Ο ηθοποιός Γιώργος Χρανιώτης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Hello και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα. Ο δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην περίοδο που κινήθηκε σε πιο αυτοκαταστροφικά μονοπάτια με μοναδική διάθεση, όπως ομολογεί, να… μυρίσει τον θάνατο.
- Έχεις υπάρξει αυτοκαταστροφικός σε κάποια φάση της ζωής σου;
Ναι, έχω υπάρξει.
- Με ποιον τρόπο; Τι ήθελες να μάθεις μέσα από αυτό;
Επειδή μου αρέσει να γεύομαι τη ζωή, ήθελα να μυρίσω λίγο το θάνατο. Όχι να τον γευτώ, να τον μυρίσω…
Οπότε, όποιες ακρότητες έχω κάνει στη ζωή μου – να τρέχω με τη μοτοσικλέτα μου, να πίνω και πάλι να οδηγώ τη μοτοσικλέτα – τις έκανα μάλλον για να επιβιώσω από κάτι που θα ήταν δύσκολο; Δεν ξέρω ακριβώς.
Ξέρω ότι απλώς σαν να μην ήξερα ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω – κι αυτό έχει αλλάξει μεγαλώνοντας -, ότι όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή πεθαίνουν. Σαν να μην είχα αυτήν τη βασική πληροφορία.
Τώρα, επειδή γνωρίζω ποιο είναι το αποτέλεσμα, δεν καταφεύγω σε τέτοιες ακρότητες. Κι επειδή θέλω να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με το γιο μου και να τον δω να μεγαλώνει, μου αρέσει η προοπτική του να είμαι υγιής και προσεκτικός.
- Κάποτε αγνοούσες ότι υπήρχε ο θάνατος. Τώρα που γνωρίζεις για την ύπαρξή του, σε φοβίζει;
Όχι, διότι έχω διαβάσει Επίκουρο! Ο Επίκουρος, μεταξύ άλλων, λέει ότι είναι πολύ μάταιο να απασχολείσαι με το θάνατο γιατί είναι κάτι αναπόφευκτο. Επομένως, προσπαθώ να απωθώ αυτήν τη σπατάλη της σκέψης του θανάτου και να θυμάμαι ότι είμαι κάτι ελάχιστο μέσα στο σύμπαν.
Επίσης, έχω μια πεποίθηση – ή μπορεί να έχω ανάγκη να έχω αυτή την πεποίθηση – ότι δεν τελειώνουν τα πράγματα με το θάνατο, κάτι άλλο υπάρχει. Μπορεί να μη λέγεται ζωή, μπορεί να υπάρχει μια άλλη λέξη. Πιστεύω ότι αρχίζει κάτι άλλο που δεν ξέρω πώς λέγεται και δεν βιάζομαι να μάθω κιόλας.
