Need for Speed Hot Pursuit Remastered – Review

0
41

Πέρασαν δέκα ολόκληρα χρόνια από τότε που η βρετανική ομάδα ανάπτυξης, Criterion Games σε συνεργασία με την ΕΑ κυκλοφόρησαν το Need for Speed Hot Pursuit. Ένα παιχνίδι που έδινε στον παίκτη τη δυνατότητα να παίξει και με τις «δύο πλευρές». Η μία ήταν οι αγώνες ταχύτητας με διάφορα αυτοκίνητα και η άλλη με αυτή της αστυνομίας που έκανε “chase” και έπρεπε να σταματήσει διάφορους άλλους αγώνες. Κοινώς το κλασικό “κλέφτες και αστυνόμοι”. Το εν λόγω παιχνίδι είχε κερδίσει πολλά βραβεία στα Game Critics Awards της E3 του 2010, συμπεριλαμβανομένου του Καλύτερου Racing Παιχνιδιού και ήταν το πρώτο παιχνίδι στην NFS σειρά που κέρδισε βραβείο, μετά το αρχικό Hot Pursuit του 1998. Μάλιστα, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε, ναι, ο τίτλος της Criterion ήταν ήδη reboot του Need for Speed III: Hot Pursuit που υπήρχε στα PC και PS1 τότε.

Τώρα, μια δεκαετία αργότερα, η Criterion Games φέρνει μια remastered έκδοση του Hot Pursuit στη γενιά που διανύουμε και θέλει να μας θυμίσει το λόγο που έχει αγαπηθεί αυτό το franchise. Αξίζει να σημειώσω κάπου εδώ, ότι η νέα έκδοση περιέχει όλα τα αρχικά DLC, συν έξι ώρες παραπάνω gameplay και περισσότερα από 30 νέα challenges. Το Hot Pursuit λαμβάνει χώρα στο Seacrest Country, το οποίο είναι βασισμένο σε διάφορες αμερικανικές πολιτείες όπως της Καλιφόρνια, της Ουάσιγκτον και του Όρεγκον, με τους παίκτες να διασχίζουν πολλές διαφορετικές διαδρομές και τύπους αγώνων. Παρόλο που πιο μικρός λάτρευα τη σειρά, (ακόμη περιμένουμε ένα remake των NFS: Underground 1 και 2), ομολογώ πως με το Hot Pursuit δεν είχα ασχοληθεί και πάρα πολύ, οπότε η remastered έκδοση ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να δω γιατί ο συγκεκριμένος τίτλος είχε αγαπηθεί τόσο πολύ από το κοινό το 2010.

Έκανα download το παιχνίδι στο PS4 μου, έφτιαξα ένα ζεστό καφεδάκι και με το που ξεκίνησε η καραντίνα, ξεκίνησα και εγώ να παίζω. Αρχικά, έπαιξα το Career mode που αυτό είναι και το κυρίως πιάτο που έχει να προσφέρει το Hot Pursuit κατά την άποψή μου. Ξεκίνησα να παίζω τα αρχικά events που είναι διαθέσιμα από την αρχή. Με το που ξεκινάς το career μπορείς απευθείας είτε να παίξεις την πρώτη «chase» αποστολή, είτε απλούς αγώνες με διάφορα αυτοκίνητα. Βέβαια, στην αρχή δεν έχεις πολλά οχήματα στη διάθεσή σου, με αυτά να ξεκλειδώνονται καθώς παίζει ο παίκτης διάφορα courses. Το κάθε location έχει παραπάνω από έναν αγώνα που ξεκλειδώνεται όσο προχωράει το συνολικό progress. Παραδείγματος χάρη, το Oakmont Valley έχει εφτά διαφορετικά races. Ο «χάρτης» με τις διαθέσιμες αποστολές -αν μπορώ να τις χαρακτηρίσω έτσι, είναι αρκετά μεγάλος και η διάρκεια όλου του Career αρκετά ικανοποιητική. Βέβαια, από την άλλη, υπάρχουν και οι online αναμετρήσεις με άλλους εφτά παίκτες και μάλιστα, μπορείτε να παίξετε με χρήστες που έχουν διαφορετική πλατφόρμα από τη δική σας, χάρις το cross-play. Κάτι που μου άρεσε πολύ και βοηθάει να βρίσκεται εύκολα και γρήγορα ματσάκια για να παίξετε, αν δεν σας αρέσει αυτό, το cross-play μπορεί να απενεργοποιηθεί εντελώς μέσα από τα settings.

Στο Hot Pursuit συναντάμε και το “The Wall”, ένα mode που αν κάποιος από την friend list σας έχει παίξει τον ίδιο αγώνα με εσάς και έχει κάνει καλύτερο score από το δικό σας, μπορείτε να παίξετε τη συγκεκριμένη διαδρομή για να κερδίσετε πάλι πίσω την πρωτιά που ενδεχομένως χάσατε (ή την «κορόνα» που την ονομάζει το παιχνίδι). Το “Autolog” από την άλλη, ήταν ένα επαναστατικό σύστημα τότε που συνέδεε φίλους μεταξύ τους επιτρέποντάς τους να συγκριθούν, να μιλούν και να μοιράζονται τις εμπειρίες και προκλήσεις τους. Ένα από τα πιο ωραία χαρακτηριστικά του Hot Pursuit όσον αφορά το gameplay του, είναι τα διάφορα “gadgets” που σε βοηθούν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Ένα από αυτά, προσωπικά αγαπημένο, είναι τα spikes που με το πάτημα ενός κουμπιού αφήνεις μια σειρά από καρφιά στο δρόμο που αν τα πατήσει το πίσω αυτοκίνητο του κάνει γερή ζημία, με αποτέλεσμα να μείνει πολύ πίσω ή ακόμη και να τρακάρει. Ας αφήσουμε όμως όλα τα παραπάνω, γιατί πιστεύω ότι αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές είστε εδώ για να δείτε το πώς ανταποκρίνεται οπτικά ο τίτλος εν έτη 2020 και αν αξίζει να επενδύσετε στην remastered έκδοσή του.

