Ο Λεωνίδας Κακούρης έδωσε συνέντευξη στο Κουτί της Πανδώρας και στην Κατερίνα Αγγελιδάκη και μίλησε για την περίοδο που πρωταγωνιστούσε στην Λάμψη και τον διαχωρισμό που υπήρχε παλιότερα για τους ηθοποιούς.
- Υπάρχει ακόμη το στερεότυπο των τηλεοπτικών σταρ που δεν κάνουν για σοβαρούς ρόλους;
Σίγουρα όχι όπως παλαιότερα. Θυμάμαι έναν τίτλο σε εφημερίδα της εποχής «Η “Λάμψη” και οι άλλοι» που αναφερόταν στην παράσταση «Φοίνισσες» του Ευριπίδη που παίζαμε με την Αννα Συνοδινού στην Επίδαυρο.
Αυτός ο διαχωρισμός είναι ελιτίστικος την ώρα που υπάρχουν ταλαντούχα παιδιά που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα τους.
Για μένα η «Λάμψη» ήταν σανίδα σωτηρίας για να συνέλθω οικονομικά και να σκεφτώ τι θα κάνω παρακάτω. Το πλήρωσα σαφέστατα γιατί κάποια μυαλά ήταν κολλημένα. Αλλά συνέχισα να περπατώ στον δρόμο μου. Αυτό είναι το σημαντικό.
- Σας στεναχωρούσε αυτή η συνειδητοποίηση;
Φυσικά. Είναι δύσκολο να ακούς ότι είσαι καλός αλλά να μη σε φωνάζουν να παίξεις. Είναι βαρύ να προσπαθούν να σε ακυρώσουν λόγω μιας τηλεοπτικής εμφάνισης. Να αγνοούν τη θεατρική διαδρομή σου, όπως τη μακρόχρονη συνεργασία μου με τη Μάγια Λυμπεροπούλου, τον Λευτέρη Βογιατζή και τόσους άλλους.
Κι εγώ βέβαια δεν έλεγα σε κανέναν «πες του να με πάρει», δεν είναι του χαρακτήρα μου. Ξέρετε μόνο για ποια δουλειά πάλεψα σθεναρά; Για να μπω στον χώρο της διαφήμισης. Εκανα διαφημιστικά σπικάζ για να έχω την άνεση και τον χρόνο να μεγαλώσω τα δύο παιδιά μου μαζί με τη γυναίκα μου.
