Με τις ζέστες … να σφίγγουν, έξι νέες και ενδιαφέρουσες ταινίες, που πραγματικά αξίζουν την επίσκεψη σε κάποιο θερινό, ή για αυτούς που δεν αντέχουν την πολλή ζέστη, σε μια άνετη και full air-condition σκοτεινή αίθουσα έρχονται τούτη την εβδομάδα.
Πλούσιος σε θεματολογία ο κινηματογραφικός κατάλογος της νέας εβδομάδας, με κάτι καλό για όλους. Επικίνδυνα παιχνίδια παίζονται πίσω απο την πλάτη του Πρόεδρου της Αργεντινής (με την μορφή του Ricardo Darin) στο πολιτικό θρίλερ αγωνίας The Summit, ο James Marsh μας μεταφέρει στήν Αγγλία του 1968 με μια ιστορία επιβίωσης που συνέβη στην πραγματικότητα, με εκλεκτό cast και με τίτλο The Mercy και ο Shubhashish Bhutiani κάνει ενα τρυφερό κινηματογραφικό ντεμπούτο που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας, για την Σωτηρία της Ψυχής (Hotel Salvation).
Ο Peyton Reed επιστρέφει στήν σκηνοθετική καρέκλα της Marvel με τις νέες περιπέτειες του μικροσκοπικού, αλλά μεγάλου στήν καρδιά, Ant-Man, με την εξίσου μικρή (στο μάτι) αλλά μεγάλη σε εμπειρία … Σφήκα … στο πλάι του, o σεναριογράφος του Contratiempo μας προσφέρει ανατριχίλες και μυστήριο στο Ισπανικό θρίλερ Secuestro και οι δημιουργοί των «Αθικτων» οργανώνουν τη μεγαλύτερη γιορτή που πήγε ποτέ τόσο στραβά, στήν γαλλική κωμωδία C’est la Vie!
Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:
Hotel Salvation
Υπόθεση: Ο Ρατζίβ αναγκάζεται να παρατήσει τα πάντα ώστε να εκπληρώσει την τελευταία και παράξενη επιθυμία του πατέρα του να ταξιδέψει στο Βαρανάσι για να σώσει την ψυχή του. Το ταξίδι που ακολουθεί αναγκάζει τους δύο άντρες να επανασυνδεθούν ο ένας με τον άλλον και με τον κόσμο γύρω τους.
Λίγα λόγια για την ταινία: Εκπροσωπώντας το νέο κύμα κινηματογραφιστών από την Νοτιοανατολική Ασία, ο εικοσιεξάχρονος Bhutiani εξερευνά οικουμενικά θέματα όπως το πέρασμα του χρόνου, την θνητότητα και το νόημα της ζωής αλλά και τις παραδόσεις της Ινδικής κουλτούρας μέσα από μια πανανθρώπινη συγκινητική ιστορία ελπίδας διαποτισμένη με μοναδικό χιούμορ και με τα αξέχαστα τοπία της ιερής πόλης του Βαρανάσι να προσφέρουν ένα αλησμόνητο σκηνικό.
Η ταινία εκφράζει ταυτόχρονα και τη διαμάχη ανάμεσα στον μοντέρνο κόσμο και τις παραδόσεις, η πνευματική απελευθέρωση του πατέρα, η πιο υλική απελευθέρωση του γιου, αιχμάλωτου της δουλειάς του και της τεχνολογίας, καθώς και η απελευθέρωση της εγγονής από την παράδοση, επιλέγοντας να παντρευτεί από έρωτα και να εργαστεί, και με την συμφιλίωση να είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας του Bhutiani, όπου στο τέλος της ζωής μας έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε όλα τα λάθη που κάναμε. Όλα αυτές οι καταστάσεις γίνονται ακόμα πιο έντονες κάτω απο την βαριά σκιά της ιερής πόλης του Βαρανάσι όπου πατέρας (εκπληκτικός ο Lalit Behl) και γιός (πολύ καλή η ερμηνεία του Adil Hussain) στήν τελευταία τους περιπέτεια θα αναγκαστούν να επανασυνδεθούν ο ένας με τον άλλον, αλλά και με τον κόσμο γύρω τους.
