Ο Δημήτρης Φιντιρίκος προχώρησε σε μια τρυφερή ανάρτηση μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, καθώς πόσταρε μια φωτογραφία έχοντας στο πλευρό του τη μητέρα του.
Ειδικότερα, σ’ αυτή του την ανάρτηση στο Instagram ο γνωστός επιχειρηματίας Δημήτρης Φιντιρίκος έγραψε ως λεζάντα: “No family is perfect.. we argue, we fight. We even stop talking to each other at times. But in the end, family is family.. The love will always be there #⚡️🇬🇷” (Καμία οικογένεια δεν είναι τέλεια.. διαφωνούμε, μαλώνουμε. Ανά διαστήματα σταματάμε ακόμα και να μιλάμε ο ένας στον άλλον. Αλλά στο τέλος, η οικογένεια είναι οικογένεια.. Η αγάπη θα είναι πάντα εκεί).
Δείτε την ανάρτηση του Δημήτρη Φιντιρίκου στο Instagram:
Μ’ αυτή του την ανάρτηση, ο Δημήτρης Φιντιρίκος αποδεικνύει πως έχει μεγάλη αδυναμία στη μητέρα του, τη γυναίκα που τον μεγάλωσε και του έχει σταθεί όσο κανείς άλλος.
Η εξομολόγηση από καρδιάς του Δημήτρη Φιντιρίκου
Να σημειωθεί επίσης πως, ο Δημήτρης Φιντιρίκος είχε εξομολογηθεί στο περιοδικό ΟΚ! πως μετά το διαζύγιο των γονιών του τα βάρη έπεσαν σε εκείνον. Ενώ παράλληλα, είχε παραδεχτεί πως δύσκολα πέρασε και όταν έφυγε ο πατέρας του από τη ζωή, καθώς όσο ζούσε δεν είχαν ιδανικές σχέσεις.
«Πάντα παίρνω το μέρος του αδύναμου, οπότε στη συγκεκριμένη συνθήκη στήριξα τη μητέρα μου»
Ειδικότερα, ο Δημήτρης Φιντιρίκος είχε δηλώσει: «Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Πάντα παίρνω το μέρος του αδύναμου, οπότε στη συγκεκριμένη συνθήκη στήριξα τη μητέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ναυτιλιακός πράκτορας. Είχαμε πάντα περίεργη σχέση. Στα 24 μου, ένα βράδυ, μου τηλεφώνησε και μου είπε μόνο ασθμαίνοντας “έλα”. Δεν γνώριζα καν πού μένει. Έμαθα από φίλους πού είναι το σπίτι του, έτρεξα εκεί, σκαρφάλωσα από τους σωλήνες της αποχέτευσης στον δεύτερο όροφο, έσπασα την μπαλκονόπορτα και τον βρήκα στο πάτωμα σε κωματώδη κατάσταση».
«Έμεινε σε κώμα για τρεις μήνες, μέχρι που έφυγε»
Και επίσης, είχε συμπληρώσει: «Ταυτόχρονα είχε έρθει η αστυνομία επειδή νόμιζαν ότι έκανα διάρρηξη. Επειδή ήταν διαβητικός, θεώρησα ότι είχε πάθει υπογλυκαιμικό σοκ. Ήταν 3.00 τα ξημερώματα, δεν εφημέρευε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο κοντά και τα ιδιωτικά δεν μας δέχονταν γιατί έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το πρωί να δουν τα λογιστήριά τους αν είχε ιδιωτική ασφάλεια. Έμεινε σε κώμα για τρεις μήνες, μέχρι που έφυγε. Ήταν πολύ δύσκολο να τον βλέπω έτσι, έναν άνθρωπο που ουσιαστικά δεν είχα περάσει χρόνο μαζί του τα τελευταία χρόνια».
