Δικαστική απόφαση δείχνει στους δανειολήπτες έναν ακόμη νομικό δρόμο να διαπραγματευτούν και να “κουρέψουν” τα δάνειά τους. Για πρώτη φορά «δικαιώνεται» ένας δανειολήπτης από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος προσέφυγε πριν την τράπεζα στα δικαστήρια και ζήτησε επανυπολογισμό τόσο των τόκων όσο και των δόσεων του στεγαστικού του δανείου.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε για τους τρόπους προστασίας του δανειολήπτη και της περιουσίας του έναντι των τραπεζών, ακούγοντας διαρκώς για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τη νέα διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού, τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών και διάφορα άλλα.
Όπως αναφέρει στην ThessNews ο κ. Δημήτριος Αλβανός, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, «ο δανειολήπτης έχει και άλλες δυνατότητες να προστατευτεί. Αν δεν έχει καταγγελθεί η σύμβασή του, έχει τη δυνατότητα να ζητήσει «προληπτικά» δικαστική προστασία για επαναπροσδιορισμό των οφειλών του, εφόσον αυτές- όπως ιδιαίτερα συχνά συμβαίνει- έχουν υπολογισθεί παράνομα και διογκωθεί σε βάρος του».
Ενδεικτικά, όπως αναφέρει ο ίδιος, στη συγκεκριμένη υπόθεση ζητήθηκε από το Πολυμελές Δικαστήριο Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στα άλλα νομικά αιτήματα, να ακυρώσει τον υπολογισμό τόκων στεγαστικού δανείου με βάση έτος 360 ημερών και όχι 365, όπως δηλαδή είναι το νόμιμο.
Και μπορεί κάποιος εύκολα να πει «και τι έγινε με 5 μέρες διαφορά» και όμως με έναν προσεκτικότερο υπολογισμό θα καταλάβει ότι αφενός το κέρδος για την τράπεζα είναι μεγάλο καθώς και η χρέωση για τον δανειολήπτη, αφού δεν πρόκειται απλώς για πέντε ημέρες όταν τα περισσότερα δάνεια, ειδικά τα στεγαστικά, είναι πολυετή, και αφετέρου πρόκειται για ξεκάθαρη «παρανομία» από την πλευρά των τραπεζών.
Έτσι, για πρώτη φορά στα ελληνικά δικαστήρια, και πιο συγκεκριμένα το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, με την υπ’ αριθμ. 6512/2017 απόφασή του, δέχθηκε το παραπάνω αίτημα και ακύρωσε τον τρόπο υπολογισμού των τόκων και δόσεων που επέβαλε η τράπεζα με την επίδικη σύμβαση.
Τέλος στις εισπρακτικές ενοχλήσεις
Με την τελευταία αυτή απόφαση φαίνεται πως ανοίγει ο «δρόμος» για όσους δανειολήπτες όχι μόνο δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν έναντι των υποχρεώσεών τους έναντι των τραπεζών από τις οποίες έχουν πάρει κάποιο στεγαστικό δάνειο, αλλά και για όσους δεν θέλουν να χρεώνονται και να πληρώνουν κάτι το οποίο μέχρι σήμερα ήταν ένα «συγκαλυμμένο παράνομο» κέρδος.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι με μια τέτοια απόφαση δεν μπορεί η τράπεζα ή οι εισπρακτικές εταιρείες να αρχίσουν να ενοχλούν τους δανειολήπτες.
Όπως υπογραμμίζει ο δικηγόρος κ. Δημήτριος Αλβανός, «πρακτικά η απόφαση αυτή σημαίνει ότι όλες οι απαιτήσεις της τράπεζας είναι λάθος υπολογισμένες και παράνομα «φουσκωμένες» σε βάρος του δανειολήπτη και έτσι δεν μπορεί να εκδοθεί Διαταγή Πληρωμής, που αποτελεί και την τραπεζική εισπρακτική πρακτική. Η τράπεζα, αφού δεν μπορεί να εισπράξει με τις γρήγορες διαδικασίες που καθιερώνει η Διαταγή Πληρωμής, τότε μοιραία γίνεται διαλλακτικότερη στις διαπραγματεύσεις και κουρεύει τις οφειλές σε πραγματική βάση και όχι με βάση παράνομα διογκωμένα κονδύλια που συχνά επιβάλλονται σε όσους παίρνουν κάποιο δάνειο».
Η σπουδαιότητα της απόφασης
Εκείνο που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι «ανοίγει» ο δρόμος να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη, μέσω οδών που μέχρι σήμερα ήταν άγνωστες ακόμη και στους νομικούς, πόσο μάλλον στους δανειολήπτες, οι οποίοι αισθάνονται διαρκώς απειλούμενοι και απολύτως εκφοβισμένοι.
«Η απόφαση αυτή είναι μια στροφή στη νομολογία, που ως τώρα ήταν πολύ φειδωλή σε τέτοια αιτήματα και συνήθως τα απέρριπτε είτε στην ουσία είτε ως αόριστα, αν δεν συνοδεύονταν από σχετική πραγματογνωμοσύνη προσδιορισμού επακριβώς των παρανόμων κονδυλίων» τονίζει μεταξύ άλλων ο κ. Αλβανός.
