Η σχέση μου με τη μαγειρική έχει περάσει από πολλά… κύματα και σκαμπανεβάσματα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έκανα στο παρελθόν, χρειάστηκε να περάσω αρκετό χρόνο για να έρθουμε κάπως κοντά. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έδειξα ποτέ και ιδιαίτερη προθυμία να μάθω να φτιάχνω κάτι πέρα από τα πολύ βασικά, τα οποία όπως ήταν αναμενόμενο, βαρέθηκα λίαν συντόμως. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να στραφώ στην αμέσως επόμενη εύκολη λύση που δεν ήταν άλλη από τo delivery (ή εναλλακτικά το take away), μία επιλογή που δεν άργησε να έχει τον ανάλογο αντίκτυπο στο σώμα και το πορτοφόλι μου.
Η μεγάλη αλλαγή ήρθε κάπως απρόβλεπτα, λίγους μήνες πριν κλείσω επίσημα τα πρώτα «-άντα». Σκέφτηκα πως δεν είναι δυνατόν να έχω συμπληρώσει σχεδόν μία δεκαετία που μένω σε ένα δικό μου σπίτι και οι συνταγές που ξέρω να φτιάχνω να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οπότε αποφάσισα να αναλάβω άμεσα δράση. Κατέγραψα, λοιπόν, μία μακριά λίστα με όλα τα αλμυρά και τα γλυκά εδέσματα που είχα στερηθεί τα προηγούμενα χρόνια και αποφάσισα πως μέχρι την ημέρα των γενεθλίων μου, θα είχα τολμήσει τουλάχιστον δέκα από αυτά. Προφανώς, ούτε που μου περνούσε από το μυαλό πως βρισκόμουν στην αρχή ενός… γευστικού ταξιδιού, ούτε τι ακριβώς θα ακολουθούσε στη συνέχεια.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
