Χωρίς αμφιβολία, το πρώτο Xbox βασίστηκε στις πλάτες του Master Chief με το θρυλικό Combat Evolved, για να εδραιωθεί στην αγορά. Ομοίως, κάποιος θα μπορούσε να πει πως το Gears of War επηρέασε όσο λίγα παιχνίδια το Xbox 360 αυτό καθ’ αυτό, αλλά και τη γενιά στο σύνολό της. Όσον αφορά την κονσόλα, σας προτείνω να ψάξετε την ιστορία για το πως η Epic Games έπεισε τη Microsoft να αυξήσει τη μνήμη RAM για να τρέξει η Unreal Engine πιο άνετα, ενώ για την επιρροή στο game design, με τους cover shooting μηχανισμούς, νομίζω πως είναι περιττό να μιλήσω.
Το Gears, λοιπόν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις Xbox κονσόλες. Μου φάνηκε αρκετά περίεργο, λοιπόν, που το πιο πρόσφατο κεφάλαιο της σειράς, το Gears Tactics, κυκλοφόρησε αρχικά μόνο στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, παραλείποντας το Xbox One. Κάνοντας fast forward στο Νοέμβριο, το σχέδιο της εταιρίας έγινε ξεκάθαρο στα μάτια μου. Η Microsoft σκόπευε να έχει και νέο Gears και το ολοκαίνουργιο Halo Infinite για το ντεμπούτο των Xbox Series X | S. Την κατάληξη αυτού του σχεδίου την ξέρετε…είναι μια άλλη ιστορία, για μια άλλη φορά.
Το Gears Tactics, τουλάχιστον, έφτασε αισίως στο Xbox Series X και χωρίς τη βοήθεια του Master Chief αποτελεί τον μοναδικό first-party τίτλο που εκπροσωπεί τα Xbox Game Studios στο ντεμπούτο των νέων κονσολών. Μετά χαράς διαπίστωσα πως η αλλαγμένη του φόρμουλα δουλεύει απροβλημάτιστα και με χειριστήριο. Συνολικά έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με έναν ποιοτικό strategy τίτλο που θα ήταν κρίμα να προσπεράσετε, ειδικά αν είστε λάτρεις του franchise. Ας περάσουμε όμως σε λεπτομέρειες.
Τα γεγονότα του παιχνιδιού ξεκινούν περίπου έναν χρόνο μετά την E-Day, την ημέρα δηλαδή που οι Locust αναδύθηκαν από τα έγκατα της Γης, με στόχο να σκοτώσουν κάθε άνθρωπο. Στον έλεγχό μας έχουμε το Alpha Squad, με πρωταγωνιστές τους Gabriel Diaz και Sid Redburn που σύντομα θα βρουν στο πλευρό τους και άλλους σημαντικούς χαρακτήρες, για να αντιμετωπίσουν τον Ukkon. Πρόκειται για έναν τρελό επιστήμονα των Locust, ο οποίος δημιούργησε τα φρικιαστικά πελώρια τέρατα που απαρτίζουν τις στρατιές της φυλής του, όπως τα Brumaks. Από μόνο του αυτό έχει ενδιαφέρον, ειδικά για τους φανατικούς της σειράς, μιας και παίρνουμε μερικές παρασκηνιακές πληροφορίες που μέχρι τώρα δε γνωρίζαμε.
Ωστόσο, αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι πως αναπτύσσεται η σχέση μεταξύ των διαφόρων χαρακτήρων και ειδικά των δύο κεντρικών πρωταγωνιστών (Sid και Diaz) που κουβαλάνε ένα ιδιαίτερο παρελθόν με την COG. Γίνεται αντιληπτό πως έχουμε να κάνουμε με μια δευτερεύουσα ιστορία, όπως θα περίμενε κάποιος εξάλλου από ένα spin-off, ωστόσο δεν παύει να έχει ενδιαφέρον. Υπάρχουν κάποια σημεία που κάνει ‘κοιλιές’, ειδικά μιας και η δομή του campaign αρκετές φορές σε αναγκάζει να παίξεις έναν αριθμό δευτερεύων αποστολών -απλά γιατί έτσι, μέχρι να ξεκλειδώσει την επόμενη ενδιαφέρουσα κύρια αποστολή. Παρ’ όλ’ αυτά, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είδα για άλλη μια φορά πως η πολιτική επηρεάζει τον κόσμο του Gears και πως ο απλός κόσμος έβλεπε την COG αμέσως μετά την εισβολή των Locust. Λεπτομέρειες που λατρεύω. Συγχρόνως, δεν λείπουν οι ανατροπές και οι αποκαλύψεις (αν και κάπως προβλέψιμες), ενώ προς το τέλος εμφανίζεται και ένας πολύ κεντρικός χαρακτήρας, ενώ μαθαίνουμε και άλλες παρασκηνιακές λεπτομέρειες που κλείνουν κενά των δύο τελευταίων παιχνιδιών. Όλα αυτά κλείνουν με γλυκό τρόπο το μάτι στους fans.
