Το Kirby Fighters 2 είναι ένα fighting game, στα πρότυπα του γνωστού σε όλους μας Super Smash Bros. To παράδοξο στον συγκεκριμένο τίτλο, δεν είναι μόνο ότι αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, με τους developers να εργάζονται σε αυτό, εξ ολοκλήρου από απόσταση, μα και ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώθηκε. Στην πραγματικότητα, οι περιπέτεια του ροζ πλάσματος, παρουσιάστηκε στο κοινό στις 22 Σεπτεμβρίου 2020 με την κυκλοφορία του να βρίσκεται μόλις μια μέρα μακριά! Οπότε στο μυαλό μου κυριαρχεί ο εξής διάλογος μεταξύ συνειδητού και υποσυνείδητου. Πόσο «μεγάλος», μπορεί να θεωρηθεί ένας τίτλος της Nintendo ο οποίος, πήρε σάρκα και οστά σε ένα διάστημα περίπου οκτώ μηνών, ανακοινώνεται τελευταία στιγμή, κοστίζει μόλις είκοσι ευρώ και πέραν όλων αυτών: σε ποιους απευθύνεται πραγματικά;
Όπως είπα και πιο πάνω, το Kirby Fighters 2 αποτελεί ένα παιχνίδι μάχης που θυμίζει επικίνδυνα, αυτό της σειράς Smash και πρόκειται για ένα απευθείας sequel του Fighters Deluxe, το οποίο κυκλοφόρησε στο Nintendo 3DS το 2014. Ο τίτλος προωθεί τον διαδικτυακό τρόπο παιχνιδιού μεταξύ παικτών σε μία μεγάλη ποικιλία από διαθέσιμες αρένες καθώς και σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό χαρακτήρων, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί καθ’εικόνα και καθ’ομοίωση του Kirby.
Στην πραγματικότητα, έχουμε διαθέσιμους ορισμένους χαρακτήρες που ξεφεύγουν από αυτά τα πρότυπα, με τον αριθμό αυτών να μην ξεπερνούν τα δάχτυλα της μίας παλάμης. Από εκεί και πέρα όμως, έχουμε πάνω από είκοσι διαφορετικές εμφανίσεις του πλάσματος, όπου μπορούμε να επιλέξουμε. Οι εκδοχές αυτές, είναι εφάμιλλες με τις ιδιότητες του κάθε ένα, από τα παιχνίδια που έχει εμφανιστεί ο χαρακτήρας μας σε προηγούμενους τίτλους της σειράς. Για παράδειγμα, διαθέσιμος είναι ο Link Kirby, γνωστός σε όλους για την εμφάνιση του με το Master Sword και το πράσινο «σκουφάκι», είτε ο μάγος Kirby η ο μαχητής Kirby κ.ο.κ. Όπως και να ‘χει, αν και στο σύνολό τους, οι χαρακτήρες ξεπερνούν τους είκοσι, με κάθε έναν από αυτούς να έχει διαφορετικές ικανότητες, στο τέλος της ημέρας πάντα θα σκεφτόμαστε ότι στην πραγματικότητα, χειριζόμαστε το ίδιο πλάσμα. Είναι ένας από τους λόγους που ο τίτλος πέφτει στη λούπα της επαναληψιμότητας αρκετά γρήγορα.
Από εκεί και πέρα όμως, διαθέσιμο είναι και το Story Mode. Η ιστορία μας ξεκινά όταν, ο Kind Dedede και Metal Knight, καλούν τον χαρακτήρα μας στο κάστρο τους, σε ένα τσάι συμφιλίωσης. Όπως καταλαβαίνουμε, κάτι πάει στραβά, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να σκαρφαλώσουμε στο τελευταίο επίπεδο του πύργου και να έρθουμε αντιμέτωποι με το εχθρικό αυτό δίδυμο.
Ο τίτλος χωρίζεται σε 5 κεφάλαια, όπου το καθένα έχει διαθέσιμο έναν αριθμό ορόφων, το οποίο αυξάνεται από chapter σε chapter. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, στο πρώτο κεφάλαιο θα σκαρφαλώσουμε πέντε ορόφους με σκοπό να δώσουμε πέντε διαφορετικές μάχες στον ίδιο αριθμό από επίπεδα. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι καθώς τελειώνουμε το πρώτο κεφάλαιο του παιχνιδιού, αντί να συνεχίσουμε στο δεύτερο chapter από τον έκτο, κατά σειρά όροφο, για ένα περίεργο λόγο, βρισκόμαστε ξανά στον πρώτο, με σκοπό αυτή τη φορά όχι να φτάσουμε στο δέκατο, αλλά στο δέκατο πέμπτο όροφο του κάστρου. Κάντε λιγάκι τις πράξεις, σας παρακαλώ.. Πέντε κεφάλαια και με αρκετά παραπάνω επίπεδα, σε πίστες οι οποίες όσο όμορφες και να είναι, ανακυκλώνονται και αυτές επικίνδυνα, μαζί με τους χαρακτήρες του.
Ένα ακόμα παράδοξο είναι ότι με το πέρας της μάχης, το επίπεδο της υγείας των χαρακτήρων μας, δεν αναπληρώνεται, με σκοπό να μπαίνουμε στην επόμενη αναμέτρηση, με ένα ποσοστό από αυτή, χαμένη από τον προηγούμενο όροφο. Ωστόσο, με την εξολόθρευση των αντιπάλων, μπορούμε να εξοπλιστούμε, με αντικείμενα τα οποία είναι ικανά να ανεβάσουν τα στατιστικά μας, είτε αυτά είναι η δύναμη του Kirby είτε η ενέργεια του, τα οποία δε θα έλεγα ότι είναι τόσο αποτελεσματικά, ώστε να κάνουν τον τίτλο πιο εύκολο και στα σημεία, πιο προσβάσιμο.
Στον τομέα της απεικόνισης, δε θα δούμε κάτι ρηξικέλευθο, χωρίς αυτό όμως να είναι απαραίτητα κακό. Στην ουσία, έχουμε να κάνουμε με έναν όμορφο πολύχρωμο τίτλο, από αυτούς που μας έχει συνηθίσει το franchise, στα πρότυπα πάντα που έχει θέσει η ίδια η Nintendo.
Τα επίπεδα είναι όμορφα σχεδιασμένα με έντονους χρωματισμούς, και είναι πραγματικά κρίμα όταν το ίδιο το Story Μode, τα υποβιβάζει, με την επαναληψιμότητα τους. Κάτι το οποίο συμπληρώνει τον κύκλο των προβλημάτων που εντόπισα, έχει να κάνει καθαρά με το σχεδιαστικό κομμάτι του τίτλου, το οποίο καλώς η κακώς, δύσκολα θα μπορούσε να αποφευχθεί.
Το γεγονός ότι πολλές φορές βρίσκονταν αντιμέτωποι στην οθόνη μου τέσσερις Kirby, πρακτικά ίδιοι σε εμφάνιση μεταξύ τους, μου έφερνε στο σημείο να μη μπορώ να εντοπίσω τον δικό μας χαρακτήρα, προκαλώντας σύγχυση με τον χαμό που αντίκριζα στην οθόνη κατά τη διάρκεια της μάχης. Η πρώτη αντίδραση, όπως ήταν φυσικό, ήταν να κοιτάζω τη μπάρα ενέργειας για να αντιληφθώ αν οι ήχοι από τα χτυπήματα είχαν αποδέκτες, είτε την ομάδα μου, είτε τους εχθρούς.
