Nether Review

Φαντάζομαι πως πολλοί επισκεφτήκατε το review του Nether κάπως υποψιασμένοι πως πρόκειται για ακόμα ένα ελπιδοφόρο survival game με μεταλλαγμένα πλάσματα. Θα ήθελα πάρα πολύ να σας διαψεύσω αλλά δυστυχώς η Phosphor Games δεν μου παρέδωσε την κατάλληλη εμπειρία. Ο πρόλογος που έκανα δεν ήταν τυχαίος και το επίθετο “υποψιασμένοι” που χρησιμοποίησα αναφέρεται στην ύπαρξη πολλαπλών survival games το τελευταίο καιρό όπως τα The Long Dark, Starbound, Rust, DayZ κ.α. Πολλά από αυτά έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα μέχρι στιγμής. Κάποια σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ άλλα όχι και τόσο.

Το Nether έχει ένα πλεονέκτημα: αναπτύχθηκε από μία πολύ ικανή ομάδα, η οποία άφηνε αρκετά ίχνη ελπίδας. Η δημιουργός των Horn και The Dark Meadow φαίνεται πως με το Nether έκανε ένα μεγάλο πείραμα που σε κάποιες περιπτώσεις πετυχαίνει και σε κάποιες άλλες όχι. Οι φορές που αποτυχαίνει, όμως, επισκιάζουν σε μεγάλο βαθμό αυτές που πετυχαίνει ο τίτλος και ενώ θα το αντιμετωπίσουμε ως ένα project που έχει φτάσει στο στάδιο της κυκλοφορίας του, καθ’όλη τη διάρκεια της εμπειρίας μου δεν ένιωσα ποτέ κάτι τέτοιο. Το Nether με καλωσόρισε στον αφιλόξενο κόσμο του με ένα σακίδιο και ένα μεγάλο μαχαίρι και χωρίς να μου εξηγήσει πολλά παραπάνω, με έβαλε απευθείας στο ψητό. Οι παίκτες ξεκινάνε το ταξίδι τους σε μία ασφαλή ζώνη (safe zone) η οποία λειτουργεί και ως κεντρικό hub για πολλές από τις πρώτες δραστηριότητές τους. Από τη μεταφορά εφοδίων μέχρι και την κατάκτηση πύργων ως μέλος μίας συμμαχίας, το Nether προσπαθεί συνεχώς να κρατήσει το ενδιαφέρον των παικτών αμείωτο αλλά δεν το πετυχαίνει. Ειδικότερα, όταν αυτή η προσπάθεια συνοδεύεται από ένα κακό UI, ένα συνεχές κόλλημα στο μενού των servers για πέντε λεπτά και διάφορα glitches ή game crashes. Ο βασικός λόγος που δεν το πετυχαίνει είναι πως εκτός από το crafting των όπλων που μου έδινε μια καλύτερη ευκαιρία στο κομμάτι της επιβίωσης και την συμμετοχή μου σε μία συμμαχία, δε μου χάριζε και πολλούς παραπάνω λόγους για να εξερευνήσω το χάρτη του.

Η δημιουργός των Horn και The Dark Meadow φαίνεται πως με το Nether έκανε ένα μεγάλο πείραμα που σε κάποιες περιπτώσεις πετυχαίνει και σε κάποιες άλλες όχι.

Οι αποστάσεις με τα πόδια ήταν τεράστιες, η έλλειψη πολλών και σωστά εκτελεσμένων random events εμφανής, ενώ η επιστροφή ξανά στο αρχικό επίπεδο σε περίπτωση game over θα τη χαρακτήριζα αποθαρρυντική, κυρίως λόγω της συνεχής επιθετικότητας των άλλων παικτών. Ο στόχος μου ήταν να μαζέψω αντικείμενα για να κατασκευάσω όπλα που θα με βοηθούσαν στην ευκολότερη αντιμετώπιση των Nethers, των μεταλλαγμένων πλασμάτων του παιχνιδιού. Αυτός είναι ο βασικός στόχος που γίνεται αντιληπτός από νωρίς, ενώ αυτός που ακολουθεί είναι η βελτίωση του χαρακτήρα μου που πραγματοποιήθηκε μέσω συνεχής εξόντωσης των πλασμάτων αυτών. Αυτό, όμως, είναι από τα μεγαλύτερα “στραβοπατήματα” του Nether, καθώς δε μου έδωσε ποικιλόμορφους και διαφορετικούς λόγους για να συνεχίσω την περιπέτεια μου στο κόσμο του.

