Χαράς ευαγγέλια για τούς πιστούς οπαδούς του κινηματογράφου , καθώς οι εταιρίες διανομής ξεκινούν – αρχής γενομένης απο αυτό τον μήνα – να ρίχνουν στήν κινηματογραφική αρένα σιγά , σιγά , τα λεγόμενα “βαριά χαρτιά”. Οκτώ λοιπόν νέες ταινίες , θεατές ψάχνουν σε μια εβδομάδα που πραγματικά έχει κάτι για όλους. Βέβαια τα εισητήρια συνεχίζουν να πέφτουν (στίς 96 , και κάτι ψιλά , χιλιάδες απο τα 98.600 χιλ. του προηγούμενου 4ήμερου (και με τόσες ταινίες) , τα οποία δείχνουν για άλλη μια φορά την σύγχυση -και μια ψιλο-αδιαφορία- του κοινού , απέναντι στό σινεμά. Ας είναι … η ελπίδα έστω και κινηματογραφική , πεθαίνει τελευταία.
Τρείς ταινίες – η κάθε μια για τούς δικούς της λόγους – μοιράζονται το στέμμα της ταινίας της εβδομάδας. Το προκλητικό πάρτι που στήνει ο Gaspar Noe με την νεα του ταινία Climax , το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Bradley Cooper , η υπέροχη φωνή και ερμηνεία της Lady Gaga και μια κλασική ιστορία αγάπης , στο -κοιτάω στα μάτια τα Oscar- A Star is Born και φυσικά το κύκνειο ερμηνευτικό requiem του σπουδαίου ηθοποιού , σκηνοθέτη , παραγωγού κλπ … Robert Redford , στήν ταινία The Old Man & The Gun.
Συνεχίζουμε με την απογοήτευση της εβδομάδας που ακούει στο Venom με τον Tom Hardy , ενω παρακάτω έχουμε την επιστροφή του σκηνοθέτη Erick Zonca , ο οποίος δέκα χρόνια μετά την ταινία Julia , περνάει μια βόλτα απο την χώρα μας με το χαμηλών πτήσεων αστυνομικό θρίλερ Ο εξαφανισμένος φάκελος (Fleuve Noir/Black Tide) με πρωταγωνιστή τον Vincent Cassel.
Ο εξαιρετικός Χιλιανός δημιουργός Sebastián Lelio (Μία Φανταστική Γυναίκα, Gloria) συνυπογράφει το σενάριο και σκηνοθετεί την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Naomi Alderman με τις καταπληκτικές ερμηνείες των Rachel Weisz (Ο Αστακός) και Rachel McAdams (Το Ημερολόγιο) , στο ψυχολογικό δράμα Disobedience , ενω ο Vahid Jalilvand σκηνοθετεί ενα καλοδομημένο κοινωνικό θρίλερ με τίτλο Περίπτωση Συνείδησης (No Date no signature).
Για τούς μικρούς μας φίλους προβάλεται επίσης η ταινία κινουμένων σχεδίων Το Απίθανο Κοάλα.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:
Climax
Λίγα λόγια για την ταινία: Gaspar Noe . Σχέση αγάπης ή μίσους; Ή και τα δύο; Με τούτο τον auter ποτέ δεν ξέρεις τι να πράξεις. Με δυο πολύ καλές ταινίες στήν φαρέτρα του , το I Stand Alone (1998) και το (για μένα) αγαπημένο Irréversible (2002) , ο 54χρονος Αργεντινός σκηνοθέτης βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία που έγινε είδηση πίσω στο 1996 και στήνει ενα πάρτι … που μόνο αυτός ξέρει.
Με τη δράση τοποθετημένη εξ ολοκλήρου στο εσωτερικό μιας απομονωμένης σχολής χορού, το Climax απεικονίζει τι συμβαίνει σε ένα πάρτι μαθητών της όταν ένα άγνωστο χέρι μπερδεύει αλκοόλ και πανίσχυρες ψυχοτροπικές ουσίες σε ένα μπολ σανγκρία, οδηγώντας σε ομαδικό freak out υπό τους ήχους του Giorgio Moroder, του Aphex Twin και των Daft Punk.
