Βαθμολόγησε το άρθρο
Ένας νεαρός άνδρας περνά την πρώτη του νύχτα στην πιο άγρια φυλακή της Ακτής Ελεφαντοστού, έναν μικρόκοσμο με απαράβατα τελετουργικά και άγραφους νόμους. Καθώς το κόκκινο φεγγάρι ρίχνει το απόκοσμο φως του, είναι υποχρεωμένος να διηγηθεί ιστορίες στους συγκρατούμενούς του μέχρι την αυγή.
Χρόνια τώρα υπάρχει και ο μη Αμερικάνικος κινηματογράφος που μας έχει χαρίσει αμέτρητα “διαμαντάκια” και Η Νύχτα των Βασιλιάδων μπορεί να μην δίνει την ταινία που εντυπωσιάζει με την προσέγγιση της, αλλά αν μη τι άλλο παραδίδει μαθήματα ερμηνειών.
Είναι μια ταινία εσωτερική με πολλή ανάλυση των ανθρώπινων πτυχών, χωρίς πολλά ανούσια ξεσπάσματα και με τους ηθοποιούς (ειδικά τον πρωταγωνιστή της) που παίζουν σε άλλο επίπεδο, αν και κάπου “πατάει φρένο”. Αυτό γιατί όσο προχωράει η ταινία και ενώ υπάρχει υλικό για μια ωραιότατη ανάλυση ενός λεπτού θέματος, θα θέλαμε μια λιγότερο επιδερμική προσέγγιση.
Ο Μπακαρί Κονέ είναι υπέροχος και ταινίες σαν και αυτή, μπορεί να μην λένε πολλά σε κάποιους, ωστόσο αν ο θεατής δώσει μια ευκαιρία, πραγματικά δεν θα χάσει. Παρά το ότι δεν ολοκληρώνει όπως θα θέλαμε αυτό που παρουσιάζεται, έχει ερμηνείες υψηλού επιπέδου, ωραία σκηνοθεσία και κάποια μηνύματα να περάσει.
Υπάρχουν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πινελιές στους χαρακτήρες αλλά και τον περίγυρο του, αρκετές ενδιαφέρουσες αναφορές σε θέματα ευρύτερης προσέγγισης και γενικότερα μια αντισυμβατική σκηνοθεσία με ψυχή. Αλλά σε μερικά σημεία που μπορούσε να πάει ένα βήμα παραπάνω, υπάρχει μια στασιμότητα που λίγο “τρενάρε …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
