Η Μαρία Φωκά ήταν ελληνίδα ηθοποιός, με πολύχρονη καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο σε δεύτερους ρόλους. Έγινε ευρύτερα γνωστή στα τέλη του περασμένου αιώνα από τη σειρά του Mega «Ντόλτσε Βίτα», όπου υποδύθηκε μία δυναμική πεθερά. Παράλληλα, η Μαρία Φωκά είχε αναπτύξει πολιτική και συνδικαλιστική δράση μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ και μάλιστα είχε καταδικαστεί σε ισόβια για κατασκοπεία στη δίκη Μπελογιάννη το 1952.
Η Μαρία Φωκά γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1916 στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς και ήταν κόρη του πλοιάρχου Νικολάου Φωκά και της Καικιλίας Κουντούρη.
Υπήρξε απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κάρολου Κουν και από τα πρώτα στελέχη του Θεάτρου Τέχνης. Εκεί γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της Λυκούργο Καλλέργη, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη την Ισμήνη Καλλέργη, προτού χωρίσουν λίγα αργότερα. Ο πρώτος της ρόλος ήταν της Ασημίνας στο έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου «Στέλλα Βιολάντη», που ανέβηκε το 1944. Στο «Θέατρο Τέχνης» παρέμεινε έως το 1948, όπου συμμετείχε μεταξύ άλλων στα «Παντρολογήματα» του Γκόγκολ, «Αντιγόνη» του Ανούιγ, «Το φιόρο του Λεβάντε» του Ξενόπουλου, «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ και «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα.
Το 1951 συνελήφθη επειδή μετέφερε 1.600 λίρες από το Παρίσι για την ενίσχυση του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, που βρισκόταν εκτός νόμου από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου και κατηγορήθηκε για κατασκοπεία. Στην πολύκροτη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη το 1952 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, η οποία μετατράπηκε σε δεκαετή κάθειρξη.
Μετά την αποφυλάκισή της στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 επανεκκίνησε την καριέρα της, συμμετέχοντας σε παράσταση με τον θίασο του …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή