Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ για τη ροκ σκηνή: «Shot! The Psycho-Spiritual Mantra of Rock», με πλάνα από ηχογραφήσεις και συναυλίες “μύθων” του ροκ όπως ο Μπόουι και ο ‘Ιγκι Ποπ, που προβλήθηκε πρόσφατα και στην Ελλάδα…
ο δημιουργός του, Μικ Ροκ, διάσημος φωτογράφος των αστέρων της ροκ, ετοιμάζεται να εκδώσει ένα βιβλίο-άλμπουμ με τον τίτλο «Transformer», που παραπέμπει στον πρώτο προσωπικό δίσκο που έγραψε ο Λου Ριντ το 1972 μετά την αποχώρησή του από το συγκρότημα Velvet Underground.
Το βιβλίο που συνέγραψαν από κοινού ο Ροκ και ο Λου Ριντ έπειτα από ατέλειωτες νυχτερινές βόλτες στη Νέα Υόρκη, εμπλουτίζεται με 50 νέες φωτογραφίες. Με αφορμή την έκδοση αυτή, ο 69χρονος σήμερα φωτογράφος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Rolling Stone, και μίλησε για τη σχέση που είχε με τους ροκ σταρ, τα πιστεύω του και τις περιπέτειές του λόγω των εξαρτήσεών του. Ας δούμε μερικά αποσπάσματα από αυτή τη συνέντευξη.
Γιατί οι δημοσιογράφοι φοβούνταν τον Λου Ριντ
Ο καλτ φωτογράφος δηλώνει ότι γι αυτόν δεν μετράει η προσωπική ζωή, αλλά το χάρισμα που έχουν κάποιοι άνθρωποι όπως π.χ οι Μπόουι και Μέρκιουρι οι οποίοι, όπως λέει, μπορεί να τραγουδούσαν μπροστά σε 100 άτομα και να συμπεριφέρονταν σαν να ήταν μπροστά σε εκατομμύρια.
Χαρακτηρίζει τον Λου Ριντ έναν ευγενικό άνθρωπο με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ τον οποίο όμως, φοβόντουσαν οι δημοσιογράφοι καθώς, όπως λέει ο Ροκ, καθώς εάν κάποιος έκανε ανόητες ερωτήσεις ή δεν έκανε σωστά τη δουλειά του, ο Ριντ συμπεριφερόταν σαν «μπάσταρδος». Για να είσαι φίλος του δεν έπρεπε να τεμπελιάζεις. Όταν όμως κέρδιζες την εμπιστοσύνη του, τότε γινόταν απίστευτα πιστός και υποστηρικτικός φίλος, τονίζει ο Ροκ.
Ομολογεί ότι ο Μπόουι και ο Ριντ ήταν μεταξύ τους δύο υπέροχοι φίλοι, χαρακτηρίζει φωτισμένο μυαλό τον Μπόουι και τον Ριντ ποιητή, έναν “Μποντλέρ της εποχής μας”. Αυτοί οι δύο, κατά τον Ροκ, άλλαξαν τον τρόπο που σκέπτονταν οι άνθρωποι, επέδρασαν πολύ στον πολιτισμό, έσπασαν τα ταμπού της σεξουαλικότητας, ενώ τα τραγούδια τους είναι σαν να γράφτηκαν σήμερα.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου πώς κατάφερε να έχει ισορροπημένες σχέσεις με προσωπικότητες τόσο ισχυρές χωρίς να είναι ο ίδιος ένας «yes man», ο Ροκ απάντησε ότι όλους τους γνώριζε πριν γίνουν “μύθοι” του ροκ. “‘Ολοι τους ήταν τότε νέοι, επαναστάτες, δεν υποκρίνονταν”.
Τα μυστικά πλάνα που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας
Στη συνέχεια αποκαλύπτει ότι τότε τραβούσε συνέχεια φωτογραφίες και ότι υπάρχουν πάρα πολλές, μυστικά πλάνα –όπως τα χαρακτηρίζει– τα οποία δεν εμφάνισε ποτέ δημόσια. «Κανείς δεν σκέφτηκε, είπε, τις συνέπειες που θα μπορούσαν να έχουν αργότερα αυτές οι φωτογραφίες. «Τραβούσα παντού, στο μπάνιο, στα καμαρίνια παντού, αλλά με σεβασμό στους φίλους μου».
Αποκαλύπτει ότι όταν το 1975 έπειτα από ένα ξέφρενο πάρτι στην έπαυλη μίας πλούσιας κυρίας στο Λονδίνο έφθασε η αστυνομία για να συλλάβει τους Ροντ Στιούαρτ, Μικ Τζάγκερ και Ρον Γουντ, εκείνος ήταν εκεί και τράβηξε αμέσως φωτογραφία από τη σκηνή της σύλληψης. Την επομένη, όπως λέει, ο Στιούαρτ τού παραπονέθηκε σχεδόν γιατί δεν σκέφθηκε να πουλήσει… τη συγκεκριμένη φωτογραφία στις εφημερίδες.
Χαρακτηρίζει την πιο «τυχερή του» φωτογραφία, εκείνη που τράβηξε τον Λου Ριντ για το εξώφυλλο του πρώτου του δίσκου «Transformer» καθώς όλοι, όπως λέει, πίστεψαν ότι την τράβηξε στις πρόβες της συναυλίας.Την επόμενη κιόλας, θα φωτογράφιζε τον ‘Ιγκι Ποπ για το άλμπουμ του «Raw Power». « Ήταν οι 24 ώρες της δόξας μου», λέει χαριτολογώντας ο Ροκ.