Το Hotel Salvation αγγίζει όλες τις γενιές και είναι στην ουσία της μια ταινία για τη ζωή, την οικογένεια και την αγάπη σε όλες της τις διαστάσεις.
3/5
C’est la Vie!
Λίγα λόγια για την ταινία: O Μαξ ασχολείται με την τροφοδοσία εδώ και 30 χρόνια. Εχει οργανώσει εκατοντάδες πάρτι στη ζωή του. Σήμερα, έχει αναλάβει έναν πανέμορφο γάμο, ακόμη έναν, σε ένα αρχοντικό του 17ου αιώνα, μεταξύ του Πιέρ και της Ελένα. Ως συνήθως, ο Μαξ έχει συντονίσει τα πάντα: έχει προσλάβει μία στρατιά σερβιτόρων και σεφ, έχει προτείνει φωτογράφο στο ζευγάρι, έχει κλείσει την ορχήστρα, έχει κανονίσει τον ανθοστολισμό. Με λίγα λόγια, υπάρχουν όλα τα συστατικά για να είναι επιτυχημένο το μυστήριο… Σύντομα, όμως, οι ισορροπίες θα διαταραχθούν, και κάθε στιγμή ευτυχίας, θα μετατραπεί σε χαοτική καταστροφή.
H ταινία που έκλεισε το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο το 2017 είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία με έναν τεράστιο θίασο καταξιωμένων ηθοποιών, ενώ το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Ολιβιέ Νακάς και Ερίκ Τολεντανό, οι δημιουργοί που καθήλωσαν το κοινό ανά τον κόσμο με την μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία «Άθικτοι» (2011).
The Summit
Υπόθεση: Ο πρόεδρος της Αργεντινής βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στην πολιτική και την προσωπική του ζωή κατά τη διάρκεια μιας συνόδου κορυφής σε ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο στην καρδιά των Άνδεων όπου και θα οριστικοποιηθούν περιφερειακές στρατηγικές, γεωπολιτικές συμμαχίες και το φλέγον ζήτημα της διαχείρισης του πετρελαίου της Λατινικής Αμερικής. Ο πρόεδρος έχει να πάρει μια τρομακτική απόφαση: θα προστατέψει την εξουσία του ή θα σταθεί στην οικογένειά του και θα υπερασπιστεί τις αξίες του;
Λίγα λόγια για την ταινία: Η ταινία ξεκινάει αρκετά ρεαλιστικά: μπαίνουμε στην προεδρική κατοικία όπου γνωρίζουμε τον Πρόεδρο και την ομάδα του, τους ακολουθούμε στο Σαντιάγκο της Χιλής και γνωρίζουμε του υπόλοιπους προέδρους που θα λάβουν μέρος στη σύνοδο κορυφής. Η ατμόσφαιρα αλλάζει όταν εμφανίζεται η κόρη του προέδρου. Η ψυχολογική της κατάσταση επηρεάζει την ταινία κι έτσι η ατμόσφαιρα γίνεται πιο παράξενη. Όταν, πλέον, επιστρέφουμε στις πολιτικές διαπραγματεύσεις, το μεταφυσικό μπλέκεται με την πραγματικότητα.
To The Summit είναι ένα πορτραίτο ενός φανταστικού προέδρου ή του κάθε προέδρου που έχει να αντιμετωπίσει ένα σκάνδαλο διαφθοράς που αφορά την κόρη του (η την οικογενειά του) ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας του. Επίκαιρη οσο ποτέ, με πρωταγωνιστή τον Ricardo Darin και σε σκηνοθεσία του βραβευμένου στις Κάννες Σαντιάγκο Μίτρε, η ταινία πατάει πάνω στο πολιτικό σινεμά των ΄70s και συνομιλεί με το (σχεδόν) μακιαβελικό House of Cards, σχετικά με τους προσωπικούς δαίμονες και τούς πολιτικούς αγώνες ενός προέδρου ενός έθνους, στην σημερινή Trump και post-Brexit εποχή και γίνεται είναι ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, στα χνάρια της πολιτικής, η οποία βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση συνεχούς αναταραχής και ταχείας αλλαγής.