Ο κόσμος του Nether, όμως, ήταν σκληρός και σκοτεινός από την πρώτη στιγμή που εισέβαλλα σε αυτόν ως παίκτης. Το πρώτο επίθετο που χρησιμοποίησα μπορεί να το εκλάβει κανείς ως θετικό και η αλήθεια είναι πως για τα πρώτα λεπτά, ήταν. Το co-op στοχείο του τίτλου αμαυρώνεται, όμως, στη συνέχεια από την κοινότητα του παιχνιδιού και ενώ γράφω αυτές τις γραμμές μου έρχονται στο μυαλό όλες οι φορές που ο χαρακτήρας μου εξοντώθηκε από έναν άλλο παίκτη, λίγο πιο έξω από την ασφαλή ζώνη.

Και εκεί που το παιχνίδι ήδη αγωνιζόταν για να με κάνει να μην τα παρατήσω, η συμπεριφορά των παικτών ήταν αυτό που σίγουρα έδωσε το “τελειωτικό χτύπημα”.

Μπορεί η προσπάθεια των developers να δώσουν ένα πολύ βάρβαρο χαρακτήρα στο παιχνίδι να είναι ευπρόσδεκτη, αλλά άλλο τόσο ανεπιθύμητο και ενοχλητικό είναι το γεγονός πως επηρεάζεται αρνητικά η εμπειρία των παικτών που θέλουν να δουλέψουν ομαδικά. Και εκεί που το παιχνίδι ήδη αγωνιζόταν για να με κάνει να μην τα παρατήσω, η συμπεριφορά των παικτών ήταν αυτό που σίγουρα έδωσε το “τελειωτικό χτύπημα”.

Μιας και χαρακτήρισα το κόσμο του Nether ωμό και αδυσώπητο, θα ήταν τεράστια παράλειψη να μην αναφέρω το βάναυσο και ανατριχιαστικό κλίμα που εκπέμπουν τα σοκάκια των απαγορευμένων περιοχών, με τους developers της Phosphor Games να αναδεικνύουν για ακόμα μία φορά πως μπορούν να δημιουργήσουν ένα “ζωντανό” κόσμο. Μπορεί το Nether να μου άφησε μία πολύ πικρή γεύση, αλλά δε γίνεται να μην αναγνωρίσουμε την καλή δουλειά εκεί που πρέπει.

Πολύτιμη βοήθεια στη δημιουργία μίας πειστικής πόλης που βρίσκεται σε καραντίνα ήταν η προσθήκη των random επιθέσεων από τα nethers όπου κλήθηκα να ενεργοποιήσω ξανά τις συσκευές άμυνας ώστε να αντικρούσω την εισβολή των τεράτων. Αλλά πέρα από το τελευταίο και τις escort αποστολές, ο αριθμός των events ήταν υπερβολικά μικρός μέσα στο παιχνίδι.

Όπως προανέφερα στην αρχή του κειμένου, το Nether αλλού πετυχαίνει και αλλού όχι. Ο τεχνικός τομέας είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση διότι κάνει και τα δύο αυτά πράγματα ταυτόχρονα. Από τη μία έχουμε ένα πολύ άσπλαχνο περιβάλλον που δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα και από την άλλη οι developers ανέπτυξαν ένα αφιλόξενο παιχνίδι για πολλούς gamers καθώς το Nether δεν τα πηγαίνει και πολύ καλά σε mid και low end συστήματα λόγω του κακού optimization. Κάπου εδώ θα θέλαμε να σημειώσουμε πως η ενασχόλησή μας για το review πραγματοποιήθηκε πριν το update του Ιουλίου.