν ειδήσεις». Και το αποτέλεσμα είναι ότι οι γνωστοί-άγνωστοι ανικανοποίητοι, αυτοί που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, άρχισαν τις μεμψιμοιρίες και τις κινδυνολογίες στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης.
Επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα
Υποστηρίζουν ότι οι Ολυμπιακοί είναι πανάκριβοι. Οτι «οι φορολογούμενοι θα πληρώσουν αυτή την τρέλα». Οτι πρόκειται για μια «εμπορευματοποιημένη φιέστα που μόνο τις πολυεθνικές θα ωφελήσει». Οτι πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη διοργάνωση, καθώς η μεγάλη προσέλευση επισκεπτών από όλον τον κόσμο θα καταστήσει το Παρίσι ακόμα πιο προνομιακό στόχο των τρομοκρατών. Οτι θα μείνουν στο τέλος οι Γάλλοι με στάδια-ερείπια και με αθλητικές εγκαταστάσεις-φαντάσματα, όπως βρέθηκαν οι Ελληνες και οι Βραζιλιάνοι μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 και του 2016 στην Αθήνα και στο Ρίο αντιστοίχως.
Υστερα από έναν κατακλυσμό δημοσιευμάτων κατά της ανάληψης των Ολυμπιακών του 2024, εμφανίζεται στις γαλλικές εφημερίδες, στις ιστοσελίδες και στα μπλογκ ένα μπαράζ δημοσιευμάτων υπέρ της διοργάνωσης των Αγώνων. Ξεκινά από τους ολυμπιστές η αποδόμηση των επιχειρημάτων των αντι-ολυμπιστών.
«Αν το Παρίσι θέλει τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι επειδή η Γαλλία δεν είναι μια αναπτυσσόμενη χώρα με εύθραυστη οικονομία. Το Παρίσι θα απορροφήσει τους κραδασμούς, η γαλλική οικονομία θα αντέξει το κόστος της κατασκευής των απαραίτητων υποδομών. Στο κάτω-κάτω, βρε αδελφέ, η Γαλλία είναι η πέμπτη οικονομική δύναμη στον κόσμο! Αν δεν διοργανώσει αυτή τους Ολυμπιακούς, ποιος θα τους διοργανώσει;». Αυτά υποστηρίζουν οι ολυμπιστές. Και προχωρούν ακόμα παραπέρα την αντεπίθεσή τους κάνοντας ένα ψυχογράφημα των αντι-ολυμπιστών και επιχειρώντας την ερμηνεία της αρνητικής τους στάσης.
«Στην πραγματικότητα, πίσω από τις κριτικές των διαρκώς ανικανοποίητων κρύβεται συχνά μια περιφρόνηση για ό,τι αφορά τον αθλητισμό, αυτό το όπιο των λαών που διαστρέφει την επαναστατικότητά τους δημιουργώντας οπαδούς και κατευνάζει την εξεγερτική τους φύση. Οσοι γκρινιάζουν για τους Αγώνες είναι άσχετοι με τον αθλητισμό, θεωρούν ότι αυτοί αποτελούν μια σύγχρονη εκδοχή των ρωμαϊκών θεαμάτων που συνέβαλαν στην κοινωνική συνοχή εκτονώνοντας τη λαϊκή οργή. Και θα δείτε τις επόμενες ημέρες οι ίδιοι πολέμιοι των Ολυμπιακών Αγώνων να απορρίπτουν και να κατακεραυνώνουν την έλευση του Νεϊμάρ στην PSG στο όνομα μιας εξιδανικευμένης ιδέας περί ηθικής και αγνότητας στον κόσμο του αθλητισμού».
Οι Παριζιάνοι και οι άλλοι
Είναι μερικά από τα επιχειρήματα των αισιόδοξων, αυτών που ικανοποιούνται στην ιδέα ότι έχουν ακόμη μισό ποτήρι κρασιού να πιουν και δεν θρηνούν για το μισό που ήδη άδειασαν. Υπάρχουν, βέβαια, και οι Γάλλοι που δεν καταφέρονται για ιδεολογικούς λόγους κατά της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στη σημερινή εποχή, αλλά τάσσονται κατά της ανάληψής τους από το Παρίσι επειδή οι ίδιοι, ενώ θα επιβαρυνθούν οικονομικά, δεν θα απολαύσουν σχεδόν τίποτα από τη μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού παγκοσμίως.