Το Need for Speed Hot Pursuit Remastered κυκλοφορεί εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα για τα PC, PlayStation 4, και Xbox One στην τιμή των €39,99 (αναμένεται έκδοση για το Switch στις 13 Νοεμβρίου) με τις εκδόσεις των ηλεκτρονικών υπολογιστών, PS4 Pro και Xbox One X να είναι οι ομορφότερες. Το παιχνίδι στις “Pro” κονσόλες τρέχει σε 60FPS σε 1080p (το Performance Mode), ενώ υπάρχει και η επιλογή των 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο σε 4K ανάλυση όμως, με ονομασία, “Quality Mode”.

Η PC έκδοση μπορεί να φτάσει έως και 60FPS με 4K ανάλυση. Εγώ έπαιξα το παιχνίδι σε απλό PlayStation 4 που εκεί τα πράγματα δυστυχώς είναι πολύ κάτω των προσδοκιών, αφού ο τίτλος της EA «τρέχει» σε 1080p ανάλυση και 30FPS. Θα ήθελα πάρα πολύ σε ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε πριν μια δεκαετία, η ομάδα ανάπτυξης να έκανε «τα μαγικά της» ούτως ώστε να τρέξει το παιχνίδι σε πιο υψηλά καρέ για τις «αδύναμες» κονσόλες, διότι στο racing genre θεωρώ τα 60FPS ως μονόδρομο.

Δυστυχώς, δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου από το γενικό αποτέλεσμα των γραφικών, αφού πέρα από τα ίδια τα αυτοκίνητα που είναι απλά όμορφα, το περιβάλλον θυμίζει εποχές PlayStation 3 και γενικά, προηγούμενη γενιά. Δυστυχώς, δε δόθηκε σημασία στα περιβάλλοντα, αλλά περισσότερο στα ίδια τα οχήματα που μετά από λίγο έστω τα συνηθίζεις. Οι φωτισμοί και τα καιρικά φαινόμενα από την άλλη έχουν δει αρκετή βελτίωση, όπως είναι η βροχή που όταν μένει στο δρόμο και αν τρέχεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα νερά βρέχουν πολύ όμορφα το αμάξι και τις ρόδες, ενώ παράλληλα «πετάγονται» προς τα πίσω από την ταχύτητα.

Δεν μιλάμε για ένα απλό port, αλλά για ένα remaster και θα ήθελα να δω πιο εντυπωσιακά γραφικά στο σύνολό τους, που θα στέκονται επάξια στο 2020. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν φάνηκε πουθενά και καθόλη την εμπειρία μου με το remaster του Hot Pursuit αντιλήφθηκε πώς είναι μια «γρήγορη» κυκλοφορία από την ΕΑ για να μην μείνει χωρίς NFS μέσα στο 2020 και να πάει απευθείας στο επόμενο μεγάλο Need for Speed παιχνίδι στη νέα γενιά.

Ένα χαρακτηριστικό που εντάχθηκε με το remaster είναι ότι, εκτός από μερικά έτοιμα χρώματα για τα αυτοκίνητα, πλέον υπάρχει και μια παλέτα με δεκάδες χρώματα για όλα τα γούστα και μπορείτε να βάψετε το όχημά σας ανά πάσα στιγμή. Ναι, έβαψα το αγαπημένο μου Lancer EVO μωβ και έκοβα ανέμελες βόλτες στο free roam ακούγοντας το “Cinema” του Benny Benassi. Θα έλεγα να αγοράσετε τον τίτλο μόνο αν θέλετε να θυμηθείτε τα παλιά, καθώς είναι ένα πολύ αξιόλογο Need for Speed παιχνίδι, αλλά θα ήθελα παράλληλα να γνωρίζετε ότι οι οπτικές αναβαθμίσεις είναι κάτω του μετρίου.

Βέβαια, δεν μιλάμε για remake που να φτιάχτηκε εντελώς από την αρχή, αλλά για ένα remaster, που θέλοντας και μη δε γινόταν να ξηλωθεί από την αρχή και να έρθει με καινούργια μηχανή γραφικών. Αν δεν έχετε παίξει ποτέ τον τίτλο και θέλετε να θαυμάσετε καλύτερα γραφικά, προτείνω να προσπεράσετε και να κοιτάξετε κάποιον νεότερο Need for Speed τίτλο ή άλλα εξίσου όμορφα franchises που απευθύνονται στη γενιά που διανύουμε. Θα ήθελα κάτι παραπάνω, έστω τα 60FPS να υπάρχουν ως standard για τις απλές και τις Pro κονσόλες.

Πηγή