Ο Noe είναι βιρτουόζος. Αυτο δεν του το αμφισβητεί (σχεδόν) κανείς. Απο τα εξαιρετικά και (κατά ομολογία του ιδίου) δύσκολα μονοπλάνα των 10 και βάλε λεπτών και τις εξωπραγματικές γωνίες λήψεων αποκαλύπτει ξεκάθαρα τις προθέσεις του και σε παρασύρει σε ενα (αλα + SODA party) όπου κυριαρχούν ο χορός και τα κλασικά hits εκείνης της εποχής. Κάπου εκεί όμως η σανγκρία μπαίνει στο κόλπο , ο Noe (μαζί και εμείς) “κουμπώνει” το χάπι και το ταξίδι στήν “Χώρα των Θαυμάτων” ξεκινά , με την ταινία να είναι ναι μεν αποτελεσματική (ναι υπάρχουν στιγμές που δεν ξεκολλάς τα μάτια σου απο την οθόνη) με σκηνές που (μερικούς) θα σοκάρουν -οχι στα όρια του Irréversible , αλλά να στερείται παντελώς περιεχομένου , στέκοντας άδεια και σχηματική , μην καταφέρνοντας να προσδώσει στοιχειωδώς βαθύτερο ενδιαφέρον σε χαρακτήρες και στόρι.
Παρόλα τα θετικά του στοιχεία, αυτό που κυριάρχησε είναι η κούραση από τη ναρκισσιστική επιμονή του σκηνοθέτη. Υποθέτω ότι κάποιοι (και μάλλον πολλοί) θα ενθουσιαστούν … εγω πάλι οχι.
2/5
Venom
Υπόθεση: Ο ρεπόρτερ Eddie Brock (Tom Hardy) προσπαθεί πεισματικά να καταστρέψει τον διαβόητο ιδρυτή του Life Foundation, τον ιδιοφυή Carlton Drake (Riz Ahmed), και αυτή η εμμονή επηρεάζει αρνητικά την καριέρα και τη σχέση του με τη σύντροφο του Anne Weying (Michelle Williams). Καθώς ερευνά ένα από τα πειράματα του Drake, ο εξωγήινος συμβιωτής Venom εισχωρεί στο σώμα του Eddie, και έτσι ξαφνικά αποκτά υπερδυνάμεις, καθώς και την ευκαιρία να κάνει ό,τι θέλει. Διεστραμμένος, σκοτεινός, απρόβλεπτος και οργισμένος, ο Venom αφήνει τον Eddie να παλεύει με τις ανεξέλεγκτες ικανότητες του, τις οποίες, ομολογουμένως, βρίσκει συναρπαστικές. Όσο ο Eddie και ο Venom έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν, έρχονται πιο κοντά. Πού αρχίζει ο ένας και πού τελειώνει ο άλλος;
Λίγα λόγια για την ταινία: Είναι ένας από τους πιο αινιγματικούς και σύνθετους χαρακτήρες της Marvel , όπου μάλιστα στο χαρτί μετρά 34 χρόνια ζωής όταν και πρωτοπαρουσιάστηκε με ενα μικρό πέρασμα στο τεύχος The Amazing Spider-Man #252 (1984) μέχρι την πλήρη παρουσιασή του το 1988 στο κόμικ The Amazing Spider-Man #300. Έτσι όταν και ανακοινώθηκε η solo ταινία του , οι κραυγές των φαν ακούστηκαν παντού , με την είδηση όμως να έχει δυο πολύ βασικά (για αυτούς) σκέλη. Το πρώτο (και ανησυχητικό) νεο ήταν οτι το studio που ανέλαβε τα ηνία της ταινίας ήταν αυτό της Sony. Και όλοι ξέρουμε τι σήμαινε αυτό … Spiderman 3 (2007). To δεύτερο και καλύτερο νεο ήταν , οτι τον Eddie Brock θα τον υποδύεται ο Tom Hardy , όπως επίσης και ο σκηνοθέτης της ταινίας θα είναι ο Ruben Fleischer , του εξαιρετικού Zombieland.
