Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0]
Αμερική δεκαετία 1950: Η Αλίκη (Pugh) και ο Τζακ (Styles) έχουν την τύχη να ζουν σε μία ονειρική κλειστή κοινότητα, που φιλοξενεί τις οικογένειες όσων εργάζονται για ένα πειραματικό και άκρως απόρρητο εγχείρημα. Όσο οι σύζυγοι απασχολούνται με το μυστικό σχέδιο «ανάπτυξης προοδευτικών υλικών», οι γυναίκες περνάνε τον χρόνο τους απολαμβάνοντας μία πολυτελή ζωή χωρίς έγνοιες. Μόνη απαίτηση είναι η διακριτικότητα και η αφοσίωση όλων στο σχέδιο. Όταν η Αλίκη αντιλαμβάνεται τη νοσηρή φύση της κοινότητας, αρχίζει να απαιτεί εξηγήσεις. Πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει για να ανακαλύψει τι συμβαίνει σε αυτόν τον παράδεισο;
Το να αναφέρουμε ότι το Don’t Worry Darling είναι μια μίξη του The Stepford Wives και του Get Out είναι και ακριβές και παράλληλα παραπλανητικό. Είναι ακριβές γιατί το σατιρικό και κάπως ξέφρενο ψυχολογικό θρίλερ της Olivia Wilde δανείζεται από ταινίες όπως το Stepford, όπου μια εξιδανικευμένη κοινότητα είναι αυτή στην οποία οι γυναίκες είναι σαν κούκλες σχεδιασμένες για την ικανοποίηση των ανδρών και το Get Out, που χρησιμοποιεί παγίδες ψυχολογικού τρόμου για να μας φέρει αντιμέτωπους με επίκαιρα ζητήματα, εξουσίας και προνομίων.
Παράλληλα όμως είναι και παραπλανητικό γιατί υπάρχει μια άλλη ταινία στην οποία το Don’t Worry Darling χρωστάει ακόμη περισσότερα από ό,τι στίς δυο παραπάνω – αλλά το να αναφέρω ακόμη και το όνομα της άλλης ταινίας θα ήταν σαν να δώσω μια κρίσιμη “τούμπα” της ιστορίας που συμβαίνει αργά στην ταινία και αλλάζει τα πάντα.
Επομένως, δεν θα αναφέρουμε το “φίλμ που δεν λέμε το ονομά του”, παρά μόνο για να πούμε ότι η σκηνοθετική αγκαλιά της Wilde πρός το σενάριο της ταινίας δεν αντιμετωπίζεται ακριβώς τόσο ομαλά και απρόσκοπτα όσο θα μπορούσατε να ελπίζετε. Είναι προκλητικό, σίγουρα, αλλά μπορεί να σας κάνει , όταν βγείτε από την σκοτεινή αίθουσα μουρμουρίζοντας, “ώπα, για περίμενε μισό λεπτό…» καθώς συλλογίζεσαι ασυνέπειες και πράγματα που απλά δεν κολλάνε.
Το “Don’t Worry Darling”, που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στις 5 Σεπτεμβρίου, είναι μεγαλύτερο, πιο τολμηρό και πιο φιλόδοξο από το αιχμηρό σκηνοθετικό ντεμπούτο της Wilde, το ςξαιρετικό Booksmart του 2019. Η νέα της ταινία μας δίνει αρκετά για να θαυμάσουμε, από την εμφάνισή της μέχρι μια ακόμα δυνατή …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
