Βρισκόμαστε σε μια εποχή που το PS Vita έφτασε να είναι ένα ακριβό περιφερειακό για το PS4, όταν όλοι περίμεναν πως κατακτούσε πρωταγωνιστικό ρόλο στη μάχη των φορητών συστημάτων. Η μειονεκτική θέση του PS Vita στην αγορά είναι γνωστή, όπως και το γεγονός πως οι τίτλοι που υποδέχεται είναι, είτε ports από το PS3 και PS4, είτε παιχνίδια-ορεκτικά από προτάσεις που ήδη κυκλοφορούν σε οικιακές κονσόλες. Η περίπτωση του Murasaki Baby, λοιπόν, είναι αυτή που θα σας κάνει να σηκωθείτε, να βρείτε το χαντακωμένο στο συρτάρι του δωματίου PS Vita, να το ξεσκονίσετε και να περάσετε μερικές απολαυστικές ώρες μαζί του. Η Ovosonico υπό τις οδηγίες του Massimo Guarini, γνωστού για τη δουλειά του στα Killer 7, No More Heroes και Shadows of the Damned, και με τον θρυλικό Akira Yamaoka να δανείζει, έστω και μια σταγόνα από το αστείρευτο ταλέντο του, με άφησαν άναυδο με το αποτέλεσμα που πρόσφεραν, εντελώς από το πουθενά.
Το Murasaki Baby ξεκινά όπως ακριβώς τελειώνει, δηλαδή όσο πιο απότομα γίνεται. Μας δίνεται ο έλεγχος ενός κοριτσιού που μόλις ξυπνάει συνειδητοποιεί πως βρίσκεται σε έναν παράξενο εφιάλτη, βγαλμένο από τις πιο οδυνηρές και σκοτεινές σκέψεις που μπορεί να φανταστεί ένα μικρό παιδί. Η μικρή, ενστικτωδώς ζητάει τη μητέρα της, που όμως δεν είναι εκεί γι’ αυτήν. Αφηγηματικά αλλά και στην πλοκή του ο τίτλος έχει μια αλάνθαστα εκτελεσμένη κλιμάκωση που με άφησε άφωνο και σίγουρα εντυπωσιάσει πολλούς από εσάς. Η Ovosonico ήξερε που βάδιζε, τι και πώς ήθελε να το αποδώσει και το εκτέλεσε με μια ανάσα. Εδώ σίγουρα το χέρι του Guarini φάνηκε πως βοήθησε. Αισθάνθηκα αυτή την ιδιαίτερη σύνδεση με το κοριτσάκι από τη στιγμή που γύρισε και μου έγνεψε καταφατικά. Η αφήγηση καταφέρνει, επίσης, να σου δώσει την αίσθηση ότι έχεις μια επικοινωνία με την μικρή, ακόμη και αν αυτή δε μιλά. Γνέφει, μουγκρίζει και κλαίει ανάλογα με τα συναισθήματά του. Εγώ όμως καταλάβαινα κάθε φορά τη ψυχοσύνθεσή της από τη συμπεριφορά της. Το κοριτσάκι χωρίς ίχνος cutscene και διαλόγου μού “μιλούσε” διαρκώς.
Αυτό που επίσης με εξέπληξε είναι πως το Murasaki Baby δεν είναι απλώς μια ιστορία απώλειας. Τα συναισθήματα που μου άφησε κάθε φορά που το κοριτσάκι συναντούσε και ένα άλλο παιδί ήταν έντονα. Θα ανατριχιάσετε όταν καταλάβετε τι αποτυπώνουν τα «τέρατα» και τα παιδάκια που θέλουν να γίνουν φίλοι στο διάβα του κοριτσιού. Καθοδηγούσα το κορίτσι στην αναζήτηση της μητέρας του κρατώντας το πάντα από το χέρι με τη βοήθεια της οθόνης αφής. Δεν ήταν ό,τι πιο βολικό, μιας και πολλές φορές δεν ήμουν σίγουρος αν την κρατούσα ή όχι, αλλά έχω την εντύπωση πως και αυτό το “άγχος” είναι μέρος της εμπειρίας.Δεν θα σας κρύψω πως ο τρόπος χειρισμού του ήταν δύστροπος ορισμένες φορές και η σε στιγμές αργή κίνηση της μικρής μού άφηνε μια εντύπωση πως χανόταν ο ρυθμός. Επιμένω, ωστόσο, πως όλο αυτό το concept συνδράμει στην σύνδεση του παίκτη με την πρωταγωνίστρια.