Δυστυχώς όμως ο Venom πάσχει απο μια έλλειψη συνοχής και απορρίπτει την ευκαιρία να γίνει μια badass περιπέτεια , με τον Fleischer ανήμπορο να ελέγξει το “τέρας” του με ενα σενάριο πρόχειρο και χωρίς κινηματογραφικό χαρακτήρα , με το αποτέλεσμα να είναι ένα μπερδεμένο φίλμ που ποτέ δεν είναι σίγουρο αν θέλει να είναι κωμικό ή να πάρει τον ευατό του πολύ σοβαρά και εξω απο τα standard που η ίδια η Marvel που έθεσε 10 χρόνια πρίν. Τον πρώτο λόγο – για το αποτέλεσμα – βέβαια έχει η Sony , καθώς η ταινία είναι “in association with Marvel” , στήν οποία υπήρχε διχασμός για το αν η ταινία θα έβγαινε R ή PG-13. Τελικά υπερίσχυσε το δεύτερο (πολλά τα λεφτά) , με αποτέλεσμα λίγους μήνες πρίν την εξοδό της να γίνουν εκτεταμένα reshoots ώστε η ταινία να έρθει “στα μέτρα της”.
Κεφάλαιο Tom Hardy: Στο χαρτί , ο Hardy είναι ο ιδανικός Eddie Brock , ενσωματώνοντας αβίαστα τη ρευστότητα και την παρανοϊκή ψυχραιμία ενός ανθρώπου που καταναλώνεται από τον Venom. O Hardy καταφέρνει τουλάχιστον να παραδώσει λίγες εσκεμμένες στιγμές χιούμορ με το alter ego του και σε αυτό το σημείο ο Fleischer πετυχαίνει διάνα. Παρά όμως την τίμια προσπάθεια του Hardy και απουσίας μιάς σοβαρής σεναριακής πένας , πέφτει στο κενό. Αναλώνεται σε ατελείωτα κυνηγητά και ατάκες για να γεμίσει ο φιλμικός χρόνος , ενω η χημεία μεταξύ του ίδιου και της Michelle Williams (ανύπαρκτη σεναριακά και ερμηνευτικά) είναι κάτω του μετρίου.
Με δυο λόγια … μια συμπαθητική και οχι απαραίτητα κακή ταινία φαντασίας , με αρκετές δυνατότητες να είναι το κάτι παραπάνω όπου λόγω του κακογραμμένου σεναρίου και στήν προσπάθειά της να στήσει τον κόσμο του άντι-ήρωα , και φυσικά με την προοπτική να δημιουργηθεί μια σειρά ταινιών , χάνει σε πολλά σημεία τη συνοχή της και απογοητεύει.
1.5/5
Disobedience
Λίγα λόγια για την ταινία: Η εξοστρακισμένη Ronit (Rachel Weisz) επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη στην κοινότητα των Ορθόδοξων Εβραίων στο Λονδίνο για την κηδεία του ραβίνου πατέρα της. Συναντά την παιδική της φίλη Esti (Rachel McAdams), που είναι πια παντρεμένη με τον διάδοχο του πατέρα της, και ένα για χρόνια καταπιεσμένο, απαγορευμένο πάθος επιστρέφει δριμύ.
Ο εξαιρετικός Χιλιανός δημιουργός Sebastián Lelio (Μία Φανταστική Γυναίκα, Gloria) συνυπογράφει το σενάριο και σκηνοθετεί την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Naomi Alderman με τις καταπληκτικές ερμηνείες των Rachel Weisz (Ο Αστακός), Rachel McAdams (Το Ημερολόγιο) και Alessandro Nivola (Οδηγός Διαπλοκής).
Μία καθηλωτική ιστορία για την αγάπη και την καταπιεσμένη επιθυμία, για την πίστη και την παράβαση των κανόνων, για τις συγκρούσεις και την αποδοχή. Τοποθετημένη στα πλαίσια μιας αυστηρής ορθόδοξης εβραϊκής κοινότητας στο βόρειο Λονδίνο, η καλογραμμένη ταινία (συνυπογράφει η σεναριογράφος του Ida, Rebecca Lenkiewicz) μαγεύει με τη μοναδική ατμόσφαιρα της, την ανθρωποκεντρική σκηνοθεσία και το πάθος των δύο ηρωίδων.
