Ο Χοσέ είναι ένας μοναχικός και ντροπαλός άνδρας. Ένα πρωινό, πηγαίνει για καφέ στο μπαρ όπου δουλεύει η Άνα. Ο ερχομός αυτού του ανθρώπου στη δύσκολη ζωή της δίνει κουράγιο στην Άνα, ύστερα από οχτώ χρόνια που πέρασε περιμένοντας τον Κούρο, τον σύζυγό της, να εκτίσει την ποινή του. Ο Κούρο βγαίνει ελπίζοντας πως θα μπορέσει να ξεκινήσει απ’ την αρχή με την Άνα. Αντ’ αυτού, βρίσκει μια μπερδεμένη γυναίκα κι έναν ξένο που θα τον αναγκάσει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος…
Τέσσερα βραβεία Γκόγια, ανάμεσά τους και αυτό της Καλύτερης Ταινίας για τον Raúl Arévalo, ιδιαίτερα γνωστός μέχρι τώρα για τις παρουσίες του μπροστά από την κάμερα σε ταινίες όπως το πολυβραβευμένο Μικρό Νησί και το I’m So Excited! όπου εδω υπογράφει μια δυνατή ιστορία εκδίκησης, για τη βίαιη φύση του ανθρώπινου είδους και την ψευδαίσθηση της εξιλέωσης.
Η σύντομη και καταιγιστική εισαγωγική σκηνή μας δίνει μια πολύ ενδεικτική γεύση, για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ο Arévalo χωρίζει την ταινία του σε πέντε ανισομερή κεφάλαια, χρησιμοποιεί φιλμ, φτιάχνει μια εκπληκτική ατμόσφαιρα, γεμάτη μυστήριο και σασπένς, με υποδειγματική δραματουργική ανάπτυξη και μια φωτογραφία που καρπώνεται ολη την επιτυχία του φίλμ.
Ο Arévalo, όντας ο ίδιος ένας πολύ καλός ηθοποιός, καθοδηγεί με μαεστρία τους πρωταγωνιστές του σε ένα παιχνίδι μίσους και συγχώρεσης. Μέσα από τις ερμηνείες τους, που τους παρακολουθεί με την κάμερα στο χέρι, καλλιεργεί μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και σασπένς ακόμα κι όταν όλα πια είναι ξεκάθαρα, ενώ δημιουργεί πάντα ένα ενδιαφέρον ερωτηματικό για το ποιος είναι τελικά ο υπομονετικός άνθρωπος της ταινίας.
Η ταινία, η οποία στριμάρεται απο το Netflix, περιλαμβάνει ελληνικούς υπότιτλους, ενω η ποιότητα της – HD – εικόνας είναι στα standard μιάς καλής ευρωπαικής παραγωγής, με τον κόκο της της ταινίας (φίλμ), να προσδίδει μια όμορφη και φυσική εικόνα. Ο ήχος, παρ’ ολο που είναι Dolby Digital 5.1 και με εξαίρεση 2-3 σκηνών, δεν εντυπωσιάζει.
Με τις σωστές ερμηνείες και με τον απόλυτο ρεαλισμό να είναι τα βασικά συστατικά της ταινίας, με τα συναισθήματα του μίσους, της πικρίας και της οργής να εναλλάσσονται και ανατρέπουν κάθε πρόβλεψη, ο Arévalo, χωρίς να παίρνει θέση, καταγράφει με έξυπνη κινηματογράφηση και εσωτερικές εντάσεις (κλείσιμο ματιού στο σινεμά των Coen και Peckinpah), όλες τις πλευρές επιμένοντας στα αδιέξοδά τους, αλλά και τη μεταστροφή τους, σε ένα εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο… που σε κρατάει σε αγωνία μέχρι το φινάλε του.
3/5
