Συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον Παναγιώτη Βαζαίο έδωσε η Ελένη Φιλίνη. Η ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, και για τις απώλειες που τη στιγμάτισαν.
- Η απώλεια του πατέρα σου πιστεύεις ότι σε ωρίμασε γρήγορα;
Ωρίμασα αρκετά γρήγορα εγώ. Γιατί ο μπαμπάς μου έπαθε μια οικονομική καταστροφή όταν εγώ ήμουν πέντε ετών. Είχε μαγαζιά εστίασης στην Κόρινθο. Έγινε κάτι και τα έχασε όλα. Έτσι, όταν πάθαμε την οικονομική καταστροφή, αναγκαστήκαμε να φύγουμε ως οικογένεια από την Κόρινθο και να έρθουμε στην Αθήνα. Εκεί πήγα σχολείο. Ο μπαμπάς πάλεψε περίπου δύο χρόνια στην Αθήνα, δεν τα κατάφερε και αναγκάστηκε να φύγει στον Παναμά για δουλειά.
Εκεί ήταν αρκετοί συγγενείς μας κι έτσι μπόρεσε και ορθοπόδησε. Κάθε μήνα μας έστελνε χρήματα για να ζήσουμε. Όλο αυτό δεν ήταν τόσο ευχάριστο για μένα. Μου έλειπε πάρα πολύ από τη ζωή μου. Ερχόταν κάθε δύο τρία χρόνια στην Ελλάδα. Ήταν δύσκολα χρόνια για μένα αυτά. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα όταν εγώ ήμουν 20 ετών. Φαντάζεστε πόσο μεγάλη ήταν η έλλειψη του πατέρα από τη ζωή μου; Αργότερα αρρώστησε και τον έχασα.
- Έχασες και τη μαμά σου ωστόσο, πώς αντιμετώπισες και αυτόν τον θάνατο;
Έχασα τη μητέρα μου πριν από 13 χρόνια. Μέναμε πάντα μαζί, ήταν η καλύτερή μου φίλη. Μετά έπρεπε να ενηλικιωθώ, να σταθώ στα πόδια μου και να αντιμετωπίσω με άλλα μάτια τη ζωή. Όσο ζούσε η μητέρα μου, φρόντιζε για όλα εκείνη στο σπίτι, όσο εγώ ήμουν στη δουλειά μου. Μεγάλη απώλεια και αυτή στη ζωή μου. Ξέρεις τι είναι να μην ξανά ακούσεις ποτέ τη λέξη «παιδί μου» ή να μην ξανά πεις ποτέ «μαμά»; Αυτό αλλάζει όλο σου το είναι.
