Με τον πλέον επίσημο τρόπο , ο Νίκος Γκάλης στο Naismith Basketball Hall of Fame , γεγονός που τον καθιστά έναν από τους κορυφαίους καλαθοσφαιριστές του κόσμου .
Ο Νίκος Γκάλης , θρύλος του Ελληνικού μπάσκετ, είναι ο πρώτος Έλληνας που γίνεται μέλος του Naismith Basketball Hall of Fame .
Είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την Ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα , δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις να ανεβεί πολύ ψηλά το άθλημα και να αντιμετωπίζονται οι Ελληνικές ομάδες , στις διεθνείς υποχρεώσεις τους , με πολύ μεγάλο σεβασμό .
Η προσφορά του Νίκου Γκάλη είναι ακόμη μεγαλύτερη αφού ενέπνευσε χιλιάδες νέους , να μπουν στα γήπεδα και να ασχοληθούν με το άθλημα , θέλοντας όλοι να του μοιάσουν .
Καταλυτική υπήρξε η συμβολή του στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τίτλου το 1987 απέναντι στην κραταιά τότε Σοβιετική Ένωση .
Κατά την διάρκεια της ομιλίας του , τόνισε την μεγάλη τιμή που αισθάνεται να είναι πλέον μέλος του Naismith Basketball Hall of Fame , αναφέρθηκε στον μεγάλο του αθλήματος Μπομπ ΜακΑντού που ήταν δίπλα του της ώρα της ομιλίας του , ενώ ευχαρίστησε τους παλιούς συμπαίκτες του στο Σίτον Χολ.
“Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου. Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα.” , είπε μεταξύ άλλων για να συνεχίσει :
“Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά το σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε ένας κύριος. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε “Νίκο, Νίκο”, έτσι με φωνάζουν. Μου είπε “θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο”. Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος του ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα” .