Πρόκειται για ένα puzzle platformer παιχνίδι με το στοιχείο της αφής στις επιφάνειες του PS Vita να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο gameplay, ενώ δευτερεύοντα ρόλο αποκτά και το επιταχυνσιόμετρο της κονσόλας. Πιο συγκεκριμένα η οπίσθια επιφάνεια του PS Vita χρησιμοποιείται στο 90% των περιπτώσεων αφού με αυτό ελέγχουμε το background των επιπέδων, το οποίο χωρίζεται σε χρώματα, το καθένα από τα οποία έχει τη δική του ιδιότητα. Με το πράσινο μπορούσα να τρομάξω τέρατα ή άλλα παιδιά -μη ξεχνάτε πως ο κόσμος είναι βγαλμένος από παιδικούς εφιάλτες-, με το μπλε να δημιουργήσω αντιπερισπασμό και να προσπεράσω τέρατα που τρόμαζαν τη μικρή πρωταγωνίστρια, ή με το κίτρινο να προκαλέσω σεισμό και να σπάσω κάποια εμπόδια, ενώ άλλα απλά την καθησύχαζαν και την έκαναν περισσότερο συνεργατική.
Συνολικά υπάρχουν οκτώ διαφορετικά backgrounds, το καθένα με τη δική του αισθητική, το δικό του παιδικό εφιάλτη, την ξεχωριστή χρήση του σε γρίφους αλλά και τις διαφορετικές επιπτώσεις του πάνω στο κοριτσάκι και κυρίως στην ευαίσθητη καρδιά της που μετουσιώνεται σε ένα μπαλόνι. Συνάντησα αρκετές ποικιλίες γρίφων, όχι απαραίτητα δύσκολων, οι οποίοι ήταν αρκετά κατανοητοί μόλις μπήκα στο κλίμα της αλληλεπίδρασης με τα διάφορα φόντα του τίτλου. Πρόκειται για ένα πολύ καλό δείγμα του τι μπορεί να επιτευχθεί στον τομέα του gameplay όταν συνδυάζονται τα touch panels του Vita, ιδιαίτερα όταν η κλίμακα των γρίφων γίνεται πιο πολύπλοκη -πάντα για τα δεδομένα του Murasaki Baby- και απαιτούν σβελτάδα, εκτός από φαντασία για τη λύση τους.
Για να είμαι ειλικρινής δε θα ήθελα να είναι δυσκολότεροι ή πιο απλουστευμένοι, καθώς θεωρώ πως είναι επιτηδευμένα σχεδιασμένοι έτσι ώστε να μην αποσπούν την προσοχή του παίκτη από την αφήγηση και το γενικότερο σκοτεινό concept. Οι γρίφοι λειτουργούν απλά ως εμπόδια στο ταξίδι του κοριτσιού και κάνουν πιο πικάντικο το όλο “τραγικό” σκηνικό. Εικαστικά, το Murasaki Baby είναι λες και ξεπήδηξε από ταινία του Tim Burton. Πρόσωπα σε ανάποδη διάταξη, μονόφθαλμα τέρατα με πλοκάμια να εμφανίζονται από το πουθενά και μάτια να κοιτούν επίμονα κάθε σου κίνηση είναι κάποια από τα “ενοχλητικά” σκηνικά που θα δείτε.
Ένα νοσηρό εικαστικό ζωγραφισμένο με μολύβι και κάρβουνο, με έντονες εναλλαγές της παλέτας του μαύρου και του γκρί, ενώ τα μόνα χρώματα που ξεπροβάλλουν είναι τα πολύχρωμα backgrounds, σπάζοντας το μουντό και καταθλιπτικό σκηνικό. Ένιωθα πως κάθε καρέ του παιχνιδιού ζωγραφίζεται εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Σαν ένας αόρατος καλλιτέχνης να σχεδίαζε κάθε μου κίνηση. Η τεχνική απεικόνισης είναι πανέμορφη, άκρως καταθλιπτική, δένει με setting και γίνεται ένα με το εξίσου απελπιστικό ταξίδι του κοριτσιού. Αποδεικνύεται και εδώ πως ο Akira Yamaoka έχει το άγγιγμα του Μίδα. Η επιρροή του στο ηχητικό κομμάτι είναι εμφανέστατη αφού αυτοί οι χαρακτηριστικοί του υπόκωφοι, ambient, ήχοι κυριαρχούν και δίνουν έναν τόνο αγωνίας για την εύρεση της μητέρας του κοριτσιού. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το theme του Murasaki Baby που επιμελήθηκε ο ίδιος και που ακούγεται στα credits, αποτελώντας ένα ανατριχιαστικό νανούρισμα, που μόνο ο Yamaoka θα μπορούσε να συνθέσει.