3/5
Α star is born
Σύνοψη: Ο Τζάκσον Μέιν, ένας φτασμένος, αλλά αυτοκαταστροφικός και αλκοολικός αστέρας της country μουσικής, θα ανακαλύψει τυχαία στο διάλειμμα της περιοδείας του την Αλι, μια άσημη σερβιτόρα με όνειρα καριέρας στο τραγούδι. Αν και εκείνη έχει αρχίσει να εγκαταλείπει το όνειρο της να γίνει μεγάλη τραγουδίστρια, ο Τζακσον εντυπωσιασμένος από το εκρηκτικό της ταλέντο θα την ερωτευτεί και θα τη βοηθήσει να ανέβει ψηλά, όμως οι προσωπικοί του δαίμονες και οι απαιτήσεις του χώρου του θεάματος θα οδηγήσουν αυτόν τον έρωτα στην αναπόφευκτη κρίση και στην τραγική κορύφωση. Η ηλικία του και το πρόβλημα αλκοολισμού που αντιμετωπίζει επηρεάζουν αρνητικά την κατάσταση.
Διαβάστε την γνώμη μας για την ταινία εδω
The Old Man & the Gun
Σύνοψη: Το φίλμ ακολουθεί την αληθινή ιστορία του Forrest Tucker (Robert Redford), ο οποίος ύστερα απο την θρασύτατη απόδρασή του απο την φυλακή San Quentin σε ηλικία 70 χρόνων, ξεκίνησε μια πρωτοφανή σειρά ληστειών που μπέρδεψε τις αρχές και μάγεψε το κοινό. Το σενάριο είναι βασισμένο σε ένα άρθρο που έγραψε για την υπόθεση ο David Grann το 2003, στο The New Yorker, το οποίο στη συνέχεια έγινε μέρος ενός μεγαλύτερου βιβλίου του με τίτλο ‘The Devil and Sherlock Holmes’.
Διαβάστε την αποψή μας για την ταινία εδω
No Date no signature
Λίγα λόγια για την ταινία: Ένας ευυπόληπτος ιατροδικαστής εμπλέκεται σε ένα τροχαίο, όπου τραυματίζεται ένα οχτάχρονο αγοράκι. Ο άνδρας προτίθεται να πληρώσει αποζημίωση στον πατέρα του παιδιού και να το μεταφέρει στο νοσοκομείο, αλλά εις μάτην. Το άλλο πρωί, βρίσκει στο νοσοκομείο το πτώμα του αγοριού που έχει μεταφερθεί εκεί για αυτοψία, αλλά η πρώτη γνωμάτευση δείχνει θάνατο από δηλητηρίαση.
Ένα εκλεκτό δείγμα του κινηματογράφου των ηθικών διλημμάτων, μπολιασμένo με την ιρανική κινηματογραφική παράδοση της ενδελεχούς μελέτης χαρακτήρων, μια ελεγεία για τους ανθρώπους που ονειρευόμασταν να γίνουμε κι όμως θάψαμε μέσα μας.
Fleuve Noir/Black Tide
Υπόθεση: Ο Ντάνυ, έφηβος γιος της οικογένειας Αρνώ, εξαφανίζεται. Ο Φρανσουά Βισκόντι (Vincent CΑSSEL), ένας έμπειρος μα καταπονημένος ντετέκτιβ της αστυνομίας, αναλαμβάνει την υπόθεση και ξεκινά τις έρευνες για τον αγνοούμενο νεαρό, όμως ταυτόχρονα μοιάζει απρόθυμος να ασχοληθεί με τον δικό του 16χρονο γιο, Ντενί. Ο Γιαν Μπελαίλ (Romain DURIS), πρώην καθηγητής του Ντάνυ, όταν μαθαίνει για την εξαφάνιση, δείχνει έντονο ενδιαφέρον και προσφέρεται να συνεισφέρει στις έρευνες της αστυνομίας. Όμως, καθώς η υπόθεση οδηγείται προς μια λύση, τίποτα δεν είναι όπως μοιάζει…
Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Erick Zonca (Η Ονειρεμένη Ζωή των Αγγέλων) χαράζει δυο διαφορετικές πορείες στήν ταινία του . Απο την μια έχουμε μια περίεργη υπόθεση φόνου και απο την άλλη έναν μπάτσο στα όρια της κατάρρευσης , παλεύοντας με τους προσωπικούς του δαίμονες πνιγμένους στο Ballantines και στα Camel , αναζηντώντας την προσωπική του λύτρωση , με ενα γάμο που δεν υπάρχει , ούτε καν σαν ανάμνηση και έναν γιο ο οποίος είναι “βαποράκι” με τον πατέρα να κάνει τα στραβά μάτια (ενίοτε). Και όμως αυτός ο Bad Lieutenant … τα έχει 400!