Η κατηγορία αυτή συντάσσεται με τους αντι-ολυμπιστές για λόγους πρακτικούς, υποστηρίζοντας ότι τα 6 δισ. ευρώ, που είναι ο μέχρι στιγμής προϋπολογισμός των Αγώνων, δεν φθάνουν ούτε για… ζήτω. Αναφέρονται στα ιστορικά δεδομένα άλλων πόλεων που ανέλαβαν τη διοργάνωση (η Αθήνα ασφαλώς αποτελεί κλασικό και πρόσφατο παράδειγμα), ενώ, συνωμοσιολόγοι όντες, καταφέρονται κατά της δημάρχου του Παρισιού Αν Ινταλγκό, καταλογίζοντάς της την πρόθεση να εκμεταλλευθεί τους Αγώνες για να βελτιώσει περιβαλλοντικά την πρωτεύουσα με χρήματα των φορολογουμένων στην υπόλοιπη χώρα.
«Η απαγόρευση της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων με ντιζελοκινητήρες στο Παρίσι και άλλα μέτρα για τη βελτίωση της ποιότητας της ατμόσφαιρας, που έχει εξαγγείλει η Ινταλγκό, θα πλήξει θέσεις εργασίας σε γαλλικές αυτοκινητοβιομηχανίες με μονάδες παραγωγής σε άλλες πόλεις και εν τέλει στρέφεται κατά της εργατικής τάξης» διακηρύσσουν φωνές εκτός της γαλλικής πρωτεύουσας. Αυτοί καταφέρονται κατά της δημιουργίας νέων γραμμών του παριζιάνικου μετρό και κατά της κατασκευής άλλων έργων υποδομής στην πρωτεύουσα, το κόστος των οποίων θα επιμεριστεί στους πολίτες ολόκληρης της χώρας.
Ζητούν δημοψήφισμα
Το διάστημα που προηγήθηκε της διοργάνωσης του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 2016 οι «ανικανοποίητοι» μαίνονταν καθημερινά. Το Euro είχε αναχθεί σε πηγή όλων των απειλών και αιτία όλων των συμφορών που θα ανέκυπταν στη χώρα. Ολα πήγαν καλά. Η ευρωπαϊκή γιορτή του ποδοσφαίρου που διοργάνωσε η Γαλλία στέφθηκε με επιτυχία – αν και στους Γάλλους άφησε την πίκρα της ήττας από την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας στον τελικό της διοργάνωσης.
Οι ποδοσφαιρικοί αγώνες του Euro όμως διεξήχθησαν σε αρκετές πόλεις της Γαλλίας. Οι Ολυμπιακοί είναι υπόθεση του Παρισιού. Οι αντιρρησίες της υπόλοιπης Γαλλίας έχουν επιπλέον ενστάσεις να εγείρουν. Οι πρωτευουσιάνοι γκρινιάζουν επειδή δεν ρωτήθηκαν για τη διεθνή οργάνωση που ανέλαβε η πόλη τους. Και θυμίζουν ότι οι πολίτες του Αμβούργου με ευρεία πλειοψηφία είχαν απορρίψει σε δημοψήφισμα την υποψηφιότητα της πόλης τους για τους Ολυμπιακούς του 2024. Το ίδιο είχαν πράξει και οι πολίτες του Μονάχου για τη διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών του 2022. Οπως και οι ψηφοφόροι της Ζυρίχης, που απέρριψαν την υποψηφιότητα της πόλης τους για τη διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών του 2026. Και καλά οι Ελβετοί, που έχουν τα δημοψηφίσματα για ψωμοτύρι. Οι Γερμανοί που τα αποφεύγουν σαν ο Διάβολος το λιβάνι;…
