Ένας αιώνας συμπληρώθηκε από τη μεγαλύτερη σύγχρονη «πληγή» του Ελληνισμού, με τα διδάγματα να είναι άκρως επίκαιρα μέχρι τις μέρες μας.
Το τετραήμερο 12 – 15 Σεπτεμβρίου προβλήθηκαν στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ δυο εξαιρετικές παραγωγές, με θέμα τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το πρώτο διήμερο η εκπομπή με τίτλο «Μικρά Ασία» καταπιάστηκε με όλα τα ιστορικά γεγονότα, το πολιτικό και στρατιωτικό σκέλος όλων όσων συνέβησαν το 1922 οδηγώντας στην εθνική καταστροφή, ενώ στο δεύτερο διήμερο η εκπομπή με τίτλο «Πρόσφυγες 1922», καταπιάστηκε με τη ζωή των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους, είτε αυτός ήταν η Σμύρνη, είτε ήταν η Καππαδοκία, είτε ήταν ο Πόντος και έψαξαν μια νέα ζωή ξεκινώντας από το μηδέν στη «μητέρα» Ελλάδα.
Την ίδια ώρα, στη χρονιά συμπλήρωσης 100 ετών από τη Μικρασιατική Καταστροφή, η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα Νεοθωμανική «έκρηξη» στην άλλη πλευρά του Αρχιπελάγους. Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καθημερινά προκαλεί, απειλεί και ανερυθρίαστα παραλληλίζει το σήμερα με το 1922 χρησιμοποιώντας φράσεις πολεμικές ή μη οι οποίες κάθε άλλο παρά τιμούν την ιστορία της. Η μνήμη και η ιστορική αναδρομή στο 1922, ωστόσο, θα πρέπει να αποτελεί ένα διαχρονικό δίδαγμα για την Ελλάδα. Τα λάθη, οι αστοχίες και οι μεγάλες ευθύνες για τη Μικρασιατική Καταστροφή έχουν καταγραφεί. Προφανώς και δεν υπάρχει εμπόλεμη κατάσταση στο σήμερα, για να μιλάμε με τους ίδιους όρους, πλην όμως υπάρχει πάντα η διπλωματία η οποία όπως και τότε, έτσι και σήμερα, παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις.
Θεωρητικά η Ελλάδα είχε τη στήριξη των Συμμάχων της εκκινώντας τη Μικρασιατική Εκστρατεία, αν όχι την παρακίνηση σύμφωνα με πολλές ιστορικές πηγές, στην πράξη, όμως, ήταν παντελώς μόνη της. Αυτό αποδείχθηκε όχι μόνο στο στρατιωτικό σκέλος αλλά και στο ανθρωπιστικό. Μαρτυρίες ανθρώπων που έφυγαν κακήν κακώς από τη Σμύρνη κάνουν λόγο για δεκάδες Συμμαχικά πλοία στο λιμάνι της Σμύρνης, τα οποία όχι μόνο δεν είχαν καμία πολεμική ανάπτυξη αλλά στην πλειοψηφία του πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, αρνήθηκαν να διασώσουν πρόσφυγες που προσπαθούν να σωθούν από την τουρκική βιαιότητα. Συν αυτώ, στο εσωτερικό της Ελλάδας επικρατούσε ένας τεράστιος διχασμός, ο οποίος έφερε ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και ολική κατάρρευση της εκστρατείας.
Ο στρατός του Κεμάλ Ατατούρκ, δηλαδή, αντιμετώπισε επί της ουσίας ένα ακέφαλο, εξαθλιωμένο και αβοήθητο στράτευμα που είχε φτάσει – χωρίς προφανή λόγο και …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
