Ο Al Pacino θεωρήθηκε πολύ κοντός, από τον Marlon Brando ζητήθηκε να κάνει δοκιμαστικό και ο σκηνοθέτης Francis Ford Coppola παραλίγο να απολυθεί. Ο σκηνοθέτης και το καστ του Νονού θυμήθηκαν (Σάββατο 29/4), κατά τη συνάντησή τους στη Νέα Υόρκη με την ευκαιρία της 45ης επετείου της ταινίας (διαβάστε το αφιερωμά μας εδώ), τις δοκιμασίες, την επιμονή και την έμπνευση που είχαν ως αποτέλεσμα τις βραβευμένες με Όσκαρ ταινίες για τη Μαφία.
“Για τον Coppola, η cult (πλέον) ταινία Ο Νονός δεν θα μπορούσε να γίνει σήμερα επειδή τα στούντιο θα αρνούνταν να αναλάβουν ένα τέτοιο σχέδιο”.
«Δεν θα είχε πάρει ποτέ το πράσινο φως» από κάποιο στούντιο, δήλωσε χθες στο στρογγυλό τραπέζι που οργανώθηκε απο το κινηματογραφικό φεστιβάλ της Tribeca. «Τίποτε δεν παίρνει το πράσινο φως παρά μόνο αν είναι μια ταινία που θα έχει πολλές συνέχειες ή μια ταινία εμπνευσμένη από τα κόμικς της Marvel», πρόσθεσε.
Στο στρογγυλό τραπέζι κάθονταν και πολλοί από τους βασικούς ηθοποιούς της ταινίας, κυρίως ο Al Pacino, ο Robert Duvall και ο James Caan, αλλά επίσης ο Robert de Niro, ο οποίος ήταν παρών στη δεύτερη ταινία του Νονού. Οι παριστάμενοι παρακολούθησαν διαδοχικά τις ταινίες The Godfather (1972) και The Godfather Part II (1974) μαζί μ’ ένα κοινό 6.000 ανθρώπων κατά το κλείσιμο του φεστιβάλ της Tribeca.
Ο σκηνοθέτης, ο οποίος έχει τιμηθεί δύο φορές με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες για τις ταινίες The Conversation και Apocalypse Now, αναφέρεθηκε επίσης στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στη διάρκεια των γυρισμάτων.
Μέχρι και πολλές εβδομάδες μετά την έναρξη των γυρισμάτων, δεν είχε πάψει να κυκλοφορεί η φήμη ότι ο Francis Ford Coppola επρόκειτο να αντικαστασταθεί.
Ο Κόπολα υπενθύμισε επίσης πως το στούντιο της Paramount, που έκανε και την παραγωγή της ταινίας, δεν ήθελε τον Marlon Brando, κάτι που αποδείκτηκε λάθος γιατί τελικά τιμήθηκε με το Όσκαρ πρώτου ρόλου για την ερμηνεία του ως Vito Corleone, αλλά ούτε και τον Al Pacino.
«Μου είπαν (διευθυντές του στούντιο) πως το να έχω τον Brando στην ταινία θα την κάνει λιγότερο εμπορική απ’ ό,τι αν έχω κάποιον εντελώς άγνωστο», είπε ο Coppola.
Το στούντιο αργότερα συμφώνησε «εφόσον ο Marlon θα έκανε ένα δοκιμαστικό και θα το έκανε δωρεάν και θα έβαζε ρήτρα ένα εκατομμύριο δολάρια ότι δεν θα προκαλούσε φασαρίες στη διάρκεια της παραγωγής». Έτσι ο θρυλικός ηθοποιός ταινιών όπως οι Το λιμάνι της αγωνίας και Λεωφορείον ο Πόθος πήρε τον ρόλο έπειτα από δοκιμαστικό.
Στο δοκιμαστικό αυτό ο Brando είχε την ιδέα να βάλει μέσα στο στόμα του κομμάτια χαρτί ώστε να έχει το ύφος “ενός μπουλντόγκ”, αφηγήθηκε ο Coppola. Σκέφτηκε επίσης, χωρίς υπόδειξη απο τον σκηνοθέτη, να υιοθετήσει μια λαρυγγώδη φωνή που έμεινε στην ιστορία, σχεδόν ένα ψιθύρισμα.
Έπειτα από μερικά λεπτά, ο Marlon Brando απαντούσε στο τηλέφωνο με τη φωνή του Δον Κορλεόνε, θυμάται ο Coppola.
Όμως η αρχή δεν ήταν καθόλου ευοίωνη. Ο Coppola παραλίγο να απολυθεί αρκετές φορές και συνάντησε σκληρή αντίσταση όταν θέλησε να προσλάβει τόσο τον Brando, όσο και τον Al Pacino. Θυμάται ότι η Paramount ήθελε να τοποθετήσει χρονικά το σενάριο της ταινίας στη δεκαετία του 1970 και να κάνει κάτι “φθηνό και γρήγορο“. Και τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη των γυρισμάτων, οι φασαρίες δεν είχαν τελειώσει. «Στους ανθρώπους του στούντιο δεν άρεσε καθόλου ο Brando. Έλεγαν πως μουρμουρίζει και πως μασάει τα λόγια του και απεχθάνονταν την ταινία… Ήταν πολύ σκοτεινή», είπε ο Coppola.
Ο Pacino χρειάσθηκε να κάνει «αναρίθμητα» δοκιμαστικά για τον ρόλο του Michael Corleone. Οι επικεφαλής του στούντιο πίστευαν ότι είναι υπερβολικά κοντός και ήθελαν για τον ρόλο τον Robert Redford ή τον Ryan O’Neal. Όμως ο Coppola επέμεινε επειδή «κάθε φορά που διάβαζα το σενάριο, έβλεπα πάντα το πρόσωπο του Pacino, ιδιαίτερα στις σκηνές στη Σικελία».
Ο Pacino είπε πως ήθελε αρχικά τον ρόλο του θερμοκέφαλου γιου, του Sonny, και πίστευε πως ο Coppola “ήταν τρελός” που ήθελε να τον βάλει να υποδυθεί τον Michael.
«Σκεφτόμουν ότι πρόκειται είτε για όνειρο είτε για αστείο… και μετά άρχισε όλη η δοκιμασία μ’ αυτούς να μην με θέλουν και με τον Francis να με θέλει», θυμάται ο Pacino. Η ταινία έβαλε τις βάσεις της σταδιοδρομίας του ως ενός από τους πιο αξιόλογους και βραβευμένους ηθοποιούς της γενιάς του.
Η τύχη έπαιξε ρόλο στη δημιουργία μερικών από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνες των δύο ταινιών. Η αποκάλυψη από τη σύζυγο του Corleone, την Kay (Diane Keaton), ότι έκανε άμβλωση εξαιτίας της φρίκης της για τα εγκλήματα του συζύγου της είχε προταθεί από την Talia Shire (Connie).
Και η γάτα όμως που ο Brando κρατάει στην αγκαλιά του στην εναρκτήρια σκηνή του Νονού, η οποία έρχεται σε έντονη αντίθεση με την τρομακτική παρουσία του, ήταν επίσης μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής.
«Έβαλα αυτή τη γάτα στα χέρια του. Ήταν η γάτα του στούντιο. Τελειώσαμε με ένα και μόνο γύρισμα», είπε ο Coppola.
Οι δύο ταινίες κέρδισαν εννέα Όσκαρ και έγιναν κλασικές του παγκόσμιου κινηματογράφου.