Φυσικά, κάποιος μπορεί να μην παίξει ποτέ το Tactics και δεν θα χάσει και πολλά. Θα μπορεί να απολαύσει ακριβώς το ίδιο τα βασικά παιχνίδια. Ωστόσο, η αφήγηση δουλεύει τέλεια συμπληρωματικά, ο σκοπός του spin-off νομίζω πως επιτυγχάνεται και με το παραπάνω, παρά τα μερικά παραπτώματα στο pacing και μερικά κλισέ που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Να μην ξεχάσω να αναφέρω και το κερασάκι στην τούρτα: Τα cinematics έχουν πραγματικά φανταστική ποιότητα τεχνικά και καλοστημένη σκηνοθεσία!
Περνώντας τώρα στο gameplay, εδώ συναντάμε την μεγαλύτερη διαφορά με τα άλλα Gears. Το Tactics, όπως προδίδει εξάλλου και το όνομα του, είναι strategy τίτλος και όχι third-person shooter. Αναλυτικότερα, υιοθετεί την XCOM φιλοσοφία και έτσι η δράση ξετυλίγεται…σε γύρους. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής δεν τρελαίνομαι για turn-based παιχνίδια, αλλά παραδόξως το συγκεκριμένο κατάφερε να με κρατήσει. Η ομάδα ανάπτυξης Splash Damage προφανώς αντιλαμβανόμενη πως απευθύνεται σε fans μιας σειράς, που μεταξύ άλλων, έχει ξεχωρίσει για την εκρηκτική δράση και τα εντυπωσιακά set-pieces της, φρόντισε να επιταχύνει αρκετά το gameplay. Πως το κατάφερε αυτό; Αντί να έχουμε μια δομή ‘κίνηση παίκτη-κίνηση AI’ έχουμε ‘κινήσεις ομάδας-κινήσεις αντιπάλων’. Αυτό σημαίνει πως όταν έχουμε τον έλεγχο κάνουμε όλες τις κινήσεις μας μαζί, με βάσει τους πόντους του κάθε μέλους του squad μας. Έτσι υπάρχει αρκετή πρόοδος σε κάθε γύρο και συνεπώς και λιγότερη αναμονή. Ομοίως, ο αντίπαλος κάνει μαζί όλες τις κινήσεις του, προτού μας δοθεί ξανά ο έλεγχος.
Μου άρεσε πολύ που δεν έχουμε πίστες-σκακιέρες, αλλά η κίνηση είναι πιο ελεύθερη στους χάρτες. Παράλληλα και όλα τα βίαια executions και οι χαρακτηριστικές λεπτομέρειες των Gears έχουν μεταφερθεί από τα third-person shooter παιχνίδια με έξυπνο και πειστικό τρόπο. Έτσι, θα πριονίσετε Locust με το Lancer σας, θα κλείσετε E-holes με τις Frag σας και θα διαμελίσετε εχθρούς από κοντινή απόσταση με το Gnasher σας. Σε όλα αυτά βοηθά και η μεγάλη ποικιλία εχθρών, ο καθένας με τη δική του ιδιαιτερότητα, απαιτώντας διαφορετική πάντα προσέγγιση. Δηλώνω εντυπωσιασμένος μάλιστα από την AI, η οποία δεν κινείται πάντα προβλέψιμα και σε αναγκάζει να δοκιμάζεις διάφορες στρατηγικές και να έχεις πάντα ένα ευέλικτο Squad στο πεδίο της μάχης. Γενικά, το παιχνίδι έχει βάθος και εντός και εκτός του πεδίου της μάχης, με ένα πλούσιο σύστημα recruiting και παραμετροποίησης χαρακτήρων που προβλέπω πως θα δούμε και στο Gears 6, ενώ συγχρόνως καταφέρνει -σε λογικά πάντα πλαίσια για το genre- να προσφέρει δράση και θέαμα, όπως αρμόζει σε ένα Gears (για παράδειγμα η κάμερα ζουμάρει εθιστικά στα executions για παράδειγμα).