Ο συγγραφέας-σκηνοθέτης Σαντιάγκο Μίτερ συνεχίζει να επιδεικνύει έντονο ενδιαφέρον για την πολιτική, μετά το εντυπωσιακό ντεπούτο, με την ταινία The Student , σχετικά με τις φοιτητικές εκλογές στο Μπουένος Άιρες και τον νικητή της εβδομάδας κριτικών του φεστιβάλ των Καννών του 2015 Paulina , για την πολιτική αφύπνιση μιας γυναίκας στην ύπαιθρο.
Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες ταινίες του, οι οποίες ήταν πολύ χαλαρές και σκοπίμως κάπως ακατάστατες, όπως η πραγματική ζωή και η πραγματική πολιτική, ο σκηνοθέτης εδω επιλέγει μια πιο επιβλητική προσέγγιση, η οποία αρχικά φαίνεται κατανοητή, βλέποντας την πολιτική ένος πιο υψηλού επιπέδου που απεικονίζεται εδώ. Αλλά τα κλασσικά συνθετικά πλάνα, σίγουρα μεγαλοπρεπή αλλά και κάπως άκαμπτα, τελικά δουλεύουν ενάντια στην ακαταστασία που αναδύεται απο την καρδιά της αφήγησης, καθώς ο Blanco (Darin) πρέπει να αντιμετωπίσει όχι μόνο το παιχνίδι που παίζεται εναντίον του, που περιλαμβάνουν τα εθνικά συμφέροντα της Αργεντινής, αλλά επίσης και την ασταθή ψυχολογικά ενήλικη κόρη του, Μαρίνα (Dolores Fonzi), δεν καταφέρνει ποτέ να διατυπώσει το γεγονός ότι οι πολιτικοί είναι και άνθρωποι, ενώ η φύση της πολιτικής του ατζέντας, που συνορεύει με το σκιερό πολιτικό Castex (Gerardo Romano) παραμένει ομοίως διφορούμενη.
Ο Darín καταφέρνει, με την ερμηνεία του, να διατηρήσει πολύ καλά την ουσιαστική ακαταστασία του Blanco, αφήνοντας το ζήτημα της ενοχής του ή της αθωότητάς του με πολλά υπονοούμενα, ενω την παράσταση κλέβει (για λίγο) με μια ογκώδη εμφάνιση ο Christian Slater ως απεσταλμένος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών στήν προσπαθειά του να επηρεάσει τα πράγματα πίσω από τα παρασκήνια.
Μια έξυπνη και ενήλικη ταινία που καλεί τον θεατή να προβληματιστεί για την τρέχουσα πολιτική, ενω το μεγαλύτερο της ατού είναι η μετατροπή της από ένα πολιτικό θρίλερ σε μια αλληγορία του κακού.
3/5
Ant-Man and the Wasp
Λίγα λόγια για την ταινία: O Ant-Man και η Σφήκα, ένα καινούργιο κεφάλαιο με τους υπερήρωες που έχουν την ασύλληπτη ικανότητα να μικραίνουν, σκηνοθετημένο όπως και το πρώτο, από τον Peyton Reed, ξαναφέρνει στη μεγάλη οθόνη τον Paul Rudd στο ρόλο του νέου Ant-man, Scott Lang, τον Michael Douglas ως Δρ. Pym, καθώς και την Evangeline Lilly, στον μεγεθυμένο και φανταστικό ρόλο της Hope, δηλαδή της νέας Σφήκας. Παλιοί γνώριμοι και νέοι χαρακτήρες εμφανίζονται, τα ρίσκα μεγαλώνουν, οι τεχνολογικές εξελίξεις εκτοξεύονται και η διασκέδαση αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις!
