Μια ανείπωτη τραγωδία μέσα στο εθνικό δράμα. Αυτή είναι η ιστορία, σε μία πρόταση, του Πολωνού Jarosław Korzeniowski, ο οποίος έχασε τη γυναίκα του και το παιδί του στην πυρκαγιά στο Μάτι. Από πνιγμό.
Ο άτυχος άνδρας βρίσκεται ξανά στον τόπο του εγκλήματος, εκεί όπου «σταμάτησε και η δική του ζωή», όπως περιγράφει στο newsbomb.gr, προκειμένου να καταθέσει στη δίκη. Η δικαιοσύνη είναι η ελάχιστη παρηγοριά, άλλωστε, σε αυτή την «αρχαία ελληνική τραγωδία» όπως χαρακτηρίστηκε αυτό που πέρασε από τα ΜΜΕ της χώρας του.
Μαζί με τις τόσες άλλες συγκλονιστικές μαρτυρίες συμπολιτών μας που έχασαν τους αγαπημένους τους τόσο άδικα, η δική του είναι λίγο διαφορετική. Διότι ο Jaroslaw, εκείνες τις δραματικές ώρες, έκανε αυτό που πίστευε σωστό, αυτό που θα έκανε κάθε σωστός άνδρας για να προστατέψει την οικογένειά του.
Όταν φάνηκαν οι καπνοί, όπως λέει, αν και η απόσταση ήταν κοντινή, κανείς δεν ανησύχησε, κανείς δεν τους προειδοποίησε. «Συμβαίνουν συχνά αυτά στην Ελλάδα», τους είπαν. Μέχρι που οι φλόγες πλησίασαν και η κατάσταση από τους καπνούς έγινε αφόρητη. Εκεί, ο εφησυχασμός έδωσε τη θέση του στα ουρλιαχτά.
Ο 40χρονος τότε άνδρας έσπευσε γρήγορα να πάρει τα διαβατήριά τους και να δουν τι επιλογές έχουν. Το προσωπικό αλλόφρων «κυνηγούσε» τους πελάτες στην πισίνα, όπου είχαν καταφύγει κάποιοι.
Ο άτυχος Πολωνός άνδρας μιλάει στο newsbomb.gr
Ξαφνικά, εμφανίζεται μια βάρκα. Τουρίστες αρχίζουν να επιβιβάζονται. Μένουν ακόμα δυο θέσεις το πολύ. Χωρίς να το σκεφτεί, ο Jaroslaw βάζει στη βάρκα τη γυναίκα του και τον 9χρονο γιο τους. Τους χαιρετάει. «Φύγετε εσείς, θα δω τι θα κάνω εγώ».
Η βάρκα ξεμακραίνει, μακριά από τις φλόγες, τον καπνό, τον κίνδυνο. Όλα μοιάζουν καλά. Ο ίδιος, βρίσκει προστασία πίσω από έναν βράχο, κοντά στην παραλία. Οι φλόγες περνούν, δεν τον αγγίζουν, σώζεται. Ο κίνδυνος πέρασε. Αυτό που μένει είναι να βρει ξανά τους αγαπημένους του, προφανώς στο κοντινό λιμάνι, τη Ραφήνα.
Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια.
Έπειτα από ώρες, τον παραλαμβάνει μια βάρκα ιδιώτη και τον μεταφέρει στη Ραφήνα όπου αναμένει να σμίξει με τους δικούς του. Τους ψάχνει παντού. Ρωτάει παντού. Αλλά κανείς δεν ξέρει. Θα τους ξαναδεί την επόμενη ημέρα, νεκρούς σε σακούλες. Είχαν πνιγεί.
Δυστυχώς, η υπερφορτωμένη προφανώς βάρκα δεν άντεξε στα έντονα κύματα και τον αέρα, που δημιούργηθηκαν εκείνες τις μαύρες ώρες, ίσως και λόγω του μικροκλίματος που προκαλεί η φωτιά τέτοιου μεγέθους.
Το πλεούμενο αναποδογύρισε. Από τα 13 άτομα, με κάποιον τρόπο που δεν θα μάθει ποτέ, η σύζυγός και το παιδί πνίγηκαν, μαζί με έναν ακόμα Βέλγο. Οι υπόλοιποι 10 άντεξαν στη θάλασσα επί 6 ώρες, οπότε και περισυνελέγησαν.
Γράφημα της πολωνικής τηλεόρασης της διαδρομής που δεν… έγινε
Ο Jaroslaw ήρθε ξανά στον τόπο του εγκλήματος, τον Δεκέμβριο του 2018, προκειμένου να εντοπίσει τυχόν στοιχεία που θα τον βοηθούσαν να μάθει περισσότερα. Σε μια τέτοια τραγωδία, ίσως και η τελευταία λεπτομέρεια μετράει, ίσως η απάντηση στο πιο μικρό ερώτημα να αποτελεί μια αναγκαία επίφαση προσωρινής ανακούφισης στον πόνο. Έπρεπε να ξέρει. Μαζί του ήρθε και ένα πολωνικό συνεργείο μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού. Η ιστορία του, έγινε ντοκιμαντέρ. Απαντήσεις δεν δόθηκαν.
Από το ντοκιμαντέρ της πολωνικής τηλεόρασης
Και τώρα, ξεκίνησε η δίκη. «Επιτέλους, ξεκίνησε κάτι», σχολιάζει στο newsbomb.gr, σε μια καφετέρια στο Μάτι, όπου για δικούς του λόγους επέλεξε να μείνει και πάλι. «Και ελπίζω να έχει αίσιο τέλος»…
Η ζωή του Jaroslaw όπου μας λέει τελείωσε εκείνη τη μέρα. Ράκος, εδώ και 4 χρόνια στην πατρίδα του, πούλησε την επιχείρηση που είχε με τη γυναίκα του και κάνει δουλειές από εδώ κι από εκεί απλά για να επιβιώνει. Το μυαλό είναι διαρκώς σε αυτόν τον τόπο.
«Το λάθος μου ήταν ότι τους έβαλα στη βάρκα. Νόμιζα ότι ήταν λέμβος διασωστών, όχι του ξενοδοχείου, ήμουν σίγουρος… Και πίστευα ότι αν γίνει το κακό, θα σωθούν αυτοί και θα καώ εγώ». Βάζει τα κλάματα, ποιος ξέρει πόσες φορές έχει κλάψει κάνοντας ακριβώς την ίδια σκέψη, εδώ και 4,5 χρόνια.
«Πιστεύω ότι αν υπήρχε έστω και μικρή βοήθεια δεν θα συνέβαινε αυτό. Δεν υπήρχε όμως καμία απολύτως βοήθεια. Ρώτησα το ξενοδοχείο 3 φορές όταν είδαμε τους καπνούς τότε που είχαμε χρόνο να φύγουμε. Όμως δεν… μετά ήταν αργά…»
Στη συνέχεια μας περιγράφει τις δραματικές στιγμές… Η γυναίκα του είχε επί μια ώρα επικοινωνία με την Πολωνία με τον αδερφό του, κι όχι με τον ίδιο καθώς δεν είχε σήμα. Του έλεγε τι συμβαίνει και που είναι. Μέχρι που και η δική τους επικοινωνία διακόπηκε. Η ίδια πίστευε ότι θα τους πάνε στο κοντινό λιμάν …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