Έχω κάποια παράπονα, όπως το γεγονός ότι η κίνηση στο χώρο μαγνητίζεται στα covers και έτσι σε αναγκάζει πολλές φορές να κάνεις κλεφτές, σπαστικές, μπρος πίσω κινήσεις με το χειριστήριο, για να βρεις το σημείο που θα μαγνητίσει σωστά το cover για να σε στείλει όσο πιο μακριά γίνεται. Φυσικά, δε λείπουν τα εκνευριστικά σκηνικά του genre, όπως το να είσαι δίπλα στον εχθρό με 90% ποσοστό ευστοχίας της βολής και ο παίκτης σου να αστοχεί. Τέλος, θα ήθελα και λίγο μεγαλύτερη ποικιλία στα objectives των αποστολών που μετά τις πρώτες ώρες αρχίζουν να επαναλαμβάνονται , αλλά ευτυχώς όχι σε τρομερά εκνευριστικό βαθμό. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα ψεγάδια, αλλά σε γενικές γραμμές το Gears Tactics είναι ένα πολύ καλό strategy, με βάθος, πρόκληση και έξυπνα υλοποιημένους μηχανισμούς.
Στα τεχνικά τώρα, όπως και με τα βασικά παιχνίδια της σειράς, έτσι και εδώ έχουμε να κάνουμε μια παραγωγή που βασίζεται στην Unreal Engine 4. Τα στάνταρ είναι ψηλά, με το παιχνίδι να έχει εξαιρετικά γραφικά. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, τα cutscenes πραγματικά εντυπωσιάζουν με την ποιότητά τους, ενώ και τα in-game γραφικά είναι εξαιρετικά. Το περιβάλλον είναι πολύ πλούσιο με υψηλής ανάλυσης textures, τα μοντέλα των χαρακτήρων εξίσου λεπτομερή, το σύστημα φωτισμού ρεαλιστικό και τα particle effects πυκνά και «χορταστικά». Μιας και μιλάμε για strategy και top-down προοπτική, αντιλαμβάνεστε υποθέτω πως υπάρχουν κάποια όρια, αλλά σίγουρα είναι ένα από τα ομορφότερα launch παιχνίδια των Series X | S. Η έκδοση της ‘μεγάλης’ next-gen κονσόλας της Microsoft τρέχει μάλιστα σε 4K και 60FPS με HDR και κατά την ενασχόλησή μου δεν παρατήρησα καμία πτώση των καρέ.
Συνεχίζοντας, ο χειρισμός με το controller είναι λειτουργικός. Το βασικό μου playthrough έγινε στην έκδοση των ηλεκτρονικών υπολογιστών, όταν το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει αρχικά, οπότε όταν ξεκίνησα να πειραματίζομαι με την έκδοση του Series X, σίγουρα το χάσμα μου φάνηκε μεγάλο. Προφανώς το πληκτρολόγιο και το ποντίκι ενδείκνυται για παιχνίδια αυτής της κατηγορίας. Ωστόσο, μετά από λίγη ώρα συνήθισα και μπορούσα να κάνω τα πάντα εύκολα. Μόνο μου παράπονο είναι πως η επιλογή των abilities συμβαίνει κάπως αργά και απαιτεί πολλά ‘κλικ’ στο σταυρό, αφού για κάποιο λόγο υπάρχουν συντομεύσεις στα face buttons μόνο για τα abilities του κεντρικού όπλου.
Για τον ήχο δεν έχω να κάνω πολλά αξιοσημείωτα σχόλια. Η μουσική πατάει στις ήδη εδραιωμένες συνθέσεις των προηγούμενων Gears και δε με εντυπωσίασε, ούτε και με απογοήτευσε. Καλύπτει επαρκώς τη δράση και σίγουρα υπάρχουν ένα-δύο καλά κομμάτια στο soundtrack, αλλά μέχρι εκεί. Τα voice-overs είναι πολύ καλής ποιότητας ωστόσο, όπως και τα ηχητικά εφέ που προέρχονται προφανώς από τα βασικά παιχνίδια της σειράς.
