Ανησυχητικές διαστάσεις έχει πάρει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες το διαδικτυακό «παιχνίδι αυτοκτονίας» που συμμετέχουν κυρίως έφηβοι, γνωστό ως «Blue Whale Challenge» (Μπλε φάλαινα). Κατά τη διάρκεια του…
…παιχνιδιού, διάρκειας 50 ημερών, οι συμμετέχοντες λαμβάνουν οδηγίες από άγνωστο άτομο, προκειμένου να ολοκληρώσουν με επιτυχία μια σειρά άκρως επικίνδυνων για την υγεία τους και τη σωματική τους ακεραιότητα δοκιμασιών.
Οι αρχές πολλών χωρών έχουν εκδώσει ειδοποιήσεις προς γονείς και παιδιά, κάτι που έχει συμβεί και στη χώρα μας. Ο νεαρός πίσω από το αρρωστημένο αυτό ηλεκτρονικό παιχνίδι, είναι ο 21χρονος Ρώσος Philipp Budeikin ο οποίος παρά το γεγονός ότι κρατείται στις φυλακές, λαμβάνει σωρηδόν ερωτικές επιστολές από νεαρά κορίτσια που δηλώνουν ερωτευμένες μαζί του. Ο Budeikin έχει ομολογήσει την ενοχή του και σύμφωνα με το κατηγορητήριο, φέρεται ότι οδήγησε στην αυτοκτονία τουλάχιστον 16 μαθήτριες.
Πέρα από την ομολογία, ο νεαρός εμφανίζεται προκλητικός καθώς αποκαλεί τα θύματα «βιολογικά απόβλητα» και όπως είπε στην αστυνομία είναι χαρούμενος που έχασαν τη ζωή τους και «καθάρισε η κοινωνία».
Ο εγκέφαλος της «Μπλε φάλαινας», είναι κρατούμενος στις περιβόητες φυλακές Kresty στην Αγία Πετρούπολη όπου οι υπεύθυνοι λαμβάνουν δεκάδες ερωτικά γράμματα με αποστολέα τον νεαρό που είναι γνωστός και με το όνομα Philipp Lis (αλεπού). «Προφανώς, αυτά τα κορίτσια που ερωτεύτηκαν τον Philip Lis, δεν έχουν λάβει αγάπη και τη δέουσα προσοχή από τους γονείς τους. Αυτός ο όμορφος νεαρός από το διαδίκτυο, τους έδωσε τη σημασία που είχαν ανάγκη», λέει η ψυχολόγος Veronika Matyushina, σύμφωνα με την Daily Mail.
«Βιολογικά απόβλητα»
Σε μια ανατριχιαστική συνέντευξη που παραχώρησε, ρωτήθηκε για το αν πράγματι ώθησε αυτά τα κορίτσια στην αυτοκτονία. «Ναι», παραδέχεται «πράγματι αυτό έκανα. Μην ανησυχείτε, θα τα καταλάβετε όλα. Όλοι θα καταλάβουν», σημειώνει και συνεχίζει «πέθαναν ευτυχισμένα. Τους έδωσα αυτό που δεν είχαν στην πραγματική ζωή: ζεστασιά, κατανόηση και επαφή… Υπάρχουν οι άνθρωποι και υπάρχουν και τα βιολογικά απόβλητα. Εκείνοι που δεν αντιπροσωπεύουν καμιά αξία για την κοινωνία. Που προκαλούν ή θα προκαλέσουν μόνο ζημιά στην κοινωνία. Καθάριζα την κοινωνία από τέτοια άτομα. Όλα ξεκίνησαν το 2013 όταν δημιούργησαν την on line κοινότητα, F57. Είχα αυτή την ιδέα για πέντε χρόνια. Ήταν αναγκαίο να ξεχωρίσω τα φυσιολογικά άτομα από τα βιολογικά σκουπίδια».
Ο Anton Breido, ανώτερο στέλεχος της Εξεταστικής Επιτροπής, προειδοποιεί ότι ο Budeikin ήξερε πολύ καλά τι έκανε για να πάρει αυτό ακριβώς που ήθελε. «Ξεκίνησε το 2013 και από τότε έχει βελτιώσει την τακτική του και έχει διορθώσει τα τυχόν λάθη του. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του, αρχικά προσέλκυαν τα θύματά τους μέσω του VK (μέσο κοινωνικής δικτύωσης), χρησιμοποιώντας τρομακτικά βίντεο. Σκοπός τους ήταν να προσελκύουν όσο περισσότερα παιδιά μπορούσαν και να καταλάβουν ποια από αυτά ήταν εύκολο να τα χειριστούν ψυχολογικά».
Ο ίδιος εξηγεί τη διαδικασία που ακολουθούσε ο Budeikin και οι βοηθοί του: «Έδιναν στα παιδιά απλές δοκιμασίες, τις οποίες αρκετά έβρισκαν αρκετά βαρετά ή παράξενα για να ασχοληθούν. Αυτά που έμεναν, τους δίνονταν η δοκιμασία να κόψουν τις φλέβες τους, να σκαρφαλώσουν πάνω σε μια οροφή, να σκοτώσουν ένα ζώο και ακολούθως ανέβαζαν φωτογραφίες ή βίντεο με τα όσα έχουν κάνει ως απόδειξη. Τα περισσότερα παιδιά, έμεναν σε αυτό το στάδιο. όσοι νέοι συνέχιζαν, ήταν έτοιμοι να ακολουθήσουν όποια δοκιμασία τους δίνονταν ασχέτως το πόσο δύσκολη ήταν. Ένιωθαν ότι η θέση τους στην ομάδα ήταν τόσο πολύτιμη, που έκαναν τα πάντα για να μείνουν.
Ο Breido εξηγεί ότι ο 21χρονος δεν είχε φίλους στο σχολείο και πως η μητέρα του δεν του έδινε τη δέουσα προσοχή λόγω φόρτου εργασίας. «Έμπλεκε συνεχώς σε καυγάδες με τους συμμαθητές του. Δεν τα πήγαινε καλά με τα μαθήματα και μετά το σχολείο, καθόταν επί ώρες μπροστά από τον υπολογιστή. Οπότε, ένα άτομο που δεν έχει χτίσει καμία σχέση με κανέναν, ξαφνικά νιώθει υπεύθυνος για τις ζωές των άλλων…», σημειώνει. «Όταν έσπρωχνε τα παιδιά να βάλουν τέλος στη ζωή τους, τους καθησύχαζε. Τους έλεγε: θα σας συγκεντρώσω όλους σε μια ομάδα στον ουρανό… Και κρατούμενος που είναι, νιώθει ανέγγιχτος», καταλήγει.