Χαρακτηρίζει αγαπημένη του φωτογραφία την πρώτη του Σιντ Μπάρετ, ιδρυτή των Πινκ Φλόιντ. Ήταν μία ασπρόμαυρη φωτογραφία στο διαμέρισμα του Μπάρετ και αυτό που τον συγκινεί, αναφέρει, είναι το γεγονός εκείνος τότε ήταν στα πρώτα στάδια της καριέρας του και βρισκόταν μαζί με τον Μπάρετ, έναν «παράφρονα» ποιητή. Ουσιαστικά, όπως λέει, ο Μπάρετ ήταν αυτός που του ενστάλαξε το αίσθημα της μαγείας.
Το τραγούδι του… εμφράγματος
Πιο φωτογενή ροκ σταρ θεωρεί τον Μπόουι, πριν ακόμα ο μουσικός οικειοποιηθεί την περσόνα του Ziggy Stardust. Ο Ροκ αφηγείται ότι όταν το 1996 υπέστη καρδιακή προσβολή, η νοσοκόμα τού διηγείτο αργότερα ότι στη διάρκεια της αναισθησίας εκείνος τραγουδούσε το «Rock ‘n’ Roll Suicide» του Μπόουι. Όταν ξύπνησε από την αναισθησία, τα πρώτα λουλούδια που βρήκε δίπλα στο κομοδίνο του ήταν από τον Μπόουι και τον Ριντ.
Σχολιάζοντας την ερώτηση αν τα τρία οξέα καρδιακά επεισόδια που υπέστη πριν από την ηλικία των 50 οφείλονταν στη χρήση ναρκωτικών, ο Ροκ απάντησε ότι τη δεκαετία του 1970 τα ναρκωτικά βρίσκονταν παντού, ήταν μία κανονικότητα. Εκείνος δεν κάπνισε ποτέ τσιγάρο, έκανε από τότε γιόγκα, περιστασιακά έκανε χρήση κάποιων βαρβιτουρικών, ποτέ όμως, όπως είπε, ηρωίνης την οποία χαρακτήρισε ουσία του θανάτου. «Εκείνα τα χρόνια θέλαμε να εξερευνήσουμε τα όρια, δεν κοιμόμασταν σχεδόν ποτέ, είχαμε εθιστεί σε αυτό. Ποτέ όμως δεν πέρασε από το μυαλό μας να πεθάνουμε», δήλωσε με έμφαση ο φωτογράφος.
Αναφερόμενος στη συνάντηση που είχε το 1975 με τον Μπομπ Μάρλεϊ στο Λονδίνο, ο Ροκ κάνει λόγο για έναν μικροκαμωμένο άνθρωπο που έκρυβε μία τεράστια προσωπικότητα, η οποία τον έκανε να φαίνεται ψηλός.
Σχολιάζοντας το εξώφυλλο που έφτιαξε για τον δίσκο «Bohemian Rhapsody» των Κουίν, ο Ροκ αποκάλυψε ότι αρχικά ο τραγουδιστής των Κουίν, Φρέντι Μέρκιουρι, ήθελε θα ποζάρει σαν την Μάρλεν Ντίτριχ στο «Shanghai Express». Χαρακτήρισε πολύ κλειστό χαρακτήρα τον Μέρκιουρι, όχι τόσο σίγουρο για τον εαυτό του ο οποίος μεταμορφωνόταν εντελώς στη σκηνή. ‘Επιναν μαζί τσάι στις πέντε το απόγευμα, κατά τη βρετανική συνήθεια, και του άρεσαν τα κουτσομπολιά για τον Μπόουι και τον Ριντ. Εκείνη την εποχή, θυμάται ο Ροκ, κανείς δεν αναφερόταν ποτέ στην αμφιφυλοφιλία του Μέρκιουρι, ζούσε με την Μέρι, το μοναδικό πρόσωπο που εμπιστευόταν τυφλά.
Ο φωτογράφος ομολογεί ότι τα πρόσωπα που θα ήθελε να φωτογραφίσει αλλά του «διέφυγαν» ήταν ο Κιθ Ρίτσαρντ την εποχή του «Gimme Shelter», ο πρώιμος Ντίλαν, ο Λένον και κυρίως ο Πρίσλεϊ. Τον παρηγορεί όμως το γεγονός, όπως λέει, ότι ήταν ο πρώτος που φωτογράφισε τον Μπόουι την ώρα που ντυνόταν και βαφόταν μπροστά στον καθρέφτη. Την ώρα που «αποκαλυπτόταν». «Το 1972 ο Μπόουι με είχε επιλέξει για προσωπικό του φωτογράφο, να είμαι πάντα κοντά του χωρίς να πληρώνομαι, η περιπέτεια όμως ήταν εξασφαλισμένη», θυμάται ο Ροκ.
Ο Μικ Ροκ ισχυρίζεται ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν αλλάξει πολλά, καθώς εξαιτίας του internet τίποτα πια δεν μπορεί να μείνει κρυφό, όλοι είναι εκτεθειμένοι με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να δημιουργηθεί μαγεία.
Στην τελευταία ερώτηση εάν πιστεύει στην επαναστατική δύναμη του ροκ, ο διάσημος φωτογράφος απαντά πολύ απλά: «Είμαι δημιουργία του ροκ. Χωρίς αυτό δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Ακολούθησα το ροκ όπως ένας ραβδοσκόπος που ψάχνει για νερό. Δεν ήξερα πού πήγαινα, ήθελα όμως οπωσδήποτε να πάω».