Μπορεί το σενάριο και η σκηνοθεσία του Zonca να μην διεκδικεί δάφνες ποιότητας η ακόμα και πρωτοτυπίας , η ιστορία όμως διαπραγματεύεται το θέμα των σχέσεων μεταξύ παιδιών και γονιών, που μερικές φορές είναι δύσκολες και κάποιες φορές σχεδόν τρομακτικές. Η σύνθετη πλοκή της , που από αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει , είναι γεμάτη βίαιη ανθρωπιά με τούς ήρωες σε αυτό το φιλμ νουάρ να χάνουν και βρίσκουν πάλι τους εαυτούς τους αντιμετωπίζοντας το “κακό” , με τις ερμηνείες των Cassel , Duris (στο ρόλο του ανατριχιαστικού γείτονα) και της Sandrine Kiberlain να είναι εξαιρετικά αξιοσημείωτες όταν δίνουν όλο αυτό το ψυχολογικό και παθολογικό φορτίο στους αντίστοιχους χαρακτήρες τους.
Στο τέλος , όμως , “Ο Εξαφανισμένος Φάκελος” προσφέρει πάρα πολλά (από την άποψη της ανθρώπινης δυστυχίας) και πολύ λίγα (από την άποψη της αληθοφανούς αφήγησης) … τόσα ώστε να είναι αποτελεσματική την ώρα της προβολής , με το αίσθημα όμως της μη ικανοποίησης από το όραμα του Zonca. Τουλάχιστον δεν θα το μετανιώσετε.
3/5
Blinky Bill the movie
Λίγα λόγια για την ταινία: Ο Blinky Bill είναι ένα μικρό και αξιαγάπητο κοάλα με μεγάλη φαντασία. Ένας εξερευνητής στην καρδιά, που ονειρεύεται να αφήσει την μικρή του πράσινη πόλη και να ακολουθήσει τον εξερευνητή πατέρα του στα ταξίδια του. Όταν όμως ο Μr. Bill χάνεται σε ένα ταξίδι του, ο Βlinky είναι ο μόνος που πιστεύει ότι ο πατέρας του είναι ακόμα ζωντανός. Κάπως έτσι ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι, συναντάει νέους φίλους στην ατέλειωτη έρημο, σε μια περιπέτεια που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον επικίνδυνο έξω κόσμο μακριά από το σπίτι του.
Έκανε την εμφάνισή του πίσω στο μακρινό 1933, όταν η Dorothy Wall κυκλοφόρησε στην Αυστραλία μια σειρά βιβλίων για ένα μικρό, ταξιδιάρικο, ατρόμητο και φιλικό κοάλα, που αργότερα έγινε διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Blinky Bill ως ένα ανθρωπόμορφο κοάλα θεωρείται ένας μικρός εθνικός ήρωας στην Αυστραλία, όπου εκτός από τα βιβλία, έχει τυπωθεί σε κόμικ ιστορίες και γραμματόσημα, ενώ έχει δώσει και το όνομά του στον φάρο της γέφυρας Harbour στο Σίδνει.
Ώσπου έφτασε η στιγμή θα μεταφερθεί και στην μεγάλη οθόνη, πρώτα το 1993 και αργότερα το 2015 σε μια νέα περιπέτεια, που οδήγησε και σε μια σειρά τηλεοπτικών επεισοδίων. Αυτή η νέα περιπέτεια, Το Απίθανο Κοάλα (Blinky Bill Τhe Movie) κυκλοφορεί και στις ελληνικές αίθουσες, σε μεταγλωττισμένη εκδοχή για να αφηγηθεί την ιστορία του Blinky Bill, που ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι για να ανακαλύψει τον χαμένο του πατέρα. Ένας ύμνος στην αγάπη, στην οικογένεια και στην φιλία που θα συνεπάρει μικρούς και μεγάλους.