Η γνώμη μας: Διαβάστε την αναλυτικά εδω
The Mercy
Υπόθεση: Το 1968, ένας ερασιτέχνης ιστιοπλόος λαμβάνει μέρος στον αγώνα Sunday Times Golden Globe Race με την ελπίδα να γίνει ο πρώτος στην ιστορία που γύρισε την υφήλιο μόνος του σε ιστιοπλοϊκό χωρίς καμία στάση. Με ένα μισοτελειωμένο σκάφος αφήνει την οικογένεια και την δουλειά του για ένα επικίνδυνο και μοναχικό ταξίδι. Η ιστορία του Κρόουχερστ και οι δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά την διάρκεια της επικής διαδρομής του καθώς η σύζυγος και τα παιδιά του περίμεναν την επιστροφή του παραμένει ένα από τα πιο διαρκή μυστήρια της σύγχρονής ιστορίας.
Λίγα λόγια για την ταινία: Με τα αειθαλή δραματικά θέματα της μεγάλης φιλοδοξίας, της οικονομικής απελπισίας και της ανθρώπινης γενναιότητας, η ιστορία του Crowhurst έχει ήδη εμπνεύσει θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα, ντοκιμαντέρ, ακόμη και όπερες.
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης James Marsh, του οποίου τα βραβεία περιλαμβάνουν του Οσκαρικού ντοκιμαντέρ Man on Wire και του επίσης βραβευμένου biopic, Theory of Everything, μας μεταφέρει στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μας αφηγείται μια ακόμη ιστορία επιβίωσης που συνέβη στην πραγματικότητα. Το καταδικασμένο (απο την αρχή) ταξίδι του ερασιτέχνη ιστιοπλόου Donald Crowhurst, που ως άλλος, αλλά σύγχρονος Δον Κιχώτης δεν κυνηγάει ανεμόμυλους αλλά τον γύρο της υφηλίου μόνος του σε ενα μισοτελειωμένο ιστιοπλοϊκό χωρίς καμία στάση.
«Ένας άνθρωπος μόνος του στη θάλασσα είναι ίσως το πιο μοναχικό πλάσμα στον κόσμο», αναφέρει ο διοργανωτής αυτού του δύσκολου αγώνα που στην εποχή του ενέπνευσε πολλούς θαλασσοπόρους. Σε αυτή ακριβώς την αίσθηση της μοναξιάς εστιάζει ο Marsh, προσπαθώντας να απομακρυνθεί από την κινηματογράφηση μιας άπλης ιστιοπλοϊκής περιπέτειας. Ο Marsh όμως ενδιαφέρεται λιγότερο για το μυστήριο που εξακολουθεί να καλύπτει την ιστορία του Crowhurst και περισσότερο για το γιατί ένας άνθρωπος θα κινδύνευε τα πάντα για μια αίσθηση προσωπικής ικανοποίησης. Για αυτό τον λόγο και ο σκηνοθέτης προτιμάει να πει τα γεγονότα απο την δική του οπτική γωνία, σχεδόν με μια μελετημένη κοινωνική προσέγγιση η οποία φτάνει να αγγίξει ακόμα και την δική μας εποχή, με την ηθελημένη παραπλάνηση της κοινής γνώμης, την ασφυκτική πίεση των ΜΜΕ, αλλά και την ταυτόχρονη εκμετάλλευσή του απο αυτά.
Οι σκηνές με τον μοναχικό Crowhurst -με την μορφή του Colin Firth, και με την υποκριτική του γκάμα σε full ρυθμούς- στήν θάλασσα είναι μοναδικές, αν και η ταινία ξοδεύει λίγο παραπάνω χρόνο στήν στεριά την οποία όμως στηρίζει υποκριτικά η Rachel Weisz.
Το The Mercy παρ ‘όλα τα ελαττώματά του, εξακολουθεί να είναι μια αξιόλογη ταινία, συναρπαστική και τεχνικά καλά κατασκευασμένη.
