Μία εφ’ όλης της ύλης και βαθιά εξομολογητική συνέντευξη παραχώρησε η Κατερίνα Στανίση στην εφημερίδα «OnTime». Η σπουδαία λαϊκή τραγουδίστρια μίλησε στη Σίσσυ Μενεγάτου και, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην προσωπική της ζωή, τη μοναξιά και την εκμετάλλευση που βίωσε από κοντινά της πρόσωπα.
«Ένιωσα την εκμετάλλευση στο πετσί μου. Κανείς δεν θέλει να είναι μόνος του. Εγώ το επέλεξα κι εδώ και 13 χρόνια είμαι μόνη μου. Αυτό το κομμάτι, της προσωπικής ζωής, δεν το έβαλα απλώς στην άκρη, το διέγραψα εντελώς», δηλώνει η Κατερίνα Στανίση.
«Έκανα κι εγώ τις σχέσεις μου, παντρεύτηκα, χώρισα αλλά μέχρι να το αποφασίσω, έκανα πολλή υπομονή. Έλεγα: αυτό ήταν το τυχερό σου, θα αλλάξουν τα πράγματα, κάνε υπομονή. Αλλά τελικά δεν άλλαζαν», εξομολογείται αμέσως μετά η τραγουδίστρια.
- Νομίζω ότι ο Θεός σάς έδωσε μεγάλη τύχη, επιτυχίες και δόξα στα επαγγελματικά αλλά σάς στέρησε πολλά στην προσωπική σας ζωή.
Ούτε ψυχολόγος ν ήσουν. Εγώ όλα αυτά ούτε τα διάβασα, ούτε τα είδα στο σινεμά… εγώ αυτά τα έζησα στο πετσί μου! Και λέω τώρα ότι η ζωή έχει δύο όψεις. Όταν έγινα αυτό που έγινα, έπρεπε να βάλω κάτω την Κατερίνα και να πω: τι θέλεις να κάνεις, θέλεις να συνεχίσεις έτσι; Λοιπόν, κάποιοι έκαναν και λαμπρή καριέρα και ωραία οικογένεια.
Εγώ με την οικογένεια δεν τα πήγα καλά, οπότε έριξα όλο μου το βάρος στη δουλειά, γιατί αυτή μου έδινε χαρά. Το πιστεύεις όμως πως, όταν κλείναμε το μαγαζί και έφευγε ο κόσμος, εγώ πήγαινα στο σπίτι μου και με έπιανε μελαγχολία, στεναχώρια, γιατί θα ήμουν μόνη; Ο κόσμος μού έδινε ζωή, παλμό, ότι δεν είμαι μόνη. Και έλεγα: καλά είμαι τόσο μόνη; Τότε που ήθελα κάποιον για να μη νιώθω μόνη, ο ένας είχε δουλειά, ο άλλος δεν μπορούσε…
Και δεν μιλάω μόνο για προσωπική συντροφιά αλλά και για φιλικά πρόσωπα. Δεν κακολογώ κανέναν, μπορεί να ήταν όπως μου τα έλεγαν και να μη μπορούσαν αλλά εγώ τότε τους ήθελα. Μοναξιά, θλίψη, στεναχώριες, τα πέρασα κι εγώ. Αλλά πέρασαν αυτά και πλέον μπορώ και μόνη μου, έμαθα να ξεχωρίζω ποιοι είναι οι φίλοι μου, οι απλοί γνωστοί, αυτοί που σου λένε ψέματα.
Όταν έλεγες σε κάποιους «πάμε σε κανένα μπουζούκι, κάπου να διασκεδάσουμε», ήταν όλοι πρώτοι. Όταν τους ήθελα, ήταν απόντες. Κανένας δεν ήρθε για την Κατερίνα, να πει «θα πάω να δω τι κάνει, να πιούμε έναν καφέ μαζί στο σπίτι της». Εμένα με έβλεπαν μόνο σαν χρήμα, σαν Στανίση, όχι σαν Κατερίνα, κι αυτό με πείραζε πολύ.
