Η Κατρίνα Τσάνταλη είδε μέσα σε λίγα λεπτά το δικό της δημιούργημα, το καταφύγιο ζώων που είχε δημιουργήσει στη Βαρυμπόμπη, να γίνεται στάχτη από την πύρινη λαίλαπα που «χτύπησε» της Αττική το φετινό καλοκαίρι.
Η ίδια δε, μαζί με φίλους της εθελοντές, επιδόθηκε σε έναν πραγματικό αγώνα, ώστε να μεταφερθούν τα ζώα σε ασφαλές σημείο.
Επιπλέον, τις επόμενες ημέρες ανέλαβε έναν άλλον αγώνα, να βοηθήσει άλλες φιλοζωικές, να προτρέψει τον κόσμο να υιοθετήσει τα εγκαταλελειμμένα και φοβισμένα ζωάκια και να συνδράμει οικονομικά όσους έχασαν την περιουσία τους στις φλόγες.
«Η λέξη “εκκένωση” συνοδεύεται από τον απόλυτο πανικό»
Η Κατρίνα Τσάνταλη μίλησε στο περιοδικό «Gala» λίγο αργότερα και αρχικά είπε: «Ήταν σοκαριστικό αυτό που βιώσαμε. Η λέξη “εκκένωση” συνοδεύεται από τον απόλυτο πανικό».
«Ευτυχώς, με τη βοήθεια φίλων κατάφερα να εκκενώσουμε το καταφύγιο»
Και συνέχισε λέγοντας: «Ευτυχώς, με τη βοήθεια φίλων κατάφερα να εκκενώσουμε το καταφύγιο, αλλά και το κτηνιατρείο που βρίσκεται απέναντι και ευτυχώς δεν κάηκε. Όταν πρωτοξεκίνησαν οι φωτιές στη Βαρυμπόμπη φιλοξενούσαμε ήδη πυρόπληκτα ζώα, από σκύλους μέχρι κατσίκες, σε συνεργασία με το “Dogs’ Voice” που έκανε όλη τη δουλειά με σωτήρια οργάνωση».
«Συζητούσα με τον πατέρα μου την αγωνία μου και μου έλεγε: “Αποκλείεται να φτάσει μέχρι εκεί πάνω”. Όχι απλώς έφτασε, αλλά συνέχισε και πιο πέρα», συμπλήρωσε η Κατρίνα Τσάνταλη.
«Ο πανικός είναι ένα εξωφρενικά άσχημο συναίσθημα»
«Ο πανικός είναι ένα εξωφρενικά άσχημο συναίσθημα. Η μόνη μου σκέψη ήταν τα ζώα. “Ας καεί, δεν μπορώ να κάνω τίποτα”, σκεφτόμουν, “φτάνει να μη μείνει τίποτα πίσω που να αναπνέει”», είπε η ίδια.
«Τώρα είναι κρανίου τόπος μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου»
Και αμέσως μετά είπε: «Όταν πέρασε το μεγάλο κακό και είδα την καμένη έκταση απελπίστηκα. Ο χώρος όπου είχα το καταφύγιο μέχρι τις 2 Αυγούστου ήταν καταπράσινος και γεμάτος δέντρα. Τώρα είναι κρανίου τόπος μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου».
«Απελπισία μ’ έπιασε και στην Εύβοια»
Και στη συνέχεια εξομολογήθηκε: «Απελπισία μ’ έπιασε και στην Εύβοια. Θα χρειαστούν 20 χρόνια χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση για να ξαναγεννηθεί η φύση. Αυτή είναι η φράση – χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση».
«Θα χρειαστούν 20 χρόνια χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση για να ξαναγεννηθεί η φύση»
«Στην έκτακτη ανάγκη, ευτυχώς, γινόμαστε μια γροθιά»
«Στον κήπο του σπιτιού μας φιλοξενήσαμε 14 σκυλιά, 2 κατσίκες κι ένα αρνάκι με εγκαύματα. Κανένα τους δεν ήταν του”A Little Shelter”, αυτά βρισκόντουσαν αλλού. Όμως θέλω να τονίσω ότι ήταν απίστευτα ελπιδοφόρο που έβλεπα κόσμο, νέους, να ανοίγουν τα σπίτια τους για φιλοξενία πυρόπληκτων ζώων», πρόσθεσε.
Και κατέληξε λέγοντας: «Όχι για μια-δυο μέρες, αλλά για μήνα τουλάχιστον! Στην έκτακτη ανάγκη, ευτυχώς, γινόμαστε μια γροθιά».