2.5/5
Secuestro
Υπόθεση: Η Πατρίτσια ντε Λούκας, μία κορυφαία δικηγόρος, βλέπει τη ζωή της να μετατρέπεται σε εφιάλτη, όταν ο κωφάλαλος γιος της Βίκτορ εξαφανίζεται από το σχολείο χωρίς κανένα ίχνος. Λίγες ώρες μετά, το παιδί εμφανίζεται γεμάτο μώλωπες και καταϊδρωμένο, ισχυριζόμενο πως το απήγαγε ένας άντρας, από τα χέρια του οποίου κατάφερε να δραπετεύσει. Η αστυνομία κινητοποιείται και αφού δείξει φωτογραφίες υπόπτων στον μικρό Βίκτορ, ο κύριος ύποπτος συλλαμβάνεται. Ωστόσο, τα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι ακλόνητα και ο υποτιθέμενος απαγωγέας αφήνεται ελεύθερος από την αστυνομία. Η Πατρίσια, φοβισμένη για την ασφάλεια του γιου της, παρασύρεται και υποκύπτει, ως μητέρα, σε κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ πριν: παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της. Η κατάσταση κλιμακώνεται εκτός ελέγχου και οι συνέπειες είναι απρόβλεπτες…
Λίγα λόγια για την ταινία: Η ταινία είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ που αντανακλά τον σημερινό κόσμο. Είναι ένα πορτρέτο της χαμένης αθωότητας. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί πια, αλλά άνθρωποι με αδυναμίες, φιλοδοξία και έναν εγωισμό που τους κάνει αυτό που είναι.
Μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο σε έναν λαμπρό δικηγόρο που μετά από χρόνια ως δημόσιος συνήγορος υπερασπιζόμενος μικροεγκληματίες, βιαστές και κλέφτες, γνωρίζοντας ότι είναι ένοχοι, επιλέγει να υπερασπιστεί το ίδιο είδος ανθρώπων, αλλά κερδίζοντας χρήματα;
Ποια είναι τα ηθικά όρια του συστήματος μας; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Μπορεί η αγάπη μιας μητέρας να ξεπεράσει τους κανόνες για να προστατέψει τον γιο της; Τι περιμένουμε από τους άλλους;
Eνα δείγμα της ομάδας πίσω από το ισπανικό κύμα εκπληκτικών ψυχολογικών θρίλερ της τελευταίας δεκαετίας, όπως «Το Σώμα», «Το Ορφανοτροφείο» και «Τα Μάτια της Τζούλια». Ο σεναριογράφος της ταινίας «Αόρατος Επισκέπτης» Όριολ Πάουλο πλέκει εδώ ένα αγωνιώδες θρίλερ μυστηρίου με έντονο ρυθμό και πολλές ανατροπές, ενώ τη σκηνοθεσία αναλαμβάνει η σπουδαία παραγωγός ισπανικών θρίλερ Μαρ Ταργκάρονα, η οποία όμως δεν μπορεί να διαχειριστεί το ομολογουμένως πολύ καλό σενάριο. Έτσι μένει σε μια στατική κινηματογράφηση χωρίς την μεγάλη έκπληξη η ακόμα και ανατροπή, μέχρι φυσικά το φινάλε όπου ολα ξεκαθαρίζουν.
Η εκφραστική Μπλάνκα Πορτίγιο («Ραγισμένες αγκαλιές», «Γύρνα Πίσω») πρωταγωνιστεί ερμηνεύοντας δεξιοτεχνικά μία μητέρα που θα φτάσει στα άκρα για να προστατεύσει το παιδί της, ξεπερνώντας τους ηθικούς κανόνες σε ένα ανελέητο κυνήγι γάτας-ποντικιού, με μόνη ένσταση την μεγάλη διαφορά ηλικίας της πρωταγωνίστριας σε αντίθεση με το παιδί … κάτι δεν κολλάει εκεί.
Η Απαγωγή ανήκει στό πολύ πετυχημένο gerne που έχει βάλει στήν ζωή μας ο ισπανικός κινηματογράφος, που όμως δεν προσθέτει απολύτως τίποτα μετά το πέρας των 105 λεπτών που διαρκεί.
1.5/5
