Αρχικά σκέφτηκα να μην ασχοληθώ καθόλου με το Athens Pride αλλά με προκάλεσαν τα σχόλια εκείνων που με σφορδρότητα υποστήριξαν ότι σώνει και καλά το Athens Pride πρέπει να γίνεται αλλά και τα σχόλια εκείνα που είναι σαν μαχαίρι
για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτό που λίγοι έχουν αντιληφθεί είναι ότι μιλάμε για ανθρώπους και όχι για άψυχα αντικείμενα. Θα σας παραθέσω την αποψή μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι σωστή. Μπορείτε να διαφωνήσετε, μπορείτε να συμφωνήσετε! Δημοκρατία έχουμε, τουλάχιστον όσον αφορά στις μεταξύ μας σχέσεις.
Αρχικά να σας πω ότι έχω δύο φίλους ομοφυλόφιλους και δεκάδες γνωστούς, με τους οποίους γνωρίζομαι εδώ και πολλά χρόνια, σχεδόν από τα 18 μου. Είναι δύο εξαιρετικά άτομα, καλλιεργημένα, μορφωμένα, ευφυή, επιτυχημένα και διακρίνονται από αξιοπρέπεια. Είναι δύο άτομα, για τα οποία ουδέποτε ενδιαφέρθηκα για την σεξουαλική τους ταυτότητα. Δύο άνθρωποι άκρως συνειδητοποιημένοι, οι οποίοι γνωρίζουν ότι αφού εκείνοι δέχτηκαν αυτό που είναι, μπορούν να το κάνουν και οι υπόλοιποι. Άλλωστε, κανένας δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει την ταυτότητα του άλλου. Εγώ τους έκανα φίλους μου και μοιράστηκα και συνεχίζω να μοιράζομαι μαζί τους μυστικά και φοβίες, γιατί μου κάνουν σαν άνθρωποι. Είναι καλοί άνθρωποι. Τελεία και παύλα. Τους αγαπώ για αυτό που είναι και όχι για τις επιλογές στην κρεβατοκάμαρά τους.
Οι φίλοι μου αυτοί δεν πήγαν στο Athens Pride 2017 που έγινε μετά δόξης και τιμής στην πλατεία Συντάγματος, γιατί πολύ απλά, δεν έχουν λόγο να το κάνουν. Είναι ευτυχισμένοι, έχουν βολέψει τις ζωές τους και ζουν με απόλυτη ελευθερία χωρίς να δίνουν λόγο για το τι είναι και για το τι δεν είναι. Δεν κρύβονται αλλά δεν το διατυμπανίζουν! Όπως και κανένας ώριμος straight δεν διατυμπανίζει τον έρωτά του με την σύντροφό του, εκτός αν είναι 15 ετών.
Ξέρετε, ο κόσμος – αναμφισβήτητα υπάρχουν χιλιάδες ταμπού ακόμα – δεν πρόκειται να αλλάξει άποψη είτε γίνει ένα Athens Pride, είτε γίνουν δεκάδες. Το να επιδεικνύεις αυτό που είσαι με τόσο θορυβώδη τρόπο, για μένα σημαίνει ένα πράγμα: νιώθεις εσύ άβολα, δεν μπορείς να το διαχειριστείς και θέλεις να το φωνάξεις λες και αυτό θα σε λυτρώσει. Μπορεί και να σε λυτρώσει αλλά δεν νομίζω ότι οι παρελάσεις στα άρματα,όντας ημίγυμνος για να μην πω σχεδόν γυμνός, θα σε βοηθήσει σε κάτι.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι δεκτικοί σε αυτούς που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και υπάρχουν χιλιάδες ταμπού, που πρέπει να “πέσουν”. Αλλά αυτό είναι θέμα παιδείας και καλλιέργειας. Γιατί είτε είσαι straight είτε είσαι gay, αυτό είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή η οποία δεν αφορά σε κανέναν άλλο εκτός από σένα. Εσύ χτίζεις την ζωή σου…
Κάνοντας λοιπόν την παρέλαση, κερδίζεις τι; Θα σε αποδεχτούν περισσότερο; Όχι! Γιατί λοιπόν πρέπει να διατυμπανίζεις ότι είσαι ομοφυλόφιλος; Στο δικό μου μυαλό, λοιπόν, εσύ ο ίδιος βρίσκεις τρόπο να θέλεις σώνει και καλά να ξεχωρίζεις από τους υπόλοιπους. Εσύ ο ίδιος βάζεις ταμπέλα στον εαυτό σου.
Και όταν ακούω παράπονα τύπου, με έχουν κάνει πέρα και με έχουν απομονώσει, σημαίνει ότι εσύ δεν έχεις κάνει κάτι καλά ή ότι βλέπεις φαντάσματα, γιατί εσύ νομίζεις ότι είσαι κάτι διαφορετικό. Ο ρατσισμός ξεκινάει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων από σένα τον ίδιο.
Υπάρχει εργασιακός τομέας που να έχουν αποκλειστεί οι ομοφυλόφιλοι; Στα media δίνουν δυναμικό παρόν, στα δικαστικά έδρανα το ίδιο, σώζουν ζωές και είναι υπερήφανοι για αυτό, μανατζάρουν ολόκληρους κολοσσούς, κατέχουν θέσεις κλειδιά, έχουν φάει την μισή τους ζωή στα θρανία και διαπρέπουν σε επιστημονικά πεδία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στην υποκριτική, στην συγγραφή στην ποίηση, στην ζωγραφική και στην πολιτική!
Δεν περπατάνε και σου λένε: “Γεια σου, είμαι ο Α και είμαι ομοφυλόφιλος και είμαι υπερήφανος”. Και γιατί να ξέρει ο διπλανός σου αν είσαι ομοφυλόφιλος ή όχι; Γιατί πρέπει να ξέρει ο οποιοσδήποτε τι κάνεις στο κρεβάτι σου;
Ποτέ δεν το κατάλαβα και πιστέψτε με υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα ομοφυλόφιλών που επίσης δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω την μητέρα που βγαίνει και δηλώνει ότι είναι υπερήφανη που η κόρη της είναι λεσβία. Γιατί να βάζει η ίδια η μητέρα ταμπέλα στο παιδί της; Δεν θα ήταν υπερήφανη για το παιδί της έτσι κι αλλιώς; Δηλαδή αν η κόρη της ήταν δεν ήταν ομοφυλόφιλη δεν θα ήταν υπερήφανη;
Το φυσιολογικό είναι μια μητέρα και ένας πατέρας να αποδέχονται το παιδί τους. Ακόμα και αν δεν μπορούν να το αποδεχτούν πλήρως, οφείλουν να προσπαθήσουν. Έτσι θα βοηθήσουν και το παιδί τους να νιώσει πολύ καλά, να τα βρει με τον εαυτό του. Τα παιδιά χρειάζονται αποδοχή και αγάπη σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται! Θέλουν μια αγκαλιά και μια ειλικρινή συζήτηση. Δεν χρειάζονται δημόσιες δηλώσεις.
Όταν λοιπόν εσύ αγαπάς τον εαυτό σου και αυτό που είσαι, δεν χρειάζεσαι κανένα Athens Pride. Δεν χρειάζεται να αποδείξεις σε κανέναν ότι είσαι υπερήφανος για αυτό που είσαι. Όλα είναι θέμα προσωπικών επιλογών και εκεί δεν παρεμβαίνει κανένας εκτός από σένα τον ίδιο.
