Στην εθνική οδό Ιωαννίνων-Κακκαβιάς, 14 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στο συνοριακό σταθμό, η διαδρομή επιφυλάσσει στον ταξιδιώτη, το όμορφο φυσικό τοπίο της λίμνης Ζαραβίνα, που ξεπροβάλλει μέσα από δάσος με βελανιδιές.
Η ιστορία της λίμνης «έρχεται» από την αρχαιότητα, την συναντάμε στην Τουρκοκρατία, στην εποχή του Αλή Πασά, στις αναφορές των περιηγητών εκείνης της εποχής, στην νεότερη ελληνική ιστορία, στην 1η γραμμή του μετώπου το 1940, στον αγώνα των κατοίκων του ομώνυμου χωριού για την προστασία του.
Με τον πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Ζαραβίνας Γεώργιο Καλέγια, συναντηθήκαμε στη νότια πλευρά της Λίμνης, εκεί δηλαδή που υπάρχει ομαλή πρόσβαση στην όχθη της.
Το υδάτινο τοπίο καλύπτει περίπου 300 χιλιαδες τετραγωνικά μέτρα και όπως πληροφορούμαστε, δημιουργήθηκε από σεισμική δραστηριότητα πριν από χιλιάδες χρόνια. Ο πυθμένα της λίμνης, έχει σχήμα κωνικό. Τα νερά της είναι καθαρά και βαθαίνουν απότομα, ενώ το βάθος της υπολογίζεται στα 31 μέτρα ίσως και περισσότερο.
Οι κάτοικοι της περιοχής, από το βάθος του χρόνου για να ξεχωρίζουν το χωριό τους από τη λίμνη της έχουν αποδώσει τις ονομασίες Νιτζερός λατινικής προέλευσης σύμφωνα με ερευνητές -ιστορικούς, και Νεζερός που στα σλάβικα σημαίνει λίμνη. Ωστόσο το ερώτημα εάν το χωρίο Ζαραβίνα πήρε την ονομασία από την λίμνη, η αντίστροφα, δεν μπορεί να απαντηθεί με βεβαιότητα.
Στη λίμνη δίπλα περνούσε ένας δρόμος, πολύ παλιός καρόδρομος, που ακόμη υπάρχουν τα απομεινάρια του και θεωρείται πως είναι τμήμα της οδού, που στην αρχαιότητα ένωνε τη Νότια Ελλάδα, με το Αργυρόκαστρο, το Δυρράχιο και στη συνέχεια με την άλλοτε Εγνατία Οδό.
Στα νεώτερα χρόνια, στον δρόμο αυτό υπήρχαν χάνια, με πιο γνωστό εκείνο της Ζαραβίνας, στο οποίο ο ιστορικός και μελετητής της αρχαίας Ελλάδας, βρετανός Νίκολας Χάμοντ, είχε διανυκτερεύσει και σημειώνει, πως εκεί: «γεύτηκε το νόστιμο ψάρι της λίμνης». Αναφορές για τη λίμνη, συναντάμε και παλαιότερα, …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
