Για την μητρότητα, την υιοθεσία, αλλά και για τη σχέση της με τον Αποστόλη Κώτση μίλησε η Έλενα Χριστοπούλου, σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «HELLO» και τον Σάββα Μπίτζα.
- Έχεις πει ότι η μητρότητα είναι κάτι που σκέφτεσαι καθημερινά.
Πράγματι, αλλά νομίζω πως, όσο περνούν τα χρόνια, την έχω αφήσει πίσω καθώς παίρνω πολλή αγάπη από τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να με περιβάλλουν.
- Ωστόσο η υιοθεσία ή κάποιας άλλης μορφής μητρότητα είναι κάτι που σε αφορά ή δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Είναι μέρες που νιώθω άδεια και άλλες που νιώθω γεμάτη. Θεωρώ όμως ότι αυτό έχει να κάνει με μένα, όχι με το αν έχω παιδί. Παρ’ όλα αυτά, η υιοθεσία είναι μια σκέψη που υπάρχει στο μυαλό μου, δεν λέω ποτέ όχι.
- Τα τελευταία χρόνια είσαι σε σχέση με τον Αποστόλη Κώτση. Πώς το βιώνεις όλο αυτό;
Είναι μια πολύ ισορροπημένη σχέση, φιλική και ερωτική. Αισθάνομαι πολύ τυχερή γιατί έχω δίπλα μου ένα σύντροφο που με καταλαβαίνει. Είναι ένας άνθρωπος απλός, κανονικός και γεμάτος αγάπη. Με έχει διδάξει πολλούς διαφορετικούς τρόπους αγάπης, με κάνει λιγότερο εγωίστρια.
- Πώς το κατάφερε αυτό;
Ο Αποστόλης είναι σοφός, έχει μια ηρεμία. Η συζήτηση με τον άνθρωπό μου είναι πολύτιμη για μένα γιατί βάζει το συναίσθημά μου σε κανονική ροή. Ο Αποστόλης δεν έχει κακία, δεν θα πει κάτι αρνητικό για κάποιον.
Μου εξηγεί τα λάθη μου, όχι όμως κουνώντας μου το δάχτυλο, αλλά με πραότητα. Με έχει μάθει να πηγαίνω ήρεμα και αργά στη ζωή μου, να μην είμαι ανυπόμονη. Επίσης, είναι ο άνθρωπος που θα συμβουλευτούν όλα τα παιδιά, ειδικά τα κορίτσια, με τα οποία είμαστε μαζί στο γραφείο. Είναι ήρεμη δύναμη. Δεν έχω γνωρίσει άλλον σαν αυτόν.
- Εσύ πώς είσαι ως σύντροφος;
Δεν ξέρω. Νομίζω πως τα καταφέρνω όσο πιο καλά μπορώ, είμαι πιο πολύ σαν μωρό. Ο Αποστόλης είναι πια η προτεραιότητά μου, δεν βάζω τίποτα πάνω από αυτόν. Του μαγειρεύω και θέλω να τον φροντίζω, αν και, τώρα που δεν μπορώ, μαγειρεύει κι εκείνος.
- Τι πιστεύεις πως προσφέρει η συμβίωση σε ένα ζευγάρι;
Επειδή είμαστε δύο ελεύθεροι άνθρωποι, δεν μας δεσμεύει το ότι ζούμε μαζί. Θα βγω μόνη μου, θα βγει μόνος του, δεν είμαστε από τα ζευγάρια που είναι κολλημένοι ο ένας στον άλλο και πρέπει να τα κάνουν όλα μαζί. Δεν υπάρχει δηλαδή πίεση, υπάρχει ανάσα στο σπίτι μας. Αν δεν ένιωθα ελεύθερη, δεν θα μπορούσα να είμαι ούτε με τον Αποστόλη ούτε με κανέναν. Δεν αντέχω πλέον να καταπιέζομαι.
