Σρεμπρένιτσα: Λέξη ντροπή για την πολιτισμένη Ευρώπη και τον βαλκανικό χώρο ειδικότερα. Για τους Έλληνες που εκείνη την εποχή φορούσαν σέρβικες παρωπίδες, η λέξη – γλωσσοδέτης, που σημαίνει «Μικρό Ορυχείο», ίσως να μην σημαίνει και πολλά πράγματα. Στην πόλη, όμως, αυτή της Ανατολικής Βοσνίας συντελέστηκε το 1995 η μεγαλύτερη σφαγή που γνώρισε η ήπειρός μας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στις 11 Ιουλίου, οι δυνάμεις των Σερβοβοσνίων, υπό τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς και την πολιτική κάλυψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς και του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ολοκλήρωσαν τη σφαγή 8.000 αρρένων αμάχων μουσουλμάνων σε μία περιοχή που κυριαρχούσε το σερβικό στοιχείο. Τηρουμένων των αναλογιών, η θηριωδία αυτή μας φέρνει στο νου τις κατοχικές σφαγές των Γερμανών στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα.
Η Σρεμπρένιτσα έγινε το σύμβολο της ντροπής, όχι μόνο για το μέγεθος του μακελειού, αλλά και για το ότι συνέβη σε μία πόλη που ήταν υπό την απόλυτη προστασία των Ηνωμένων Εθνών. Οι 100 ολλανδοί κυανόκρανοι που επόπτευαν την περιοχή αποδείχθηκαν ανεπαρκείς ποσοτικά και ποιοτικά, ενώ η βοήθεια που τους είχε υποσχεθεί ο ΟΗΕ ήλθε μετά το τέλος της Σφαγής. Έτσι, οι δυνάμεις των Σερβοβοσνίων αφέθηκαν ανενόχλητες να επιτελέσουν και να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο» εθνοκαθαρτήριο έργο τους.
Σύμφωνα με αναφορά ολλανδικού ινστιτούτου, στις σφαγές πήραν μέρος και 12 Έλληνες. Ανήκαν στην Ελληνική Φρουρά Εθελοντών και ήταν είτε μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» ή μισθοφόροι. Μάλιστα, ο Ράτκο Μλάντιτς τους ζήτησε να υψώσουν την ελληνική σημαί …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
