Στο περιοδικό «Hello» και τον Γιάννη Βίτσα έδωσε συνέντευξη η γνωστή ηθοποιός Μιμή Ντενίση, η οποία μίλησε, μεταξύ άλλων, και για την απώλεια της μητέρας της που την έχει «σημαδέψει».
- Πριν από ενάμιση χρόνο χάσατε τη μητέρα σας. Φαντάζομαι ότι σας λείπει πολύ.
Δεν το έχω ξεπεράσει. Για να καταλάβετε, όταν έκανα τη φωτογράφιση, σκεφτόμουν να τηλεφωνήσω στη μητέρα μου για να της πω κάτι που ήθελα. Παρόλο που είχα εξίσου μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου, με τη μητέρα μου είναι πιο δύσκολα, ίσως επειδή εκείνος έφυγε πολύ μεγάλος και είχε πέσει, είχε χτυπήσει, είχε ταλαιπωρηθεί, είχε αδυνατίσει. Έβλεπες ότι δεν ήθελε να ζήσει άλλο.
«Παρόλο που είχα εξίσου μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου, με τη μητέρα μου είναι πιο δύσκολα»
Η μητέρα μου, από την άλλη, ήταν πολύ δυνατή κι έφυγε ξαφνικά από την καρδιά της. Ήταν κάτι που δεν περίμενα. Το προηγούμενο βράδυ ήταν έξω και μια εβδομάδα πριν είχαμε πάει εκδρομή. Πέραν όμως του ξαφνικού και του απότομου, ήταν μια μεγάλη απώλεια επειδή η μητέρα μου ήταν μια προσωπικότητα που με καθόρισε και με ενέπνευσε.
«Εκείνη διάβαζε πρώτη τα κείμενα και όχι η αδελφή μου, που είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου»
Είχε άποψη για τη δουλειά μου, από το ποιος ηθοποιός μου ταιριάζει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια της παράστασης. Ήταν διανοούμενη, μιλούσε τέλεια γλώσσες και έβλεπε τις μεταφράσεις. Εκείνη διάβαζε πρώτη τα κείμενα και όχι η αδελφή μου, που είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου. Είναι μεγάλη η απουσία της στη ζωή μας, συν του ότι δεν πρόκειται να ξαναφάμε τόσο ωραία φαγητά.
«Ήταν από τις γυναίκες που δεν μαγείρευαν για να υπάρχει φαγητό, μαγείρευαν γιατί τους έκανε κέφι»
Κι εγώ και η αδελφή μου μαγειρεύουμε, αλλά όχι σαν τη μητέρα μας, η οποία ήταν αληθινή σεφ. Ήταν από τις γυναίκες που δεν μαγείρευαν για να υπάρχει φαγητό, μαγείρευαν γιατί τους έκανε κέφι. Έχω το βιβλιαράκι της με τις συνταγές.
«Μόλις έβλεπα το βιβλιαράκι, σκεφτόμουν εκείνο με τις συνταγές της μητέρας μου»
Στην παράσταση έχω ένα αντίστοιχο βιβλιαράκι και, κάθε φορά που το έπιανα για μια συγκεκριμένη σκηνή, με ρωτούσαν «καλά, πώς από εκεί που έπινες καφέ και γελούσες, μπαίνεις τόσο εύκολα στο ρόλο και αρχίζεις να κλαις;». Μόλις έβλεπα το βιβλιαράκι, σκεφτόμουν εκείνο με τις συνταγές της μητέρας μου. Νομίζω ότι όποιος έχει χάσει τη μητέρα του με καταλαβαίνει.
