Τρεις νεαρές φίλες απάγονται από έναν μυστηριώδη άντρα και φυλακίζονται σε ένα δωμάτιο. Προσπαθώντας να καταλάβουν τις προθέσεις του, διαπιστώνουν πως έχουν να κάνουν με κάποιον που πάσχει από σοβαρή διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας.
Μέσα στη διαδικασία της παρακολούθησης μιας ταινίας του M. Night Shyamalan, υπάρχει μια παράλληλη και ταυτόχρονη διαδικασία αναζήτησης της αναπόφευκτης “διαστροφής” της. Αυτό ισχύει για κάθε ταινία που ο συγγραφέας-σκηνοθέτης έχει κάνει μετά απο το πρωτοποριακό του ντεμπούτο με το “The Sixth Sense“, πριν από περίπου δύο δεκαετίες. Και αναρωτιόμαστε: Πώς μπορεί να μας θαμπώσει αυτή την φορά;
Με ενδιάμεσες προσπάθειες όπως το εκπληκτικό “Unbreakable“, τα μεταφυσικά “The Village” και “Lady in the Water” – και τις θλιβερές παρεκτροπές του, όπως “The Last Airbender” και “After Earth“, οι οποίες δεν έφεραν κανένα στυλ της υπογραφής του – η απάντηση στην τελευταία ερώτηση είναι: Μάλλον οχι.
Ευτυχώς όμως αρκούν μόνο λίγα λεπτά για να καταλάβεις, οτι το “Μάλλον οχι”, μεταμορφώνεται σε ενα ισχυρό ναι. Ο Shyamalan ξαναβρίσκει την φόρμα του με αυτή την “σπάνια” ταινία τρόμου και μας υπενθυμίζει πόσο τεχνικός “μάστορας” είναι. Όλος ο βιρτουόζος φωτογραφικός μηχανισμός του είναι εμφανής: ο διάσημος, αγαπητός του φόρος τιμής στον Alfred Hitchcock, ο οποίος περιλαμβάνει, όπως πάντα, τον εαυτό του σε ένα cameo.
Φτιάχνει μια άγρια ταινία ψυχολογικού τρόμου που φροντίζει να σε καθηλώσει, όχι τόσο με φρικαλέες εικόνες τρόμου, όσο με τη “ιδέα” του τρομακτικού που πρόκειται να συμβεί.
Ένα από τα πιο έξυπνα και πιο σημαντικά σημεία της καθηλωτικής αυτής ταινίας του Αμερικανοινδου μετρ Shyamalan είναι, που ξεκινά σαν αγαθό ψέμα και καταλήγει σε μια άγρια ψυχολογική καταιγίδα στήν μαύρη άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής.
Η μουσική του West Dylan Thordson και ο εξαιρετικά έξυπνος σχεδιασμός του ήχου βοηθούν, ώστε να γίνει το “Split” μια ανησυχητική εμπειρία από την αρχή. Ο σκηνοθέτης διαλέγει να διηγηθεί την δραματική εσωτερική πάλη του Κεβιν με τις 23 προσωπικότητες του, με ένα μάλλον παλιομοδίτικο τρόπο, με αργό αλλά σταθερό πλέξιμο της ιστορίας, και αρκετές ανατροπές γεμάτες ένταση και κλειστοφοβικό τρόμο. Ο Κέβιν πάσχει από διασχιστική διαταραχή προσωπικότητος. Είναι ένας άνθρωπος όπου μέσα του κυκλοφορούν 23 διαφορετικοί χαρακτήρες που προσπαθούν να επικρατήσουν στην προσωπικότητά του. Άλλοι είναι ήσυχοι και άλλοι φονικοί. Ένας απ όλους o Beast θέλει να καταναλώνει ανθρώπινο κρέας! Κάποια στιγμή ο Κέβιν θα απαγάγει τρία νεαρά κορίτσια και θα τα φυλακίσει σε ένα απόμακρο υπόγειο. Όμως κανείς από τους θεατές δεν γνωρίζει πότε και ποιος από τους χαρακτήρες θα επικρατήσει και τι θα κάνει τελικά με τα νεαρά κορίτσια, με την ταινία να χτίζει, σιγά, σιγά, έναν αδιάκοπο τρόμο μέσα σε μια Χιτσκοκικού τύπου εκκρεμότητα που σφίγγει το στομάχι.
Ο James McAvoy στον πρωταγωνιστικό ρόλο αληθινά… “δίνει ρέστα” με την ευέλικτη, αληθοφανή ερμηνεία διαφορετικών χαρακτήρων στο ίδιο πρόσωπο, ενώ ο Shyamalan δημιουργεί την κατάλληλη κάθε φορά ατμόσφαιρα ώστε οι προσωπικότητες να “βγαίνουν στην επιφάνεια” πειστικά και το σενάριο να τις αξιοποιεί για να κινηθεί στην φυσιολογική του κατάληξη. Έτσι, ακόμη και με τις αδύναμες ερμηνείες των υπόλοιπων ηθοποιών, το Split λειτουργεί και κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος.
Από πλευράς οπτικοακουστικής μία παραγωγή όπως το Split η αλήθεια είναι πως δεν προσφέρεται για… grande σεκάνς, εφέ και άλλα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα μεγάλα blockbuster. Η εικόνα έχει επί τούτου επιδιωχθεί κατά τα γυρίσματα να μην είναι τόσο οξεία και λεπτομερής, όσο ατμοσφαιρική και “κινηματογραφική”, κανοντάς την …ολίγον soft, κάτι που σε αντίθετη περίπτωση θα έκανε μερικές σκηνές πιο ρεαλιστικές, ενω η ηθελημένα υποτονισμένη χρωματική παλέτα που χρειαζόταν ο Shyamalan αποδίδεται με πιστότητα.
Ο ήχος προσεγμένος, ισορροπημένος, με διαυγή απόδοση των διαλόγων και εμφατική αναπαραγωγή της μουσικής, συμμετέχει στην θέαση της ταινίας… μάλλον διακριτικά, χωρίς π.χ. ν’ αξιοποιεί τις χαμηλές συχνότητες ή να “χτίζει παρουσία” με περιβαλλοντικά εφέ στα περιφερειακά κανάλια.
Ο Shyamalan καταπιάνεται ακόμα μια φορά, (με επιτυχία), με την ανθρώπινη φύση και τις άγνωστες δυνατότητες της, ενω παράλληλα φτιάχνει ένα ομοιογενές, κατανοητό σύνολο που έχει σαφή ροή και κατεύθυνση. Το πιο ευχάριστο, όμως, όλων των παραπάνω, είναι οτι βλέπουμε τον Shyamalan να επιστρέφει με τρομερή αυτοπεποίθηση, μετά απο τόσα χρόνια. Και, φυσικά επειδή μιλάμε για τον Shyamalan, βεβαιωθείτε οτι έχεται μείνει στόν καναπέ του σαλονιού σας… μέχρι το φινάλε, ώστε να δείτε πόσους άσσους κρύβει στο μανίκι του …ακόμα.
4/5
Η ταινία κυκλοφορεί σε Blu-ray & DVD, απο την Tanweer.
