Βαθμολόγησε το άρθρο
Υπάρχει κάτι πιο αθώο αλλά ταυτόχρονα τρομακτικό, από την πρώτη μέρα σε καινούριο σχολείο για ένα 7χρονο παιδί; Τυφλόμυγα και τιμωρίες, γέλιο και φόβος, η επίπονη και απαραίτητη ανάγκη του ανήκειν και η δύσκολη συνθήκη του σχολικού εκφοβισμού, μέσα από τα μάτια (και το ύψος) των παιδιών, σε ένα εκπληκτικό σκηνοθετικό ντεμπούτο.
Χρόνια τώρα, ο παγκόσμιος κινηματογράφος μας έχει χαρίσει αμέτρητα “διαμαντάκια” και την Αυλή Του Σχολείου είναι μια ταινία υπέροχη που πραγματικά σε καθηλώνει κι ας διαρκεί με το ζόρι (και αν) 70 λεπτά. Αυτό θεωρητικά μπορεί να ήταν πρόβλημα (και είναι το μόνο της ψεγάδι), αλλά δεν πρέπει να σας απασχολεί από ένα σημείο και μετά.
Ταινίες σαν την Αυλή Του Σχολείου, πραγματικά δίνουν στον θεατή να καταλάβει την αξία του σινεμά, την δυναμική και την επιρροή που μπορεί να έχουν, ειδικά για ένα τόσο σημαντικό και δυστυχώς πάντα επίκαιρο θέμα.
Αρχικά τέτοιες ταινίες μπορεί και να μην λένε πολλά σε αρκετούς θεατές λόγω της μη προβολής τους ή να μην είναι τόσο… δημοφιλείς, ωστόσο αν ο θεατής δώσει μια ευκαιρία, πραγματικά όχι απλά δεν θα χάσει, αλλά θα βγει και απόλυτα κερδισμένος.
Μιλάμε φυσικά για ταινία-σφηνάκι, που κρατάει πολύ λίγο δυστυχώς (θα θέλαμε να είναι μεγαλύτερη) και ενδεχομένως αυτό να… αιφνιδιάσει κάποιους θεατές που δεν είναι μαθημένοι σε τέτοιες ταινίες, αλλά πιστέψτε μας μιλάμε για εμπειρία ζωής που επιβάλλεται μικροί και μεγάλοι να δουν!
Η ταινία Στην Αυλή Του Σχολείου είνα …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
