Στις ΗΠΑ πλησιάζει μια οικονομική κρίση που όμοιά της δεν θα έχει γνωρίσει αυτή η γενιά. Και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα σκάσει η επόμενη φούσκα θα εκπλήξουν ακόμα και τους πιο προσεκτικούς παρατηρητές της οικονομίας, της κουλτούρας, και της πολιτικής.
Η φούσκα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (το ένα έκτο της οικονομίας των ΗΠΑ) θα σκάσει με δύναμη που θα είναι ίση με όλες τις προηγούμενες καταστροφές μαζί – ένα σοκ τόσο μεγάλο που θα περικλείει το σοκ συνολικά από τις προηγούμενες κρίσεις στους κλάδους των ασφαλειών, της ενέργειας, της τεχνολογίας, και των στεγαστικών δανείων.
Την τελευταία δεκαετία, έχουν αναδυθεί προβληματικά μοτίβα μη βιώσιμης οικονομικής δραστηριότητας. Οι προϋπολογισμοί κολεγίων και πανεπιστημίων βασίζονται σε πληθωριστικές επενδύσεις σε ακίνητα, κάνουν πως δεν βλέπουν τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες των μη εξυπηρετούμενων φοιτητικών δανείων, και αποδέχονται την αύξηση των διδάκτρων πάνω από τον πληθωρισμό ως κάτι το νορμάλ.
Η ακόρεστη επιθυμία των διευθυντικών στελεχών για υψηλά επίπεδα μισθών και χαμηλά επίπεδα λογοδοσίας προσθέτει επιπλέον στρώματα ανικανότητας σε ένα ήδη ασταθές εκπαιδευτικό επιχειρηματικό μοντέλο που θεωρεί αδύνατο ένα κραχ.
Αν και η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι μια κερδοσκοπική επιχείρηση, το επιχειρηματικό πλάνο που βασίζεται στην πραγματικότητα παραμένει αναγκαίο εφόδιο για την επιτυχία της. Η πραγματικότητα, όμως, φαίνεται να διαφεύγει από τα διευθυντικά στελέχη. Αθλητικές εγκαταστάσεις και φοιτητικές εστίες χρηματοδοτούνται ανεξάρτητα από τον αριθμό εγγραφών ενώ το προσωπικό δεν πληρώνεται ικανοποιητικά, γεγονός που θέτει εμπόδια στο ταξίδι της γνώσης για τους φοιτητές. Κι αυτοί, δίχως την κατάλληλη προετοιμασία για την εύρεση ευκαιριών, δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν τα φοιτητικά τους δάνεια.
Πόσος καιρός θα χρειαστεί ώσπου η βάση των πελατών τους να καταλάβουν ότι τελικά δεν αξίζει πλέον να μπαίνουν σε τέτοια έξοδα;
Χωρίς δραματικές και άμεσες αλλαγές στον κλάδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μια σειρά οικονομικών υποσυστημάτων θα αποτύχουν μαζί με τον κλάδο. Οι άνθρωποι που απασχολούνται από το ακαδημαϊκό ίδρυμα θα χάσουν τις δουλειές τους, η εμπορική δραστηριότητα που έχει στο επίκεντρό της τον φοιτητή θα αποτύχει, και η επένδυση σε ακίνητα για φοιτητική στέγαση δεν θα έχει πλέον τις αναμενόμενες αποδόσεις.
Κάνουμε, λοιπόν, έκκληση για επιστροφή στην αποστολή διδασκαλίας και καινοτομίας του αμερικανικού πανεπιστημίου. Χρειαζόμαστε έναν απόφοιτο καλά εκπαιδευμένο, προσαρμόσιμο, επίμονο, και με επιχειρηματικό πνεύμα για να καλύψει τις ανάγκες μιας νέας οικονομίας που εκτείνονται από τη συγγραφή κώδικα μέχρι τη φροντίδα ηλικιωμένων και τη διοίκηση ξενοδοχειακών μονάδων.
Πρέπει, συνεπώς, η τριτοβάθμια εκπαίδευση να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της αγοράς και του μεμονωμένου φοιτητή.
Το σύστημα των καθηγητών που ενδιαφέρονται περισσότερο για έρευνα παρά για τη μεταλαμπάδευση γνώσης, παράλληλα με προσωρινούς διδάσκοντες που εργάζονται πολλές ώρες χωρίς εργασιακή ασφάλεια δεν βοηθά στη σταθεροποίηση μιας κουλτούρας πανεπιστημιακής κοινότητας.
Ένα σύστημα μαθητευόμενου / μέντορα, που θα εδράζεται στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και τεχνικών, ακαδημαϊκών και επαγγελματικών δεξιοτήτων θα φέρει την επανάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι διδάσκοντες θα πρέπει να εστιάσουν στην ενθάρρυνση της αλληλεπίδρασης των φοιτητών με άλλους ανθρώπους, κουλτούρες, και έργα τέχνης, αλλά και στην καλλιέργεια χειροπιαστών και αναγκαίων δεξιοτήτων για την επιτυχία στον κόσμο της παραγωγής και της καινοτομίας.
Μπορούμε να προσφέρουμε αυτό το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, εκπονώντας παράλληλα ένα σχέδιο για την οικονομική κάλυψη μόνο εκείνων των δαπανών που είναι πραγματικά αναγκαίες.
