Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ο Logan φροντίζει τον άρρωστο πλέον Professor X ζώντας κρυμμένοι κάπου στα σύνορα του Μεξικού. Αλλά οι προσπάθειές του να κρυφτούν από τον κόσμο τελειώνουν όταν ένα νεαρό μεταλλαγμένο κορίτσι – που ακολουθείται από σκοτεινές δυνάμεις -καταφτάνει.
Το Logan είναι η τελευταία εμφάνιση τού Hugh Jackman, ως Wolverine, στον ρόλο που τον καθιέρωσε αλλά και τον Patrick Stewart ως καθηγητή Charles Xavier. Αυτό και μόνο προσδίδει μια ιδιαίτερη χροιά στην ταινία που μοιάζει να κλείνει μια εποχή. Ο σκηνοθέτης James Mangold επιστρέφει μετά τήν προηγούμενη σόλο ταινία με τόν τίτλο The Wolverine. Ενδιαφέρον είναι ότι η ιστορία τού Logan, δέν συνδέεται άμεσα με τήν προηγούμενη ταινία ( εκτός φυσικά από ένα πλάνο μερικών δευτερολέπτων με το catana του, κρεμασμένο καί σκονισμένο). Αντίθετα μάς δείχνει ένα κόσμο όπου πλέον κανένας μεταλλαγμένος δέν γεννιέται. Οι X-Men έχουν γίνει πλέον θρύλος, ένας θρύλος πού διαβάζεται μόνο στά comic πού ξέρουμε καί αγαπήσαμε. Ο Logan καί ο καθηγητής, μοιάζουν να είναι οι τελευταίοι τού είδου τους, αλλά παρ’όλα αυτά δέν είναι τίποτε άλλο, παρά μιά σκιά τού εαυτού τους.
Με οδηγό τήν ιστορία από το comic book “Old Man Logan”, η ταινία μάς δείχνει τόν ήρωα μας γερασμένο με τήν αυτόιασή του να εξασθενεί. Ακόμα καί τα φημισμένα αδαμάντια νύχια του έχουν χάσει τήν δύναμη τούς. O Professor X, γερασμένος καί παροπλισμένος, κουβαλάει τόν δικό του “σταυρό”, το βάρος στήν συνειδησή του, τού θανάτου όλων τών υπόλοιπων X-Men.
Ο Logan δέν είναι πλέον ο στρατιώτης πού βοηθάει άλλους. Περνάει τίς μέρες του οδηγώντας μία λιμουζίνα, πίνοντας ουίσκι μέρχι “θανάτου”. Ζεί απομονωμένος νότια τού El Paso, κρατώντας ουσιαστικά τόν Καθηγητή κλειδωμένο σε μία παλιά δεξαμενή, ο οποίος, χωρίς την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, είναι επιρρεπής σε κρίσεις και απώλεια μνήμης καί με τίς τηλεπαθητικές του δυνάμεις ανεξέλεγκτες, οι οποίες φυσικά έχουν τήν δυνατότητα να σκοτώσουν τα πάντα γύρω του. Μαζί τους ζεί καί τούς βοηθάει ένας πρώην μεταλλαγμένος tracker, με το όνομα Caliban.
Όταν όμως έρχεται μία κλήση, ώστε να παραλάβει μία μυστιριώδη γυναίκα, αυτή θα ζητήσει επίμονα τήν βοηθειά του δινοντας του παραλληλα ένα γενναίο χρηματικό ποσόν για να βοηθήσει το μικρό κορίτσι που τη συνοδεύει. Περίπου την ίδια στιγμή ένας απειλητικός άντρας με μηχανικό χέρι, Donald Pierce (Boyd Holbrook), που δουλεύει για μια βιο-ιατρική εταιρία θα τον προσεγγίσει ρωτώντας για το αν μια Μεξικάνα νοσοκόμα, Gabriela (Elizabeth Rodriguez), με ένα μικρό κορίτσι, Laura (Dafne Keen), τον πλησίασαν για να ζητήσουν την βοήθεια του. Και κάπως έτσι θα πάρει εμπρός το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του Wolverine με τον Logan και τον Καθηγητή να προσπαθούν να ξεφύγουν από τους διώκτες τους και να προστατεύσουν ένα κορίτσι που έχει τα δικά του μυστικά και τις δικές του δυνάμεις.
Το πρώτο πράγμα πού πρέπει να πούμε με σιγουριά, είναι οτί αυτή είναι από τίς καλύτερες ιστορίες σε όλη τήν σειρά ταινίων με ήρωα τόν Wolverine. Πρόκειται για ένα σύγχρονο Western, ρεαλιστικό, ωμό και κυνικό, όπου το συναίσθημα, η βία και η σκληρότητα πηγάζουν αβίαστα μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας και των χαρακτήρων και δε χρησιμοποιούνται σαν φθηνά τρικ εντυπωσιασμού και εκβιαστικής συγκινήσης. Όλα τα στοιχεία τής ταινίας, o μοναχικός, λιγόλογος άντρας με το χαρακτηριστικό άτρομο βάδισμα και τον δικό του κώδικα δικαιοσύνης, τα τοπιά τού Texas, ακόμα καί η αναφορά στήν κλασσική ταινία Shane, φωνάζουν western. Η ιστορία και η χαρακτήρες σε παίρνουν από το χέρι και δε αφήνουν ούτε λεπτό να βαρεθείς ή να αδιαφορήσεις, και αυτό γιατί συμπάσχεις μαζί τους. Η δράση είναι πολύ δυνατή, με εντυπωσιακά χορογραφημένες και απίστευτα βίαιες σκηνές (δεν έχουμε ξαναδεί τόσο βίαιη comic ταινία, φυσικά γιά τα standard τής Marvel). Είναι με λίγα λόγια, το R-rated φίλμ που ήθελαν να δούν εδώ καί χρόνια οι Χ-Men fans.
Βέβαια το καλύτερο μέρος τής ταινίας είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ τών Hugh Jackman καί Patrick Stewart. Οι δύο τους έχουν αναπτύξει μιά εξαιρετική χημεία, η οποία στήν ταινία λειτουργεί σάν μία σχέση πατέρα/γιού. Καί παρ’όλο που ο κόσμος γύρω τους έχει αλλάξει δραματικά καί με τίς διαφορές πού έχουν να τούς χωρίζουν, ο Logan σάν φιλότιμος γιός συνεχίζει να τόν φροντίζει καί να τόν εκτιμά. Άλλωστε η “ιδέα” τής οικογένειας πλανιέται σε όλη τήν διάρκεια τής ταινίας. Όπως στήν διάρκεια ενός δείπνου πού τούς προσφέρει μιά οικογένεια αγνώστων πού βοήθησαν στόν δρόμο, θα δώσει μιά αίσθηση γαλήνης καί οικογενειακής θαλπωρής στούς ηρωές μας πρίν τήν τελική μάχη. Άκομα καί το τραγούδι τού Johnny Cash, πού κλείνει τήν ταινία, λειτουργεί σάν καθαρτήριο.
Σκηνοθετικά ο James Mangold κάνει εξαιρετική δουλειά. Η western μετά-αποκαλυπτική ατμόσφαιρα, μαζί με το ανελέητο κυνηγητό και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και των τριών πρωταγωνιστών της ταινίας δένουν άψογα, σε ένα βαθιά συναισθηματικό φιλμ.
Ο Hugh Jackman δεν ήταν ποτέ καλύτερος ως Wolverine, επιλέγοντας να κλείσει αυτό τον μεγάλο κύκλο της καριέρας του με μία από τις ποιό δυνατές του ερμηνείες καί να κάνει σχεδόν αδύνατο, σε όποιον (καί όταν), δοθεί η δυνατότητα να συνεχίσει τόν χαρακτήρα.
Εκτός από τον καταπληκτικό Hugh Jackman που τα δίνει όλα, εξαιρετικός είναι και ο Patrick Stewart, ενώ γιά τήν πιτσιρίκα Dafnee Keen (με το βλοσυρό βλέμμα) που παίζει την X-23, προσωπικά δεν έχω λόγια.
Συνολικά, το Logan είναι μια ταινία που αξίζει να την δεις, θα σου δώσει ένα ευχάριστο 2ωρο (και κάτι), θα σε προβληματίσει, θα σε αφήσει και με έναν κόμπο στον λαιμό. Γιά μένα, η καλύτερη εκδοχή του Wolverine που έχουμε δει μέχρι στιγμής, σε μια ταινία σταθμό για το υπερηρωικό είδος.
