Μία από το πιο γνωστές συνθέσεις του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που φέρει τον αριθμό 525 στον κατάλογο Κέχελ με την εργογραφία του σπουδαίου αυστριακού συνθέτη.
Γράφτηκε στη Βιέννη, την εποχή που ο Μότσαρτ συνέθετε την όπερα «Ντον Τζιοβάνι» και ολοκληρώθηκε στις 10 Αυγούστου 1787. Ο συνθέτης δεν έδωσε τίτλο στο έργο αυτό, αλλά, όπως αναφέρει σε κάποιες σημειώσεις του, είναι μία «Μικρή νυχτερινή μουσική» (Eine Kleine Nachtmusic στα γερμανικά), τίτλος που επικράτησε αργότερα. Το έργο είναι γνωστό και ως «Σερενάτα αρ. 13, σε σολ» (Serenade No 13).
Οι σερενάτες του Μότσαρτ γράφονταν κατόπιν παραγγελίας από πάμπλουτους αριστοκράτες της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, που ήθελαν να διασκεδάσουν τους συνδαιτημόνες τους κατά τη διάρκεια του δείπνου. Για το συγκεκριμένο έργο δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον παραγγελέα και τον χρόνο που πρωτοπαίχτηκε. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι πωλήθηκε το 1799 από τη χήρα του συνθέτη Κονστάντζε και πρωτοεκδόθηκε το 1827.
H «Μικρή Νυχτερινή Μουσική» αρχικά ήταν γραμμένη για κουιντέτο εγχόρδων (2 βιολιά, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο) και αποτελείτο από πέντε μέρη, το δεύτερο από τα οποία («Minuet and Trio»), είτε χάθηκε, είτε αφαιρέθηκε από τον συνθέτη για κάποιο λόγο. Το έργο σήμερα ακούγεται κυρίως από ορχήστρα εγχόρδων και αποτελείται από τα εξής τέσσερα μέρη:
Allegro
Romanze: Andante
Menuetto: Allegretto
Rondo: Allegro
